Voorbeeld van gradatie of climax

Gradatie, ook wel climax genoemd, is een zich herhalende stijlfiguur die de logica beïnvloedt in het begrijpen van uitdrukkingen en bestaat uit de stijgende of dalende progressie van de ideeën. Met andere woorden, het verhaal zal evolueren van wat groter is in lengte of omvang naar wat minder is, of van het meest talrijk naar het minst talrijk of omgekeerd.

In het begin bestond het alleen uit een keten die uitsluitend uit woorden bestond, maar naarmate de tijd verstreek, werd dit Exclusiviteit werd verbroken en hij mengde concepten van grootte en vorm, beginnend met een watermeloen, naar een meloen, van daar naar een appel en eindigend met een citroen, op deze manier werd de "ketting" nog steeds gerespecteerd, maar het was niet alleen een lijst, er was een gradatie van veel naar minder. Dit alles gezien vanuit een semantisch en logisch oogpunt, want voor wat voor ons op een gemeenschappelijk vlak lijkt het misschien groot, misschien lijkt het voor de ogen van de schrijver klein. Dat wil zeggen, misschien zijn voor een minnaar de kleine ogen van zijn vriendin groter dan het universum zelf, alles is totaal subjectief, de norm wordt niet gerespecteerd zoals vroeger.

Literaire puristen geloven echter dat de gradatie, als een retorische figuur die wordt toegepast op inspannend werk, een bijzonder moeilijk apparaat is; het veelvuldige en uitgebreide gebruik ervan verraadt altijd de hoogbegaafde schrijver, vooral in combinatie met ironie; als het meer is, wordt het een climax genoemd; als het minder is, anticlimax. Dat wil zeggen, hoe meer elementen er impliciet zijn bij het gebruik van deze bron, hoe beter het werk waarin deze wordt gebruikt eruit zal zien.

Tegenwoordig wordt het woord climax vaker gebruikt om de climax aan te duiden van het proces van het accumuleren van expressieve effecten die komen zowel uit de manier van uitdrukken als uit de keuze en rangschikking van andere structurele elementen zoals acties, karakters, ruimtelijke gegevens en tijdelijk. Al met al is het de verheerlijking van het verhaal, in de oudheid alleen gegeven in de gedichten.

Voorbeelden van Gradatie of climax:

Hier zijn enkele voorbeelden van literaire gradatie.

- (...) Op de grond, in rook, in stof, in schaduw, in het niets.

Gongora.

Zoals je kunt zien, maakt Góngora, meester van de Spaanse pen in de Spaanse Gouden Eeuw, voortreffelijk gebruik van deze figuur, beginnend met van alles, wat "de aarde" is als een tastbare substantie en niet zoals de planeet, en het degradeerde tot niets, ging door alle staten dat deze aarde zich kan presenteren op het fysieke vlak, op deze manier wordt het abstracte gevoel dieper dan alleen maar zeggen: "Ik ben niets".

Hier zijn andere voorbeelden met dezelfde betekenis van bestaan ​​in gradatie:

-De telling van uren en dagen,

van weken en maanden de misleidingen,

van de jaren en eeuwen de volharding,

teleurstellingen zouden je niet moeten verbeteren;

omdat ze mijn verlangens niet zullen overwinnen

uren, dagen, weken, maanden en jaren.

Gongora.

-En ik denk meer aan je elk jaar, elke maand, elke week, dag, uur, mijn gedachten volgen je.

Op dezelfde manier waarop het eerder werd waargenomen, geeft de gradatie een elegante snit wanneer het bekend is om te gebruiken, en met de mix van meer figuren blijkt het helemaal voortreffelijk te zijn.