Definitie van gezondheidsmisdrijven

Het juridische concept van criminaliteit is van toepassing op specifieke gebieden in de verschillende wetboeken. Op deze manier zijn er misdaden tegen eigendom, tegen milieu, de erfgoed en, zoals in het onderhavige geval, misdrijven die verband houden met gezondheidsactiviteiten, die binnen een algemeenheid vallen, misdrijven tegen de volksgezondheid.

Wie kan worden beïnvloed door de verschillende figuren criminelen op het gebied van gezondheid zijn gezondheidswerkers, dat wil zeggen artsen, verpleegkundigen of assistenten. De jurisprudentie die deze handelingen omvat, staat bekend onder de naam juridische of forensische geneeskunde en de daarin opgenomen voorschriften zijn bedoeld om het optreden van justitie te vergemakkelijken.

gezondheidsmisdrijven

- Het verhandelen, verbergen of manipuleren van gebruiksvoorwerpen die typisch zijn voor medische activiteiten.

- Bewust verspreiden van een besmettelijke ziekte.

- Leg wat vast onvoorzichtigheid beroepsbeoefenaar, bijvoorbeeld het veroorzaken van schade die niet vrijwillig is maar voorkomen had kunnen worden.

- Nalatig handelen in de uitoefening van het medische beroep.

- Beoefen het medische beroep zonder de relevante kwalificatie en accreditatie, wat algemeen bekend staat als professionele inbreuk.

- Zorg weigeren aan een zieke.

- Het niet adequaat informeren van de patiënt of handelen in strijd met hun erkende rechten, aangezien het noodzakelijk is om: er rekening mee houden dat er naast de rechten van het kind ook zogenaamde patiëntenrechten zijn opgenomen in het ziekenhuis. In die zin is het de moeite waard eraan te denken dat beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg de vertrouwelijkheid van de patiënt moeten respecteren bij alles wat met hun ziekte of ziekenhuisverblijf te maken heeft.

De historische oorsprong van gezondheidsmisdrijven

In het algemeen verwerven alle artsen een ethisch engagement om hun beroep uit te oefenen, dat internationaal bekend staat als de eed van Hippocrates. Deze formule en zijn morele implicaties in de uitoefening van het medische beroep werden opgenomen in de Romeinse wet, waarin de actieregels van de arts en zijn verantwoordelijkheid burgerlijk of strafrechtelijk.

In die zin is de Lex Aquilia van de Rechtsaf Romano vestigt het concept van verantwoordelijkheid voor hun eigen acties, een omstandigheid die de artsen en verloskundigen in de uitoefening van hun beroep bij het begaan van enige onverantwoordelijkheid (eigen wet de bijbehorende sancties overwogen). Deze opvatting van de Lex Aquilia, toegepast op het gezondheidsgebied, is de juridische basisbron van gezondheidsmisdrijven die later zijn ingevoerd.