Definitie van onderkoninkrijk Nieuw-Spanje

De veroverde of bezette gebieden onder het koloniserende regime moeten zich op de een of andere manier organiseren, structureren en structureren, wat a posteriori ook hun toekomst kan bepalen.

In het geval van de heerschappijen in Midden- en Noord-Amerika die de Spaanse kroon vanaf het begin van de verovering tot aan zijn onafhankelijkheid in de 19e eeuw werden deze georganiseerd in het zogenaamde onderkoninkrijk Nieuw-Spanje.

De onderkoninkrijk Nieuw-Spanje is een geopolitieke entiteit die afhankelijk is van de Spaanse kroon, die van 1535 tot 1821 de gebieden die het in Midden- en Noord-Amerika had, verenigde.

Ook de Filippijnen waren inbegrepen, eilanden die de Spanjaarden in 1521 arriveerden zonder ze te koloniseren, maar die vanaf 1564 werden gekoloniseerd.

Ondanks het feit dat de officiële oprichtingsdatum van de Viceroyalty teruggaat tot 1535, kunnen we de geschiedenis van de Onderkoninkrijk aan de verovering van Tenochtitlan door Hernán Cortés, de vernietiging van de stad en de wederopbouw ervan zoals Mexico.

Cortés zelf stelde in een memorandum gericht aan keizer Karel V in 1520 de oprichting van een entiteit voor geopolitiek Nieuw-Spanje genoemd, een term die uiteindelijk een fortuin zou opleveren en die in 1535 zou worden bekrachtigd door middel van een koninklijk certificaat.

Cortés zelf zou zijn kleine imperium in de nieuwe wereld bouwen vanuit zijn eigen veroveringen onder de naam Nieuw-Spanje.

De articulatie van de nieuwe gebieden was gebaseerd op de hervestiging van inheemse bevolkingsgroepen die werden onderworpen aan: bevolkingscentra van een bepaalde omvang, die de verdeling van het grondgebied trachten aan te passen aan het heersende systeem in Spanje.

Op dezelfde manier werd geprobeerd om de sociale organisatie naar de Spaanse stijl, hoewel bepaalde fysieke infrastructuren, bevolkingsgroepen, tradities en inheemse sociale gebruiken in de nieuwe organisatie, zowel territoriaal als sociaal.

De heerschappijen van de Viceroyalty breidden zich uit tot de 19e eeuw, toen het zijn maximale expansie bereikte, net voordat Louisiana verloor van de Fransen.

In die tijd omvatte het onderkoninkrijk wat momenteel Mexico is, de hele kust westen en het centrum van de stroom gebied van de Verenigde Staten tot het min of meer bereiken van wat momenteel het zuidelijkste puntje van de staat Alaska zou zijn, in het zuiden het schiereiland Florida, Cuba, de huidige Republiek Dominicana, Noord-Venezuela, de Filippijnen en enkele eilanden in de Stille Oceaan.

Organisatorisch waren deze gebieden verdeeld in koninkrijken en kapiteins. In 1786 werd het stelsel van plannen ingevoerd, dat vanuit Frankrijk de Spaanse metropool had bereikt, en dat gaf goede resultaten op het schiereiland, van daaruit naar de koloniale domeinen Hispanics.

Het einde van het onderkoninkrijk als politieke entiteit komt met de grondwet van Cádiz van 1812, uitgevoerd tijdens de Oorlog van de Onafhankelijkheid tegen de Franse Napoleontische troepen, en dat verdeelde het onderkoninkrijk elk rechtstreeks in afhankelijke provincies van Madrid.

Het idee daarvan Grondwet Het was liberaal van aard om dezelfde rechten toe te kennen aan het Spaanse schiereiland en de koloniale gebieden, op een manier dat er één staatsentiteit ontstond die verdeeld was over twee hemisferen.

In de Cortes van Cádiz waren ook vertegenwoordigers van de overzeese gebiedsdelen, waaronder het onderkoninkrijk Nieuw-Spanje.

Ondanks het feit dat de grondwet van Cádiz in 1814 door Fernando VII werd afgeschaft, was het lot van het onderkoninkrijk al bezegeld, en ook door een ander fenomeen: de Amerikaanse onafhankelijkheidsbewegingen.

Maar dat is een ander verhaal.

Foto: Fotolia - erfgoed

Thema's in Onderkoninkrijk Nieuw-Spanje