Voorbeelden van tweede persoon verteller

Tweede persoon verteller

De verteller Het is het personage, de stem of de entiteit die de gebeurtenissen vertelt die mensen in een verhaal doormaken. Het is de schakel tussen de gebeurtenissen waaruit het verhaal bestaat en de lezers ervan.

De verteller is het personage, de stem of de entiteit die de gebeurtenissen vertelt die de personages van een verhaal doormaken. Hij kan al dan niet een personage in het verhaal zijn en het is door zijn verhaal en de hoek van waaruit hij naar de gebeurtenissen kijkt dat de lezer de gebeurtenissen interpreteert en waarneemt waaruit het verhaal bestaat.

Afhankelijk van de stem die je gebruikt en de mate van betrokkenheid bij het verhaal, zijn er drie hoofdtypen vertellers: verteller in de eerste persoon; tweede persoon verteller Y derde persoon verteller.

De tweede persoon verteller is een van de minst gebruikte in de literatuur en het bestaat uit het voortdurend aanspreken van de lezer om hem het gevoel te geven dat hij de hoofdpersoon van het verhaal is. Hiervoor is de

tegenwoordige tijd. Bijvoorbeeld: Je keek naar de klok en je gezicht vervaagde, hoe ging de tijd zo snel voorbij, vroeg je je af, terwijl je over de laan rende, mensen ontwijkend en vechtend tegen je das.

Soorten tweede persoon vertellers

Er zijn twee soorten vertellers in de tweede persoon:

Voorbeelden van een tweede persoon verteller

homodiëgetisch

1. Zodra je de woonkamer binnenkwam, uitte je je minachting voor de hele plaats. Alsof de rest van ons klein was, zozeer zelfs dat we het niet eens verdienden om dezelfde lucht in te ademen als jij. Als de aardappelen branden, kom je ons behandelen alsof we er een van jou zijn. Acteren was nooit je sterkste punt. En nogmaals, je zet het in het bewijs.
2. Ik herinner me nog de dag dat ik je ontmoette. Je droeg zwart, zoals ik later leerde, dat je altijd deed. Het was moeilijk voor je om je blik vast te houden, maar toen je dat deed, werd het moeilijk om je niet te laten intimideren. Je rookte non-stop, maar met stijl. Die ernstige stem zorgde ervoor dat zelfs de kleinste opmerking een vleugje plechtigheid had.
3. Ik weet niet waarom je me vraagt ​​waarom ik hier ben, als je het beter weet dan ik. Hij weet het sinds hij me de hoek om zag gaan, toen zijn hart zeker stopte toen hij besefte dat hij het had ontdekt; dat ik me realiseerde dat ik het slachtoffer was van een oplichterij, van zijn oplichterij, en dat hij ze nu bij mij kwam ophalen. Zijn nepglimlach, die meer lijkt op een slecht geacteerde grimas, en zijn pogingen om door te gaan met wat hij aan het doen was, een koffie drinken die vast al is afgekoeld het zal je maag meer doen draaien dan het al zou moeten hebben, ze bevestigen alleen dat je een oplichter bent en niet eens een goede, maar een waardeloze categorie.

heterodiëgetisch

1. Het doet pijn om elke ochtend naar jezelf in de spiegel te kijken en te zien hoe die rimpels zich voortzetten en je gezicht overnemen. Je probeert er een einde aan te maken, met crèmes en brouwsels die nutteloos zijn. Maar wat je het meeste pijn doet, is niet dat ze er zijn, dat ze er nog zijn; eerder, vanwege hen, vervaagt je carrière en nadert de finish. Er gaan deuren voor je dicht. En elke ochtend kom je naar de studio met de gedachte dat die dag je laatste dag voor een tv-camera zou kunnen zijn. En dat morgen, misschien overmorgen, een gezicht zonder de sporen van het verstrijken van de tijd jouw plaats zal innemen. En dat niemand je meer zal herinneren.
2. Je blijft je afvragen, terwijl je uit het raam kijkt, wat er is gebeurd. Hoe de ideeën stopten met stromen. Vroeger schreef je alsof de woorden je vingers verdrongen om ze bijna zonder na te denken op het papier te zetten. En nu zie je niets anders dan een leeg, wit laken voor je.
3. Nogmaals, de heersende klasse vraagt ​​je om solidariteit te tonen. Alsof u dat nog niet was, uw belastingen tijdig betalen; te hard werken om de eindjes aan elkaar te knopen en de wet respecteren. Welke wet? Die, die 'voor iedereen hetzelfde is'. Maar het blijkt dat er sommigen zijn die meer gelijk zijn dan anderen, dus hun acties worden gemeten met een andere maatstaf, anders dan degene die van toepassing is op jou en de rest van degenen die zijn zoals jij; louter arbeiders in een fabriek waar je niet meer bent dan een nummer, een vervangbaar onderdeel. En dat maakt je boos, gefrustreerd. Maar wat je het meest razend maakt, is dat je weet dat je je vandaag, zoals elke dag, zult blijven gedragen als een schaap in de kudde, en dat je nooit in opstand zult komen. Je pakt je sleutels en munten, en je gaat naar je werk, zoals elke dag, nadat je je lusteloze gezicht hebt gezien in die oude spiegel waarmee je je scheert.

Volgen met: