Voorbeeld literair essay

De literair essay het is een prozatekst waarin de auteur een bepaalde visie verwoordt met een persoonlijke stijl of mening over een onderwerp. De onderwerpen ze zijn gevarieerd en gratis. Er is geen thematische beperking: ze kunnen gaan over cultureel, historisch, literair, filosofisch, moreel, enz.

Zij zijn subjectieve geschriften. Dit betekent dat ze zich niet presenteren als teksten die tot een objectieve waarheid proberen te komen. In plaats daarvan drukken ze de gedachten, ideeën en meningen van de auteur uit. De essays kunnen zelfs uw persoonlijke ervaringen of herinneringen bevatten.

De stijl van elk essay, evenals de structuur en de thema's die het behandelt afhankelijk van de interesses van elke auteur. Over het algemeen zijn er echter veel proeven gebruik literaire of poëtische taal. Dit komt omdat een groot deel van de grote literaire essayisten tegelijkertijd romanschrijvers, verhalenvertellers, dichters, toneelschrijvers of filosofen zijn.

wat betreft zijn uitbreiding, het is meestal kort

, maar het is een factor die ook van elke auteur afhangt. Veel essayboeken zijn compilaties van essays die auteurs hun hele leven hebben geschreven of gepubliceerd. traject of, nou ja, het zijn een reeks essays die gaan over een centraal thema of een lang essay verdeeld in secties of hoofdstukken.

Voorbeelden van literaire essays:

"Categorieën van lezen" door Alfonso Reyes (fragment):

Er zijn categorieën van lezen naargelang de articulatorische of visuele orde domineert in de psychologische representatie van taal; volgens de penetratie die de cultuur heeft bereikt in de lagen van de ziel; volgens de aangeleerde gewoonten om voor zichzelf of voor anderen te lezen, alleen te lezen of naar de lezing te luisteren; naar de meer of minder bereidheid waarmee de oren of ogen de boodschap aan de geest overbrengen; al naar gelang het mooie schrift, de mooie uitgave of de mooie stem ons min of meer op zichzelf indruk maakt, ons min of meer afleidend van de betekenis van de woorden; afhankelijk van of we ongeduldig of volgzaam zijn, voordat we onze persoonlijke reacties tijdelijk opgeven, betekent dit dat we ons aansluiten bij deze vreemde gedachte, enzovoort.

De ruige man, die nauwelijks het alfabet kan lezen, heeft de neiging om hardop voor zichzelf te lezen, alsof hij dat zou willen agglutineer de tekens vollediger, houd de verbale aandacht zowel met de ogen als met de oren. Wat moderne retorici motor-werkwoord noemen, leest hardop voor het plezier van spreken, en zelfs wanneer hij naar een spreker luistert, wordt hij soms in stilte gezien wat hij hoort. Ik ken lezers die begeleid worden door een zacht ritmisch gefluit, waarop ze een zekere imiterende modulatie van het voorlezen drukken. Toen Heine de Quichot voor bomen en vogels deed hij het eerder als eerbetoon, of door niets van de waarden van verheven proza ​​te verliezen. Toen Sor Juana Inés de la Cruz klaagde dat ze geen andere metgezellen had dan de inktpot en de pen om haar studie te delen, miste ze ongetwijfeld minus dat grotere aantrekkingskracht op retentie dat voortvloeit uit begeleid lezen en dat alle studenten de voorkeur geven voor de voorbereiding van examens. Mestre Profiant Durán, een Aragonese Israëliet uit de 14e eeuw, raadde zijn discipelen aan om altijd tijdens het reciteren te lezen. Aan de andere kant oordeelt Théophile Gautier, visueel als die er is, dat boeken gemaakt zijn om gezien te worden en niet gesproken. Van zijn kant moest Flaubert zijn eigen proza ​​brullen om te zien wat hij aan het schrijven was.

Het verzet door Ernesto Sábato (fragment). Dit boek is een essay bestaande uit 5 brieven gericht aan de lezer. De thema's zijn existentialistisch van aard. De auteur bekritiseert het verlies van spirituele waarden van de samenleving, individualisme en ontmenselijking:

Eerste brief. Het kleine en het grote

Er zijn dagen dat ik wakker word met waanzinnige hoop, momenten waarop ik voel dat de mogelijkheden van een menselijker leven binnen handbereik zijn. Dit is een van die dagen.

En toen begon ik bijna tastend in de vroege ochtend te schrijven, dringend, als iemand die de straat op ging om hulp te vragen bij de dreiging van een brand, of als een schip dat op Hij stond op het punt te verdwijnen en gaf nog een laatste en vurig signaal naar een haven waarvan hij weet dat die dichtbij is, maar die verdoofd is door het lawaai van de stad en door het aantal borden dat de stad overschaduwt. kijken.

Ik vraag dat we stoppen om na te denken over de grootsheid waarnaar we nog kunnen streven als we het leven op een andere manier durven waarderen. Ik vraag om die moed die ons in de ware dimensie van de mens plaatst. We buigen allemaal, keer op keer. Maar er is iets dat niet faalt en het is de overtuiging dat —alleen— de waarden van de geest ons kunnen redden van deze aardbeving die de menselijke conditie bedreigt.

Terwijl ik je schrijf, ben ik gestopt om een ​​rustiek snijwerk te voelen dat de Toba's me gaven en dat me als een bliksem naar me bracht. geheugen, een "virtuele" tentoonstelling die ze me gisteren op een computer lieten zien, wat ik moet toegeven leek me Mandinga. Omdat we ons op een abstracte manier verhouden tot de kern van de dingen en a metafysische onverschilligheid grijpt ons aan terwijl entiteiten zonder bloed of namen de macht grijpen eigen. Tragisch genoeg verliest de mens de dialoog met anderen en de erkenning van de wereld dat omringt, omdat het daar is waar de ontmoeting, de mogelijkheid van liefde, de allerhoogste gebaren van de levenslang. De woorden op tafel, zelfs de argumenten of woede, lijken te zijn vervangen door de hypnotiserende visie.

20 voorbeelden van auteurs van literaire essays en hun werken 

1. Miguel de Unamuno (1864-1936). Hij was een Spaanse schrijver die tot de generatie van 98 behoorde. Onder zijn boeken van essays zijn: Rond castisme (1895), Het leven van Don Quichot en Sancho (1905) en De lijdensweg van het christendom (1925).

1. Ernesto Sabato (1911-2011). Hij was een Argentijnse schrijver, denker, natuurkundige en schilder. Zijn zorg voor de problemen van het bestaan ​​en de menselijke conditie wordt weerspiegeld in zijn essay en verhalende werk. Onder zijn essay werken zijn: Heren en versnellingen (1951), Een en het universum (1945), De schrijver en zijn geesten (1963), Voor het einde (1998) en Het verzet (2000).

1. Alfonso Reyes(1889-1959). Hij is een denker, essayist, dichter en verhalenverteller die wordt beschouwd als een van de belangrijkste intellectuelen en schrijvers in Mexico. Sommige van zijn essays en essayboeken zijn: Esthetische problemen,Visioen van Anahuac, De grens, "De kraanvogels, tijd en politiek", "Memoires van keuken en wijnmakerij", "Guynemer", "De literaire ervaring", "De jitanjáforas", "Apollo of literatuur", "Leescategorieën".

1. José Ortega en Gasset (1883-1995). Hij was een van de belangrijkste Spaanse filosofen. In zijn essaywerk vallen de volgende zaken op: Meditaties over Don Quichot (1914), Ongewervelde Spanje (1921) e Ideeën over de roman (1925).

1. Antonio Machado (1875-1939). Hij was een Spaanse dichter, toneelschrijver en beeldhouwer die tot de generatie van 98 behoorde. Juan de Mairena brengt de essays samen die Machado sinds 1934 in de pers publiceerde.

1. Ramón Gomez de la Serna (1888-1963). Spaanse auteur en journalist bekend om het creëren van de greguerías. Enkele van zijn essayboeken zijn: Ism's (1931), de utopie (1909) en Het pad (1915).

1. José Vasconcelos (1882-1959). Mexicaanse schrijver, filosoof en politicus. Onder zijn essays zijn: Het kosmische ras (1925) en Esthetisch (1935).

1. Pedro Enríquez Ureña (1884-1946). Hij was een Dominicaanse schrijver en filoloog. Enkele van zijn essayboeken zijn: Zes essays op zoek naar onze uitdrukking (1928), Spaans in Santo Domingo (1940), Plenitud de España: studies in de geschiedenis van cultuur (1940) e Cultuurgeschiedenis in Latijns-Amerika (1949).

1. Antonio Muñoz Molina (1956-). Hij is een Spaanse romanschrijver, schrijver van korte verhalen, essayist en academicus. Sinds 1995 is hij lid van de Koninklijke Academie van de Taal. Onder zijn boeken van essays zijn: Cordoba van de Omajjaden (1991), Waarheid uit fictie (1992), Pure vreugde (1998), Het lef om te kijken (2012), Dat was allemaal solide (2013).

1. Jorge Luis Borges (1899-1986). Hij was een Argentijnse intellectueel, essayist, vertaler, schrijver van korte verhalen en dichter. Onder zijn essays zijn: Inquisities (1925), Geschiedenis van de eeuwigheid (1936), andere inquisities (1952) zeven nachten (1980) en Negen Danteske essays (1982).

1. Octavio Paz (1914-1988). Hij was een Mexicaanse schrijver en diplomaat die in 1990 de Nobelprijs voor Literatuur ontving. Zijn meest erkende essaywerken zijn: Het labyrint van eenzaamheid (1950) en Sor Juana Inés de la Cruz of de valstrikken van het geloof (1982).

1. Eduardo Mallea (1903-1982). Hij was een Argentijnse schrijver van korte verhalen, romanschrijver en essayist die in 1946 de Grand Prize of Honor ontving van de Argentijnse Vereniging van Schrijvers. Onder zijn essays vallen op: Kennis en expressie van Argentinië (1935), De zak en de paarse (1941) en De innerlijke oorlog (1963).

1. José Carlos Mariategui (1894-1930). Hij was een Peruaanse schrijver en socioloog die opvalt door zijn essaybundel 7 interpretatie-essays van de Peruaanse realiteit (1928).

1. Richard Wagner (1813-1883). Deze 19e-eeuwse Duitse componist was ook essayist, dichter en toneelschrijver. Enkele van zijn essayboeken zijn: Kunst en revolutie (1849), Opera en drama (1851) en Jodendom in de muziek (1850).

1. Alejo Carpentier(1904-1980). Hij was een Cubaanse verteller, schrijver van korte verhalen, essayist en musicoloog. Het thema muziek is aanwezig in zijn essaywerk. Onder zijn essay boeken zijn: Muziek in Cuba (1946), Latijns-Amerika in zijn muziek (1975), Literatuur en bewustzijn in Latijns-Amerika (1969), Het bijvoeglijk naamwoord en zijn rimpels (1980), DE muzikant in mij (1980).

1. José Cadalso (1941-1982). Hij was een Spaanse militair, dichter, romanschrijver, toneelschrijver en essayist. Het staat bekend om Marokkaanse letters (1789), een werk dat zowel een briefroman als een essayboek is.

1. José Lezama Lima (1910-1976). Hij is een Cubaanse schrijver die bekend staat om zijn roman paradijs (1966). Enkele van zijn essayboeken zijn: Horloge houder (1953), Amerikaanse uitdrukking (1957) en De denkbeeldige tijdperken (1971).

1. José Martí (1853-1895). Hij was een Cubaanse schrijver, journalist en filosoof. De politieke gevangenis in Cuba (1871) en Ons Amerika (1891) zijn enkele van zijn essayboeken.

1. George Orwell (1903-1950). Hij is een Britse schrijver en journalist. Bekend om romans Opstand op de boerderij en Onder zijn essaywerken zijn: "A nice cupe of tea" (1946), "Books vs. sigaretten ”,“Waarom ik schrijf ”en“Een olifant schieten ”.

1. Cristina Rivera Garza (1964-). Ze is een van de meest erkende huidige Mexicaanse schrijvers. Enkele van zijn essayboeken zijn: De onhandelbare doden. Necro-daden en onteigening (2013) en Teksten uit een gewond land (2011).