Definitie van trekvogels

Het verschil tussen migratie bij andere diergroepen in het algemeen en wat bij vogels voorkomt, is vooral een kwestie van ruimte-tijdschaal. Hoewel niet alle vogels migreren, beschikken ze allemaal over de kenmerken en genetische informatie om dat te kunnen.

Migratie is dus een reeks fysiologische en gedragscomponenten die veranderingen hebben ondergaan generatie na generatie en dat deze veranderingen hebben plaatsgevonden om zich aan te passen aan veranderingen tussen gebieden van

voeden, reproductie, klimaatveranderingen, verschillen in de hoeveelheid of ligging van waterlichamen. Welke aspecten spelen een rol? Waarom doen ze het? Hoe zijn migratiepatronen in de loop van de tijd veranderd?

Een van de belangrijkste redenen is om een ​​betere plek te vinden om te voeren, waar een grotere verscheidenheid en hoeveelheid voedsel en/of waterbronnen beschikbaar is. Een andere reden voor verspreiding is te wijten aan seizoensinvloeden, dit betekent dat als gevolg van klimatologische omstandigheden de dieren Ze verplaatsen zich in een niche in de hoop de omgevingsomstandigheden meer in overeenstemming te brengen met de behoeften van elk soort. Voortplanting is op zijn beurt een reden te meer voor dieren om te besluiten een lange weg te gaan manier, ofwel om potentiële partners te vinden, om te spawnen of om geschikte plaatsen te vinden voor de fokken.

De meest waarschijnlijke reden dat migratiepatronen in de loop van de tijd zijn veranderd en blijven veranderen, zijn seizoensveranderingen die op hun beurt veranderingen veroorzaken in de voedselvoorziening die in de meeste gevallen is uitgedrukt als een afname van de hoeveelheid ervan, evenals concurrentie om ruimte, koppel en middelen.

Verschil tussen zware en lichte vogels, in de efficiëntie en snelheid van de vlucht

Een belangrijke factor voor migratie is de grootte van het lichaam, aangezien dit niet alleen de gewichten beïnvloedt die de vleugels tijdens de vlucht moeten dragen, maar ook de reserves van brandstof die de vogels met zich meedragen. Lichaamsgrootte beperkt de trek van vogels.

Er is een direct evenredig verband tussen lichaamsgrootte, efficiëntie en snelheid van de vlucht, en omgekeerd evenredig met de hoeveelheid biomassa die kan worden vervoerd. Dat wil zeggen, hoe meer lichaamsmassa, de vluchtkosten stijgen, evenals de efficiëntie en snelheid; maar de hoeveelheid brandstof (in verhouding tot het lichaamsgewicht) die kan worden vervoerd, neemt af, wat zich vertaalt in een vermindering van het maximaal mogelijke bereik van non-stop vluchten. De conclusie Daarom zijn kleinere vogels beter aangepast voor trektochten over lange afstanden. En tussen de zwaarste en de lichtste vogelsoort is er ook een verschil in de manier van vliegen, aangezien de zwaarste vogels hebben de neiging om vaker te migreren met zweefvlucht, terwijl lichtere soorten ook met zweefvlucht migreren fladderen.

Daarom is het bestaan ​​van thermiek of andere opwaartse luchtstromen van groter belang voor de vogels. zwaarder in vergelijking met lichtere vogels en beïnvloedt daardoor de trek (vooral de route) (Heus, M. 2013).

Trekroutes

De trekroutes zijn perfect vastgesteld voor elke vogelsoort of voor groepen van hen en het is waarschijnlijk dat deze routes zijn ontstaan ​​als gevolg van richtingsvoorkeuren die door selectie zijn gewijzigd of vastgesteld natuurlijk.

Over het algemeen reizen vogels niet in een rechte lijn tussen de broed- en overwinteringsgebieden, omdat ze de energie- en calorieverbruik tussen grote overtochten zoals die van Europa naar Afrika, in de Middellandse Zee en de woestijn van de Sahara. Veel vogelsoorten gebruiken ook niet elk seizoen dezelfde route, dus er kan niet worden afgeleid dat ze een voorkeur hebben voor een bepaalde route. er zijn populaties die verschillende routes gebruiken omdat ze verschillende plaatsen kunnen vinden voor hun voortplanting en daarom gebruiken ze de routes afhankelijk van de afstand tot reis.

Factoren die het gedrag van de soort beïnvloeden

De prioriteit in het tijdstip van aankomst in het broedgebied stelt die groep in staat om controle te hebben over de beperkte middelen op de plaats van aankomst en een daaruit voortvloeiende winst in productiviteit, en waar leden van de ene klasse meer te winnen hebben bij vroege aankomst dan leden van een andere, dan wordt verwacht dat de klasse met de meeste winst een immigratieschema ontwikkelt en/of een niet-reproductieve distributie die prioriteit van aankomst bevordert, op voorwaarde dat de winst groot genoeg is om eventuele kosten in verband met dat schema te compenseren of verdeling.

Vogels die het meeste risico lopen op predatie migreren waarschijnlijk voor sociaal gedrag, om te redden Energie en om redenen van veiligheid die te maken hebben met groepsreizen. Individueel gedrag zal naar verwachting vaker voorkomen bij bijvoorbeeld roofvogels die migreren met behulp van thermiek en daarom alleen in een geconcentreerd aantal te verwachten in de buurt van de knelpunten (Siepel, 2013).

Aankomst en sociaal gedrag zijn dus al twee kenmerken die migratie lijken te beïnvloeden. Er zijn er echter nog veel meer, vooral degene die nodig zijn om te migreren, zoals buitengewone navigatievaardigheden, boekingen van enorme lichaamsbrandstof voor vluchten, in combinatie met continue ononderbroken inspanning gedurende vele uren per keer, omgaan met minder zuurstof in de dunnere atmosfeer, correcties voor koersafwijking, reisduur beïnvloed door lichaamsgrootte, vleugelgrootte en krachten van vlucht (Alerstam 2001; Newton 2008), maar ook bijvoorbeeld een groter immuunsysteem.

Bibliografie

Alarm, T. (2001) Omwegen in vogelmigratie. Journal of Theoretical Biology 209: 319-331

Heus, Marc. (2013). Migratie bij vogels: waarom gaan, waarheen en hoe er te komen.

Newton, ik. (2008) De migratie-ecologie van vogels. Elsevier, Londen, p 976

Siepel, H., & Van Turnhout, C. TOT. M. (n.d.). ongepubliceerde gegevens. afd. Dierecologie en ecofysiologie UK Nijmegen en SOVON.

Onderwerpen in Trekvogels