Definitie van fundamentele krachten

De wetenschappelijke gemeenschap stelt dat de natuur en het universum als geheel te verklaren zijn vanuit de begrip van vier fundamentele krachten: elektromagnetisch, sterk, zwak en zwaartekracht. Met de vier bijbehorende verklaringsmodellen is het mogelijk om de verschillende verschijnselen van de werkelijkheid te begrijpen.

De eenwording van deze "krachten" is in de wetenschappelijke gemeenschap bekend met een benaming, het standaardmodel, dat geen theorie is uniform uitgewerkt door een wetenschapper, maar het resultaat is van een combinatie van voorstellen die in de loop van de geschiedenis van de wetenschap.

Aan de andere kant verenigt dit model de relativiteitstheorie en de kwantumtheorie. De deeltjes waaruit materie bestaat en die de hoofdrolspelers van dit model zijn, zijn verdeeld in twee groepen: fermionen en bosonen. De eerste zijn de samenstellende elementaire deeltjes van elke materie en de laatste houden de fermionen bij elkaar.

Elektromagnetische kracht:

Het gedrag van magneten, stralen, licht of elektriciteit Het is te verklaren uit de wetten van het elektromagnetisme. Evenzo de interactie tussen licht en materie of de interne structuur van materie schaal atomair zijn ook verschijnselen die in het kader hiervan kunnen worden begrepen dwingen fundamenteel.

Momenteel is elektromagnetisme geïntegreerd in de bekende QED- of kwantumveldentheorie.

Sterke en zwakke kracht

Vanaf de jaren dertig begon de kwantummechanica de raadsels rond atomen te ontrafelen. In die zin werd ontdekt dat zwaartekracht en elektromagnetisme niet de enige richtlijnen waren die het universum beheersen. Naar de onderzoeken de structuur van atomen ontdekten kwantumfysici twee nieuwe bronnen: de sterke kern en de zwakke kern.

De eerste werkt door de kern van elk atoom bij elkaar te houden en zowel protonen als neutronen te groeperen.

De tweede is degene die het mogelijk maakt dat neutronen door straling protonen worden.

Beide maakten het gebruik van atoombommen mogelijk.

Zwaartekracht

De wet universele zwaartekracht is het principe dat dit regelt Energie. Hierdoor kunnen we de bewegingen van de planeten rond de zon verklaren, aangezien hun elliptische baan uniform wordt gehouden door het effect van de zwaartekracht.

De wet van de zwaartekracht stelt dat elk paar massa's die in het universum bestaan, elkaar aantrekken ja met een kracht die recht evenredig is met het product van hun massa's en tegelijkertijd zei: aantrekkingskracht het is omgekeerd evenredig met het kwadraat van de afstand die de massamiddelpunten van beide lichamen scheidt.

Dankzij de wet van de zwaartekracht kunnen we de beweging als geheel en alle aspecten die daarin ingrijpen, zoals traagheid of versnelling.

Kortom, tussen zwaartekracht en beweging is er een relatie, het zogenaamde equivalentieprincipe.

Foto's: Fotolia - drpilulkin / coffeekai

Onderwerpen in fundamentele krachten