Definitie van immuunsysteem (immuun)

De Immuunsysteem is het afweersysteem van het lichaam, het woord "immuun" komt uit het Latijn en betekent "vrij van", dus het systeem Het immuunsysteem is verantwoordelijk voor het vrijhouden van het lichaam van externe of interne agentia die veranderingen of ziekten. Immuun en immunologisch delen van hun kant hun oorsprong in het Latijn en het Grieks in termen van een vorm die samen is opgenomen in een gezondheidskader dat we in deze analyse behandelen.

Om dit systeem te laten werken, zijn chemische signalen op het membraan nodig mobiel van elk van de cellen van het lichaam zijn er stoffen van het type eiwit die worden gelezen door de cellen van het immuunsysteem en fungeren als een soorten persoonlijk merk, hierdoor kunt u ze herkennen als uw eigen merk; alle cel, micro-organisme, virus, batterij, parasiet of schimmel die dit merkteken niet heeft, wordt herkend als vreemd en wordt een antigeen. erkend als potentieel gevaarlijk, zodat het in staat is een reeks gebeurtenissen op gang te brengen die de immuunrespons vormen die tot doel heeft: Verwijder het.

Elk extern agens dat het lichaam binnenkomt, vormt een antigeen, inclusief donororganen, hoewel het geen infectieuze agentia zijn. Ze zijn vreemd en het immuunsysteem identificeert ze als vreemd, waardoor het fenomeen bekend staat als transplantaatafstoting, dit komt ook voor Bij tumorcellen zorgt kanker ervoor dat cellen veranderingen ondergaan waardoor ze door het systeem onherkenbaar worden als hun eigen cellen Immuun.

Bij de zogenaamde auto-immuunziekten, zoals reumatoïde artritis, thyreoïditis en lupus, onder andere het immuunsysteem om redenen die nog niet erg duidelijk zijn herkent sommige soorten cellen als vreemd en initieert een immuunrespons die leidt tot hun vernietiging die hun eigen manifestaties produceert ziekten. Reumatoïde factor, een laboratoriumtest die is bevolen om de aanwezigheid van artritis uit te sluiten, is een auto-antilichaam.

Het immuunsysteem bestaat, in tegenstelling tot de andere systemen, uit een groep organen die lymfoïde organen worden genoemd en die de lymfeklieren en de lymfatisch weefsel in de amandelen, adenoïden en appendix, evenals door cellen met het vermogen om door het lichaam te bewegen, hiervoor gebruiken de bloedsomloop.

De cellen waaruit het immuunsysteem bestaat, zijn van verschillende typen:

witte bloedcellen: Witte bloedcellen of leukocyten zijn cellen die in het bloed worden aangetroffen, ze zijn van twee hoofdtypen: Neutrofielen of polymorfonucleaire en de lymfocytenocyt. Lymfocyten zijn de belangrijkste cellen van het immuunsysteem en zijn van twee soorten: T-lymfocyten Y B-lymfocyten. T-lymfocyten werken door antigenen te herkennen, totdat de T-lymfocyt niet de opdracht geeft om niet te starten elke vorm van immuunrespons, deze lymfocyten zijn in staat tot 100 miljoen te herkennen antigenen; B-lymfocyten kunnen ook antigenen herkennen, maar ze hebben de T-lymfocyt nodig om het proces te starten, de B-lymfocyten zijn de cellen die antilichamen of immunoglobulinen produceren die het arsenaal vormen waarmee het immuunsysteem vecht antigenen. Polymorfonucleaire cellen zijn waakzame cellen, ze zijn de eerste die worden geactiveerd wanneer er een infectie is en ze kunnen aanvallen micro-organismenIn tegenstelling tot lymfocyten zijn polymorfonucleaire cellen niet-specifiek, ze vormen de eerste verdedigingslinie terwijl ze specifieke reacties activeren die worden gemedieerd door antilichamen.

monocyten: Monocyten zijn bloedcellen die, eenmaal geactiveerd, het vermogen hebben om de bloedsomloop te verlaten en naar de weefsels te gaan waar ze In een cel die macrofaag wordt genoemd, betekent de term faag eten en dit is precies waartoe deze cel in staat is, zodra hij in contact komt met een micro-organisme zendt extensies of pseudopoden uit die het vangen door het in te slikken, eenmaal in de macrofaag worden ze vernietigd door de werking van enzymen die verteren ze.

NK-cellenDeze cellen danken hun naam aan hun acroniem in het Engels: Natural Killers, wat natuurlijke killers betekent. NK-cellen zijn specifiek voor geïnfecteerde cellen of tumorcellen, wanneer ze ze herkennen, komen ze ermee in contact en veroorzaken ze een reactie die hun zelfvernietigingsproces begint.

De immuunrespons is een complex proces dat al deze soorten cellen met elkaar in verband brengt, hiervoor is het nodig dat er een informatiesysteem is, zodra er iets vreemds of antigeen Polymorfonucleaire cellen in de bloedbaan beginnen het neutralisatieproces, wat verklaart waarom witte bloedcellen toenemen wanneer er een infectie. Een deel van de antigenen wanneer ze de lymfeklieren bereiken via de circulatie van een vloeistof genaamd lymfe, daar zijn ze in staat om T-lymfocyten te activeren, die wanneer iets vreemds herkennen, beginnen ze te repliceren en nemen hun aantal toe waardoor de ganglia in de buurt van de plaats waar de ziektekiemen zich bevinden in omvang toenemen en ontsteken. Elke T-lymfocyt is specifiek voor een antigeen en replicatie leidt tot een reeks klonen die vervolgens in het bloed terechtkomen waar ze de Messenger-stoffen die B-lymfocyten, macrofagen en NK-cellen activeren om de functies van elk van hen uit te voeren. Zij, deze chemische boodschappers zijn stoffen die cytokinen worden genoemd en die van verschillende typen zijn, ze zijn ook in staat om sommige neuronen te activeren dus het zetten van de zenuwstelsel in kennis van wat er gebeurt. Cytokinen zijn in staat om de immuunrespons zowel te activeren als te beëindigen, waardoor het proces wordt beperkt.

Wanneer de functies van het immuunsysteem niet correct worden uitgevoerd effectief wat bekend staat als immunodeficiëntie treedt op, wat een toestand is pathologisch waarbij er een grotere aanleg is om aan infecties te lijden, kan dit om verschillende redenen gebeuren, met als meest voorkomende infectie door het humaan immunodeficiëntievirus of HIV, dit kan de lymfocyten aantasten die de belangrijkste cellen van dit systeem zijn, aangezien zij precies de enige zijn die de immuunrespons kunnen activeren specifiek.