Definitie van mei-revolutie van 1810

Sinds de komst van de Spanjaarden naar continent Aan het einde van de 15e eeuw werd een koloniaal regime van overheersing opgelegd. In de gebied van het huidige Argentinië, Uruguay, Paraguay, Bolivia, een klein deel van het noorden van Chili en een deel van Brazilië was de onderkoninkrijk van de Rio de la Plata.

Ondertussen, aan het begin van de 19e eeuw in Europa, waren Groot-Brittannië en Frankrijk op gespannen voet en streden om de internationale hegemonie (Frankrijk domineerde grote Europese gebieden en Groot-Brittannië legde zijn macht op in de zeeën).

Om de Britten te verzwakken, legde Frankrijk een continentale blokkade op en mocht geen enkel Brits product het Europese continent binnenkomen. Hierdoor had Groot-Brittannië er belang bij om de Rio de la Plata binnen te vallen. Logisch dat dit de oorzaak was van een verzwakking van de Spaanse macht over haar koloniale gebieden.

Het begin van de revolutie van 1810

In Argentinië begonnen enkele groepen intellectuelen (waaronder Mariano Moreno en Manuel Belgrano) zich te organiseren om onderkoning Cisneros omver te werpen en de

Vrijheid Wat natie. Op dat moment zat de Spaanse koning Fernando Vll gevangen in Frankrijk en deze omstandigheid veroorzaakte de burgerschap worden georganiseerd in besturen om meer zelfbestuur te eisen. Ten slotte werd op 22 mei in het open gemeentehuis het besluit goedgekeurd om de onderkoning uit zijn functie te verwijderen en een regering voorlopige.

Drie tegengestelde posities

In dit kader waren er drie posities in de debat. De Spaanse positie vertegenwoordigd door bisschop Benito Rué y Riega, die begreep dat de onderkoning in functie moest blijven. De positie van de raad die werd gehandhaafd door generaal Pascual Ruiz Huidobro, die begreep dat de gevormde raad de. zou moeten zijn instelling om de regering op zich te nemen en de rechten van koning Fernando Vll te verdedigen. Ten slotte, de positie van de revolutionaire Creolen verdedigd door Juan José Pazo en Cornelio Saavedra onder anderen, die geloofde dat het volk de soevereiniteit moest aannemen en een nieuwe zou moeten kiezen regering

Na een populaire stemming werd een raad van bestuur gevormd door onderkoning Cisneros, Juan Nepocumeno Solá, Juan José Castelli, Cornelio Saavedra en José Santos de Incháurregui. De bevolking van Buenos Aires verwierp echter onderkoning Cisneros als lid van de junta en Cornelio Saavedra werd aangesteld om namens koning Fernando VII te regeren. Zo werd de Voorlopige Regeringsraad gevormd.

Na de reactie van het volk en de milities werd het definitieve ontslag van onderkoning Cisneros bereikt en werd de junta ontbonden.

Ten slotte legde het Buenos Aires-volk hun wil op aan de raad en werd een nieuw bestuur gevormd dat wordt beschouwd als het zaad van de eerste nationale regering die streefde naar volledige onafhankelijkheid van Spanje.

Kortom, in deze episode in de geschiedenis was er een revolutie sociaal en niet een verandering van politiek regime.

Foto's: Fotolia - bakhtiarzein - Morphart

Uitgaven in mei Revolutie van 1810