Definitie van toonladder

De muziek- Het heeft zijn eigen taal en in plaats van alfabetische tekens gebruikt het notities, die deel uitmaken van de schaal musical, ook wel diatonische toonladder genoemd. Noten zijn geluiden en elk geluid heeft een naam en de notenbalk wordt gebruikt om muzieknoten op een schaal weer te geven, dat zijn vijf horizontale lijnen evenwijdig aan elkaar waar alle noten en notaties met betrekking tot het stuk zijn geschreven muzikaal. Met andere woorden, de muziek met zijn verschillende elementen is op de notenbalk geschreven, evenals een sleutel, wat een Vermelding muzikaal beton.

Er is een reeks natuurlijke noten die de toonladder vormen en dit zijn de bekende do, re, mi, fa, sol, la, si en do. Deze noten worden gepresenteerd op een schaal of ladder omdat er enkele intervallen zijn, die de afstand stemhebbende of hoogte die bestaat tussen twee geluiden (en de Eenheid van de te gebruiken maat is de toon). Dus tussen de noten C en D zit een toon, van D naar mij is er een andere toon, maar van mij naar F is de afstand kleiner en hebben we het over een halve toon. Op deze manier bestaat de diatonische toonladder uit 5 tonen en twee halve tonen.

chromatische schaal

Op de diatonische toonladder, niveaus die worden weergegeven, zijn niet even groot, omdat er tonen en halve tonen zijn. Als alle muzikale niveaus echter even groot zouden zijn op de toonladder, zouden we het hebben over de chromatische toonladder. In deze toonladder dragen de natuurlijke muzieknoten een reeks tonen en halve tonen die zich daartussen bevinden. Er zijn twaalf klanken op de chromatische toonladder, elk een halve toon uit elkaar.

Kennis van toonladders is de basisbasis voor de samenstelling van de melodie in een lied, om te componeren en te spelen en tegelijkertijd de structuur van akkoorden te begrijpen.

Wijzigingen

Er zijn enkele tekens waarvan het effect is dat ze de hoogte van de natuurlijke noot veranderen en ze zijn scherp en vlak. De sustain die op een noot wordt toegepast, verhoogt deze een halve toon en de flat die op een noot wordt toegepast, verlaagt deze een halve toon. En tussen elk van de natuurlijke noten die zich op een afstand van één toon bevinden, is er een vrije stap en elk van deze stappen kunnen worden benoemd als een halve toon hoger dan de vorige noot of als een halve toon lager dan de later.

Op deze manier kunnen we de eerste vrije stap C scherp noemen of als we C a. verhogen halve toon bij het toepassen van een scherpe of als D-flat als we een halve toon van D verlagen door een flat te gebruiken. Op dezelfde manier kan de stap die volgt op de D worden genoemd als D-scherp als we een scherpe op de D toepassen of als Es als we een halve toon verlagen vanaf de E.

Foto's: iStock - skynesher