Voorbeeld van tekstuele geschiktheid

De tekstuele geschiktheid is de capaciteit of eigenschap dat elk type tekst tot een specifieke categorie moet behoren, wat het resultaat is van zijn kenmerken en respect voor bepaalde regels, normen en principes die betrekking hebben op de auteur, het onderwerp en het publiek voor wie de tekst. Dit betekent dus dat elke tekst volgens zijn kenmerken tot een classificerende categorie behoort die hem op zijn beurt identiteitselementen verschaft. Zoals je ziet, de tekstuele geschiktheid hangt nauw samen met het type schrift en het discursieve kader waartoe de tekst behoort.

Op deze manier wordt de tekstuele geschiktheid van een geschrift kan, volgens zijn kenmerken, wetenschappelijk, historisch, literair, informeel, enz. zijn. We zijn het er dan ook over eens dat een wetenschappelijke tekst niet dezelfde kenmerken heeft als een kort verhaal of een roman. Dat is precies wat de tekstuele geschiktheid verwijst, dat wil zeggen, de constitutieve kenmerken die de relevantie van een tekst voor een of andere categorie bepalen.

Voorbeeld van tekstuele geschiktheid:

Zoals we al zeiden, de tekstuele geschiktheid bepaalt het type tekst en de kenmerken ervan. Vervolgens reproduceren we twee kleine teksten. De eerste is wetenschappelijk van aard, terwijl de tweede een roman is. De tekstuele geschiktheid Beide zijn totaal verschillend, afhankelijk van de auteur, het onderwerp dat ze behandelen, de manier waarop ze zijn geschreven en het publiek tot wie ze zijn gericht.

Formele logica houdt zich juist bezig met het bepalen wat een argument "goed" (dat wil zeggen correct) maakt of niet. Deze wetenschap is 25 eeuwen geleden begonnen en heeft een ontwikkelingsproces ondergaan (zoals alle wetenschappelijke disciplines) waardoor ze vandaag de dag verschijnt als een strenge wetenschap, met een uitgebreide en nauwkeurige technische taal, omdat het gebruik van symboliek het mogelijk maakt om de verwarring en dubbelzinnigheden van de taal te vermijden natuurlijk.

José Antonio Arnaz, Initiatie tot symbolische logica.

Wallander was ruim op tijd op het vliegveld. Hij dronk een kop koffie met de douanebeambten en luisterde naar hun gebruikelijke klachten over uren en lonen. Om kwart over vijf zat hij op een sofa voor de passagiersingang afwezig naar de reclames te kijken op een televisie die aan het plafond hing.

Henning Mankel, De honden van Riga.