Voorbeeld politiek essay

EEN essay is een prozatekst waarin de auteur de vrijheid heeft een onderwerp op een persoonlijke manier uitdrukken, dat wil zeggen, hun eigen mening of ideeën kunnen uiten, zonder uit te gaan van starre literaire structuren. Michel de Montaigne (16e-eeuwse Franse auteur) wordt beschouwd als de schepper van de essaystijl, hoewel de oorsprong ervan oud is, gaat de populariteit ervan terug tot recente tijden. De onderwerpen die in een essay aan de orde komen, zijn van verschillende aard: sociaal, filosofisch, politiek, economisch, enz.

EEN politiek essay is, vergeef de overtolligheid, een essay geschreven vanuit het perspectief van de politiek. Om duidelijk te zijn over wat we hiermee bedoelen, moeten we definiëren dat politiek dat is: wetenschap die zich bezighoudt met de regering en organisatie van menselijke samenlevingen, in het bijzonder staat.

Politiek wordt geacht te hebben bestaan ​​sinds het ontstaan ​​van beschavingen, sinds individuen samenlevingen en hiërarchieën begonnen te creëren. De term zelf is gerelateerd aan Aristoteles, toen hij in de 5e eeuw zijn werk met de titel "Politics" ontwikkelde.

Waarschijnlijk komen bij het luisteren naar politieke essays die toespraken voor de geest die politici houden tijdens verkiezingscampagnes; Hoewel het politieke essay kan worden gebruikt door mensen die zich in die omgeving verplaatsen, is het gebruik ervan op zich uitgebreid en omvat het nogal politieke wetenschappers, studenten, sociologen, onderzoekers, journalisten, enz., en het kan zijn om een ​​sociale kritiek te geven of voor welk doel dan ook dat de auteur wil uitdrukken. We kunnen concluderen dat een politiek essay een essay is dat wordt gebruikt voor de analyse van de uitoefening van macht.

De uitdaging die dit type schrijven met zich meebrengt, is dat er geen specifieke methode is om te schrijven, Wel zijn er tips en een basisstructuur die bestaat uit een inleiding, een uitwerking en een conclusie. De uitbreiding ervan hangt af van het doel waarvoor u wilt maken, evenals van het publiek waarvoor het is gemaakt. Hier is een voorbeeld van een politiek essay:

Voorbeeld van een politiek essay: The Political Class of Mexico today

Door Andrea Calvillo

Oorspronkelijk is de politieke klasse er een die zich toelegt op regeren, en dus de organisatie en het bestuur van een land begrijpt in zijn interne en externe aangelegenheden. Idealiter zorgen politici voor de belangen van burgers, ze werken aan het handhaven van een georganiseerd en functioneel overheidssysteem, om alle volkeren de beste kansen te geven. We kunnen ons echter omdraaien en zonder angst om ongelijk te hebben en zonder heel slim of bewust te hoeven zijn, kunnen we zien dat dit niet gebeurt.

En het is dat het systeem kapot is, corrupt; zelfs als een persoon die omgeving betreedt met een goede en vaste intentie om de verandering aan te brengen, is het systeem al zo gebrekkig die ofwel niet de macht heeft om dat te doen, of wanneer hij de macht krijgt, zal hij voldoende afstand hebben genomen van zijn doel origineel.

Het is al gezegd, maar we hebben verandering nodig en we weten het; We hebben er expliciet op gewacht sinds de regering van Vicente Fox, er is veel gepraat en er zijn veel klachten geweest en het publiek is al erg moe, zonder Echter, zolang ieder van ons blijft leven zoals we hebben gedaan in de afgelopen jaren, decennia, eeuwen... zal er geen "verandering" zijn. mogelijk.

Het moet uitgaan van de eigenaren van kleine en middelgrote bedrijven, die de rechten van hun werknemers niet respecteren; van de arbeiders van grote bedrijven die 'geschenken' aannemen die hun eigen portemonnee verrijken ten koste van de projecten van hun bedrijf. Jongeren die, hetzij door onwetendheid of bewusteloosheid, de wet overtreden en om hun verantwoordelijkheid niet onder ogen te zien, hun toevlucht nemen tot corruptie; en vooral in gezinnen, waar ze meer tijd besteden aan televisiekijken, het spelen van videogameconsoles of met nieuwe gadgets, dan het onderwijzen en onderwijzen van de waarden van hun kinderen.

De beroemde verandering die we allemaal willen en waar we op hopen, komt niet van de ene op de andere dag, of met een nieuwe regering, omdat verandering niet van boven naar beneden zal plaatsvinden, maar omgekeerd. Laten we niet vergeten dat in de democratie het volk de macht heeft, laten we die uitoefenen of ons laten afpakken. En als we in dezelfde situatie blijven, en we willen niet bewegen of handelen, als we machtsmisbruik willen blijven toestaan, is dat prima, maar laten we het bewust doen, nu zonder klachten, zonder de slachtoffers van het verhaal te zijn, dat we niets winnen door onze vastberadenheid uit te spreken om kwaad te spreken over onze heersers, als we op onze lauweren blijven leven, leven dezelfde.