Horrorverhaal van La Llorona

Terreurverhaal van La Llorona

Lang geleden, in een klein stadje op het platteland van Mexico, woonde een meisje met lang zwart haar dat zo mooi was dat alle jonge mensen van het stadje haar wilden hebben. Van de rijkste tot de armste, ze hadden allemaal op verschillende manieren geprobeerd om haar hart te winnen, maar ze koos voor geen van hen. Hij leek bijna op iemand anders te wachten, iemand van buiten.

Totdat op een dag die persoon arriveerde: een koopman die van stad naar stad ging om zijn bezittingen te verkopen en stapelverliefd op haar werd. En tot verbazing van alle mensen antwoordde ze. Hun liefde was zo sterk dat de koopman besloot zich in de stad te vestigen en samen stichtten ze een huis., waarin spoedig drie dierbare kinderen werden geboren. De stedelingen keken naar het recente gezin en droomden ervan ooit een soortgelijk lot te ondergaan.

Maar liefde is een voorbijgaande vogel, en het huwelijk kreeg al snel te maken met de eerste problemen. De kussen en knuffels waarmee de koopman zijn vrouw had overladen, begonnen schaars te worden, en... begon steeds meer tijd buitenshuis door te brengen, drinkend in de taverne en in gezelschap wie weet WHO.

De vrouw, die steeds eenzamer en verdrietiger werd, bracht haar dagen door opgesloten in huis, wachtend tot haar man terugkwam om te proberen de vlam opnieuw aan te steken. En vaak bleef ze tot diep in de nacht op hem wachten.

Wat werd aangekondigd, is uiteindelijk gebeurd. Haar man, verliefd op een andere vrouw, jonger en zonder kinderen, verliet het huis om nooit meer terug te keren. De vrouw, gek van liefdesverdriet en verlatenheid, Ze werd overvallen door een onbedwingbare woede en wilde alles breken wat haar aan haar man zou doen denken.

Ze vernietigde foto's, cadeaus, jurken, maakte een wervelwind van woede. Waarom overkwam haar dit, juist haar, die iemand aan haar voeten had kunnen hebben? Waarom was ze verliefd geworden op deze man die haar nu aan haar lot overliet? Ik zou zien waartoe ze in staat is! Hij zou er zijn leven lang spijt van hebben dat hij haar had verraden!

Toen de woede-uitbarstingen eindelijk verdwenen waren, was het al middernacht en was de vrouw weg van huis. Hij herkende niets om zich heen, alsof hij wakker werd uit een nare droom.

Hij was in de rivier die niet ver van de stad stroomt, ondergedompeld tot aan de dijen in het koude en transparante water. Om haar heen zweefden de onbeweeglijke lichamen van haar drie jonge kinderen, die ze had weggesleept omdat ze in hun onschuldige gezichten ook het gezicht van de verraderlijke echtgenoot zag.

Spijt schudde haar toen als een trilling. Hoe had hij zoiets kunnen doen? Welke schuld hadden hun kinderen aan dat gebrek aan liefde? De pijn deed haar de hele nacht huilen als een gewond dier. En zo gebeurde het dat de ochtendzon, die aan de horizon opdoemde, haar aantrof op de oever van de rivier: letterlijk dood van zoveel pijn in haar ziel.

A) Ja, wat een modelgezin in het dorp was, werd een beschamende tragedie. Moeders vervloekten de naam van de vrouw die hun eigen kroost had vermoord, en de dronkaards in de herberg maakten wrede grappen over haar, die ze de bijnaam 'La Llorona' gaven.

Weken nadat de lichamen waren begraven, begonnen de dorpsboeren hun gejammer en gehuil weer te horen, ergens aan de oevers van de rivier. Velen zeiden dat het hun banshee was, terwijl een paar zich organiseerden om naar de rivier te gaan om een ​​kijkje te nemen, in de hoop dat het een... dier of iets dergelijks.

Op een ochtend staken ze hun zaklantaarns aan en liepen naar de rivier, totdat de kreet van een diepbedroefde vrouw hun oren bereikte. Eerst jammerden ze alleen maar, gekreun van pijn en hoge kreten, maar toen ze dichterbij kwamen, al met kippenvel, konden ze enkele woorden onderscheiden: "mijn kinderen, mijn kinderen!" De stem schreeuwde. En toen de eersten verschenen aan de oevers van de rivier, ze kregen haar eindelijk te zien: gekleed in het wit alsof ze wilden hertrouwenmaar doorweekt van top tot teen en met lang, zwart haar dat het grootste deel van haar gezicht bedekte.

Van die dappere mensen die haar in de rivier gingen opzoeken, durven maar weinigen te vertellen wat er daarna gebeurde. In plaats daarvan is bekend dat al snel werden sommigen gek, werden terminaal ziek of pleegden zelfmoord, zonder dat daar enige uitleg over is. Maar de stemmen van de mensen, degenen die weten wie La Llorona werkelijk was, weten dat haar geest nog steeds op zoek is naar haar kinderen en haar man en tevergeefs probeert zich met hen te herenigen. Daarom is het niet nodig om 's nachts in de buurt van de rivier te lopen, vooral niet als je vanaf de oevers de troosteloze klaagzang van een eenzame vrouw kunt horen.

Wat je moet weten over La Llorona

Wat je zojuist hebt gelezen is slechts één versie van de legende van La Llorona. Ook bekend als La Sayona, La Cachona, La Viuda of La Pucullén, naast vele andere namen, is het een van de legendes best bekend en verspreid in heel Latijns-Amerika. Er zijn daarom talrijke verslagen van zijn vermeende oorsprong, aangepast aan de lokale folklore en tradities.

Veel hiervan is te wijten aan het feit dat het een herinterpretatie is van een pre-Spaans verhaal, waarvan de oorsprong terug te voeren is op de Nahuatl-, Quechua-, Aymara- of Guaraní-culturen. Sommige onderzoekers denken dat het een hispanized versie van bepaalde Meso-Amerikaanse goden kan zijn, uit de Purépecha-, Zapotec-, Maya- of Nahua-traditie, waarin vrouwelijke geesten in overvloed aanwezig zijn die mannen straffen.

De legende van La Llorona werd voor het eerst getranscribeerd in de 16e eeuw, in het werk Algemene geschiedenis van de dingen van Nieuw-Spanje (1540-1585), geschreven door de Franciscaanse missionaris Bernardino de Sahagún (ca. 1499-1590), dankzij wiens studies we vandaag veel kunnen weten over de koloniale tijd van Mexico. Volgens de monnik, de legende bereikte hun oren dankzij de inheemse Mexica, In wiens traditie hij werd geïdentificeerd met de godin Cihuacóatl.

Referenties:

• "Llorona" in Wikipedia.
• "Het waargebeurde verhaal achter de legende van de huilende vrouw" in Infobae.
• "Llorona; ware (en angstaanjagende) legende ”in National Geographic in het Spaans.

Volgen met: