Oorzaken en gevolgen van de Mexicaanse revolutie

De Mexicaanse revolutie Het was een gewapend conflict dat begon in 1910 en eindigde in 1920, dat de belangrijkste sociale en politieke gebeurtenis van de Mexicaanse 20e eeuw vertegenwoordigde. Het was een reeks gewapende opstanden tegen opeenvolgende regeringen tot aan het dictatoriale mandaat van Porfirio Díaz, die duurde tot het tweede of derde decennium van de eeuw, toen de grondwet eindelijk werd afgekondigd Mexicaans.

Tijdens het conflict waren troepen loyaal aan de dictatoriale regering van Porfirio Diaz, die het land regeerde sinds 1876, tegen de rebellen onder leiding van Francisco I. Logboek, die de mogelijkheid zag om een ​​herstelbeweging voor de Republiek te starten. Ze waren succesvol in 1910, via het San Luis-plan, waarin ze vanuit het Mexicaanse noorden vanuit San Antonio (Texas) oprukten.

In 1911 werden verkiezingen gehouden en de Madero werd verkozen tot president. Maar zijn meningsverschillen met andere revolutionaire leiders, zoals Pascual Orozco en Emiliano Zapata, leidden tot de opstand tegen zijn voormalige bondgenoten. Van de gelegenheid werd gebruik gemaakt door een groep soldaten die tegenwoordig bekend staat als de "Tragische Tien", die onder leiding van Félix Díaz, Bernardo Reyes en Victoriano Huerta pleegden een staatsgreep en vermoordden de president, zijn broer en de vice-president. Zo nam Huerta het mandaat van het land over.

Revolutionaire leiders zoals Venustiano Carranza of Francisco "Pancho" Villa lieten niet lang op zich wachten. vocht tegen de de facto regering tot het aftreden van Huerta in 1912, na de Noord-Amerikaanse invasie van Veracruz. Dan, verre van het bereiken van vrede, de conflicten tussen de verschillende facties Ze hadden Huerta afgezet, dus Carranza riep de Aguascalientes-conventie bijeen om een ​​enkele leider te noemen, namelijk Eulalio Gutiérrez, die tot president werd benoemd. Carranza zelf zou de overeenkomst echter negeren en de vijandelijkheden zouden worden hervat.

Eindelijk werden de eerste stappen gezet om een nieuwe grondwet van het land in 1917 en breng Carranza aan de macht. Maar de onderlinge strijd zou nog een paar jaar duren, waarin deze leiders zouden worden vermoord: Zapata in 1919, Carranza in 1920, Villa in 1923 en Obregón in 1928.

Maar al in 1920 had Adolfo de la Huerta het mandaat op zich genomen, en in 1924 Plutarco Elías Calles, die plaats maakte voor de democratische geschiedenis van het land en een einde maakte aan de Mexicaanse revolutie.

Oorzaken van de Mexicaanse Revolutie

Gevolgen van de Mexicaanse Revolutie

Volgen met: