Voorbeeld bedankspeech

Gerespecteerde juryleden en aanwezige autoriteiten; collega's van de wetenschappelijke academie; naasten aanwezig, algemeen publiek. Bedankt allemaal om hier te zijn en me te vergezellen om deze immense eer te ontvangen die de National Science Award is.

In zijn beroemde studie over de oorsprong van soort en de natuurlijke selectie, dat instituut voor biologie dat vandaag Charles Darwin is, heeft uitgelegd dat het niet de sterkste is de intelligentste van de soort degene die overleeft, maar degene die zich het beste weet aan te passen aan de veranderingen. En die zin, die tegenwoordig elke middelbare scholier kan uitleggen in Wetenschappen, veranderde destijds de manier waarop we de geschiedenis en de tijd zelf begrijpen. Een zin die ik bovendien vele jaren geleden tegenkwam, toen het mysterie van het leven zijn hoofd begon te oogsten in de mijne en ik niet de het minste vermoeden dat ik hier op een dag, voor u, de ontdekking zou vieren van nieuwe en onvermoede fossiele vormen van leven.

Fossielen zijn, zoals bekend, de versteende overblijfselen van die soorten die dat volgens Darwin niet doen wisten of niet konden aanpassen aan een nieuwe natuurlijke omgeving, en kwamen ze oog in oog te staan ​​met de trein van de uitsterven. Ze zijn het spoor in de tijd van de verliezers, zo je wilt, maar ook een

metafoor van wat ik lange tijd voelde toen ik de fossielen van primitieve knaagdieren in het museum bestudeerde National, en ik vroeg me af waarom niemand de duidelijke verschillen tussen de buideldieren van de Cenozoïcum.

Er zat daar een gat dat niemand wilde herkennen, omdat het ons dwong te heroverwegen wat we tot dusver als vanzelfsprekend hadden aangenomen met betrekking tot de oorsprong van de zoogdieren en van de mens zelf. En geconfronteerd met zo'n vooruitzicht, gaven de meest briljante wetenschappelijke geesten de voorkeur aan voorzichtigheid, stilte, wachten. Maar in de wetenschap, net als in het leven, is aanpassing aan verandering de sleutel tot overleven, en kijk, vele jaren nadat ik werd aangemoedigd om te In tegenstelling tot hen hebben we eindelijk kunnen aantonen dat het gat bestaat, en dat we moeten heroverwegen wat we al als vanzelfsprekend beschouwden.

Het is deze kritische geest, en vooral zelfkritiek, die de moderne wetenschap in staat stelde onze oude vragen te beantwoorden. En het is voor diezelfde kritische geest, en voor zijn grondleggers, zoals Copernicus en Galileo, zoals Francis Bacon en William Gilbert, die ik vanavond zou willen. deze prijs op te dragen, maar niet zonder eerst mijn studenten hartelijk te bedanken, die me hebben geleerd de vlam van nieuwsgierigheid levend te houden en oneerbiedigheid; aan mijn collega's González en Iñárritu, altijd bereid om mij een ander standpunt te geven; en vooral aan mijn familie, die decennialang mijn obsessie met het primitieve leven hebben doorstaan.

Bedankt iedereen. Goedenavond.