Definitie van valentietabel

De elektronen van een atoom zijn verdeeld in een gebied van regio rond de kern. Deze regio heeft ongeveer niveaus van Energie die banen vormen, die worden weergegeven door letters of cijfers. Het aantal elektronen in de meest extreme baan is dus bekend met a denominatie, valentie-elektronen.

De meest extreme baan wordt op zijn beurt de valentiebaan genoemd.

Het maximale aantal elektronen dat in de meest extreme baan kan worden ondergebracht, is acht. Hierdoor wordt beweerd dat elementen met een extreme en volledig volledige baan een octetconfiguratie hebben.

Dit soort elementen zijn niet gemakkelijk te combineren met andere en hebben daarom zeer weinig reactiviteit.

Met andere woorden, hun vermogen om te combineren is praktisch nihil.

Elementen waarvan de valentiebaan onvolledig is, hebben de neiging om hun octetconfiguratie te voltooien en uiteindelijk te combineren met atomen van hetzelfde of een ander type. Dus het vermogen van een atoom om te combineren met een ander atoom wordt valentie genoemd.

Het valentiescijfer geeft de mogelijkheden aan die een atoom heeft bij het combineren met een ander om een ​​verbinding te verkrijgen. Deze maat is gerelateerd aan de hoeveelheid chemische bindingen die door de atomen van een element van zo'n categorie.

Er zijn verschillende soorten of modaliteiten van valenties.

De vaste kunnen maar op één manier worden gecombineerd en al hun toestanden zijn positief (sommige van de elementen met deze eigenschap zijn lithium, natrium, kalium, zilver, magnesium en zink).

De variabelen kunnen op twee of meer manieren worden gecombineerd (koper, kwik, tin, lood en platina hebben deze bijzonderheid).

Er zijn ook vaste valenties van niet-metalen (bijvoorbeeld in waterstof, fluor of zuurstof) en de variabele valenties van metalen.

Deze zijn in ieder geval allemaal Kenmerken Ze zijn georganiseerd door tabellen waarin de verschillende chemische elementen zijn gegroepeerd.

Een illustratief voorbeeld met betrekking tot het vermogen van chemische elementen om te combineren

Elementen combineren op verschillende manieren met andere elementen: ze verliezen, verkrijgen of delen hun elektronen. De elektronenconfiguratie van natrium (Na) is bijvoorbeeld 2, 8, 1 en die van chloor (Cl) is 2, 8, 7 en bijgevolg is het voor natrium gemakkelijker om er een te verliezen elektron Het moet zeven elektronen krijgen om zijn octet te voltooien (omgekeerd accepteert chloor gemakkelijk één elektron om zijn octet te voltooien in plaats van zeven elektronen te verliezen).

Met andere woorden, zowel natrium als chloor hebben een valentie van 1, aangezien hun combinatiecapaciteit 1 is.