Beschrijvend essay over de natuur

Beschrijvend essay over de natuur

Wat bedoelen we precies als we het over de natuur hebben? Dat zou de eerste vraag van dit essay moeten zijn, omdat we iets niet kunnen beschrijven zonder eerst te weten wat het is. De natuur is de juiste toestand van de dingen, dat wil zeggen, dat wat met het zijn wordt gegeven, wat het zijne is, dat er immanent in is. We kunnen bijvoorbeeld zeggen dat iemand een "vriendelijk karakter" heeft, wanneer we willen benadrukken dat die persoon nobel is. In die zin is "natuur" een synoniem van "essentie".

En deze betekenis van het woord blijft behouden wanneer we de term 'natuur' gebruiken als synoniem voor 'natuurlijke wereld', dat wil zeggen van wat bestaat op de planeet zoals die altijd heeft bestaan, volgens zijn eigen regels en zijn manier van zijn, zonder de wil om eraan deel te nemen menselijk. Hoewel de mens deel uitmaakt van de natuur, zijn wij levende wezens zoals ook de planten en dieren, onderscheiden we traditioneel wat bestaat "wild" -dat wil zeggen, dat bestaat volgens zijn eigen principes- van dat wat kunstmatig of rationeel bestaat - dat wil zeggen, datgene wat gecontroleerd of ingegrepen is door te zijn menselijk-. Daarom maken steden bijvoorbeeld geen deel uit van de natuur.

De natuur is een natuurlijke omgeving, ook al klinkt het overbodig: een plek waar de wetten van de mens dat niet hebben deed zijn intrede nog steeds en blijft daarom intact, min of meer zoals het door de eeuwen heen is geweest. We kunnen de natuur in elke ongerepte ruimte vinden: a woestijn, een jungle ondoordringbaar, de diepte van de oceanen of zelfs in het veld, zolang we weten hoe we weg kunnen komen uit de ruimtes waarin de mensheid heeft ingegrepen.

Waarom is de natuur belangrijk?

Om de natuur te waarderen, hoef je alleen maar vergelijken wat er in onze steden bestaat, met wat we daarbuiten kunnen waarderen. Waar steden homogeen zijn, dat wil zeggen op elkaar lijken, constant en met weinig aanwezigheid van dieren en planten, De natuur daarentegen is divers, veelvoudig, vol dieren, planten en fysisch-chemische processen die de geheimen van leven. Zonder de natuur zou de wereld een grijze, eentonige en stervende ruimte zijn.

Zo bezien is de natuur de toevluchtsoord van het leven tegenover de menselijke ambities. In de stad en in ruimtes die zijn georganiseerd volgens menselijke belangen, reageert alles op een productieve logica, op een plan, naar een manier om het leven te structureren om bepaalde doelen te bereiken (zelfs als het misgaat of als projecten niet worden uitgevoerd).

De natuur daarentegen is wild, oncontroleerbaar en reageert niet op enig ander plan dan overleven en voortplanting: levende wezens brengen andere levende wezens voort en onderhouden de soort divers, veranderend, in voortdurende aanpassing aan de omstandigheden van zijn omgeving.

Terwijl de mensheid de omgeving heeft aangepast aan haar behoeften en ambities, de natuur blijft puur, gelijk aan zichzelf, want het zijn de dieren en levende wezens die zich aanpassen aan de omgeving. Dit betekent dat mensen, paradoxaal genoeg, alleen in de natuur zich opnieuw kunnen verbinden met onze plek origineel op de planeet en onthoud dat we levende, sterfelijke wezens zijn, met dezelfde behoeften als onze familieleden van anderen soort.

Bovendien vinden we alleen in de natuur de grondstof voor onze complexe industriële processen, en alleen daarin kunnen we uiteindelijk weer zicht krijgen op wie we zijn. Dat is de reden waarom veel wijzen, asceten, profeten en goeroes zich afkeren van de mensheid en de een tijdje de natuur: door de menselijke logica een tijdje te verlaten, kunnen ze de verlichting.

Moeten we de natuur behouden?

Natuurlijk. Onze missie als soort van vandaag is niets anders dan een manier te vinden om onze verlangens en ons postindustriële levensmodel te verzoenen met de eeuwigheid van de natuur. Als dit niet wordt bereikt, zullen we snel en onomkeerbaar de natuurlijke omgeving veranderen die het ontstaan ​​van onze soorten, en het creëren van een andere wereld, ongeschikt voor tal van dier- en plantensoorten en mogelijk ongeschikt voor ons zich. Het is een zelfdestructief ras voor onze soort.

De natuur moet dus worden beschermd tegen onze ambities. Van de vervuiling die het vergiftigt en wijzigt op onvoorspelbare manieren, vanuit de vraatzucht van onze industrieën die vernietigen leefgebieden geheel om nuttige en winstgevende planten te kweken of te verkrijgen materialen om te zetten in technologische producten, en zelfs ons comfort en onze luiheid, want ondanks het feit dat de effecten van vernietiging van het milieu is voor iedereen zichtbaar, maar velen van ons willen geen verantwoordelijkheid nemen en de nodige veranderingen aanbrengen in het verhelpen.

Alleen door het behoud van de natuur kunnen we onze continuïteit als soort op de planeet garanderen, en geen technologische nachtmerrie hoeven te ondernemen als alternatief voor een vernietigde wereld ecologisch. Deze wereld werkt immers perfect zoals hij is.

Referenties:

• "Wat is een beschrijvend essay?" Aan De Denker.
• "Essay" in Wikipedia.
• "Natuur" in Wikipedia.

Wat is een beschrijvend essay?

EEN beschrijvend essay het is een soort van essay tekst (dat wil zeggen, reflectie geschreven in proza) die wordt gekenmerkt door het behandelen van een specifiek onderwerp (bijvoorbeeld een plaats of een persoon of een historische gebeurtenis, of een specifieke referentie) en deze uitputtend te beschrijven, dat wil zeggen, de meest prominente of relevante kenmerken of kenmerken voor de auteur te benadrukken. Maar, zoals in alle essays, ook in deze soort teksten de subjectiviteit van de essayist is de sleutel om te bepalen welke de meest opvallende kenmerken zijn of vanuit welk perspectief het thema of de gekozen referentie zal worden beschreven.

Volgen met: