10 voorbeelden van fundamentele mythen

fundamentele mythen

De grondleggers zijn die mythen die de oorsprong van steden, samenlevingen, riten en gebruiken vertellen. Bijvoorbeeld: De mythe die de opkomst van Egypte vertelt.

De mythen zijn verhalen van mondelinge overdracht die bovennatuurlijke gebeurtenissen bevatten en die worden opgevat als waar door bepaalde beschavingen of religies, omdat ze ontstonden om te reageren op verschillende vragen.

Afhankelijk van het fenomeen dat ze verklaren, kunnen mythen kosmogonisch (ze vertellen over de schepping van de wereld), antropogonisch (ze vertellen de oorsprong van de mens), theogonisch (ze vertellen de oorsprong van de goden), etiologisch (ze vertellen de oorsprong van andere wezens en verschijnselen), fundamenteel (ze vertellen de stichting van plaatsen) of eschatologisch (ze beschrijven hoe het einde van de wereld eruit zal zien).

De oprichtingsmythen verklaren de oorsprong en het bestaan ​​van steden, dorpen, tradities en rituelen, het is dat wil zeggen, het zijn verhalen die betekenis geven aan de identiteit en bepaalde praktijken van verschillende beschavingen.

Bovendien dienden deze mythen in veel gevallen om te beweren dat een beschaving een goddelijke oorsprong had, omdat de stichter van een stad of de initiator van een ritueel een god of een mens was, verbonden met een God.

Kenmerken van de oprichtingsmythen

Voorbeelden van oprichtingsmythen

1. De oorsprong van Rome (Romeinse mythe)

Volgens deze mythe was Romulus degene die de stad Rome heeft gesticht. Het verhaal begint iets voor de stichting van de stad, Numitor was de koning van Alba Longa, maar werd onttroond door zijn broer, Amulio. Rea Silvia, dochter van Numitor en afstammeling van Aeneas (een Trojaanse held), had twee zonen, Romulus en Remus, met Mars, de god van de oorlog.

Omdat Rea Silvia bang was dat haar oom de tweeling zou doden, plaatste ze ze in een mand en vervolgens in een rivier om ze te redden. Een wolf vond ze en voedde ze op alsof het haar kinderen waren. Later werden ze gevonden door twee boeren die voor hen zorgden. Op een dag kwamen de tweeling erachter wat zijn verhaal was en gingen ze naar Alba Longa om Amulio te vermoorden en de troon terug te geven aan Numitor.

Zijn grootvader was erg dankbaar voor de prestatie van de twee tweelingen en gaf ze land in Lazio. De tweeling wilde een stad stichten waar de wolvin hen had gevonden, maar Romulus wilde de stad bouwen op de Palatijn en Remus op de Aventijn. Om dit geschil op te lossen, besloten ze dat de beslissing zou worden genomen door degene die de meeste vogels zag; Romulus zag meer, dus hij was degene die de uitdaging won en daarom ook de koning zou zijn.

Volgens een oud ritueel markeerde Romulus de stadsgrenzen en zei dat hij iedereen zou doden die ze overschreed. Remus gehoorzaamde hem niet, ging over de streep en Romulus doodde hem, omdat die regels heilig waren. Romulus begroef zijn broer en noemde de stad Rome ter ere van zijn broer.

Deze mythe verklaart de oorsprong van Rome en verbindt bovendien de Romeinse oorsprong met het Trojaanse volk, aangezien de twee tweelingen zouden afstammelingen zijn van Aeneas, en met de goden, aangezien de tweelingen de kinderen waren van Mars.

1. De oorsprong van Athene (Griekse mythe)

De naam van de stad is te danken aan de naam van de godin Athena. Volgens deze mythe begon de oorsprong van deze stad met een geschil tussen Poseidon, de god van de zeeën, en Athene, godin van oorlog, beschaving, gerechtigheid en wetenschap, aangezien beide goden de bewakers van de. wilden zijn dorp.

Om het geschil op te lossen, gaf elke god de dorpelingen een geschenk; Poseidon gaf hen een bron en Athene creëerde een olijfboom. Cecrops, de koning van de kolonisten, besloot dat Athena's geschenk het beste was en dus werd ze de beschermer van de stad en de stad nam haar naam aan om haar te eren.

Maar Poseidon was erg boos, dus om hem te kalmeren, stelde Cecrops vast dat Atheense vrouwen niet dezelfde rechten zouden hebben als mannen.

1. De oorsprong van Thebe (Griekse mythe)

Volgens deze mythe ontving Cadmus, de zoon van de koning van Fenicië, een orakel dat zei dat hij een stad moest stichten op de plaats waar een koe viel. Het dier viel op de plaats die later Thebe was en Cadmus stichtte de stad.

Nadat Cadmus een draak had gedood en Athena, de godin, hem vertelde dat hij zijn tanden moest begraven in het land van de nieuw gestichte stad. Uit deze tanden kwamen de eerste inwoners van de stad, die hielpen bij het bouwen en beschermen ervan.

Deze mythe verklaart de goddelijke oorsprong van de stad, want via het orakel legden de goden Cadmus uit waar hij een stad moest bouwen. Daarnaast hadden de eerste kolonisten ook een goddelijke oorsprong.

1. Oprichting van Tenochtitlan (Azteekse mythe)

Volgens deze mythe was er een volk, de Nahuas, dat uit Aztlán kwam. Huitzilopochtli, de koning van de goden, beval de Nahua's om die stad te verlaten en dat ze vanaf dat moment geen Azteken meer zouden zijn, maar Mexica. Bovendien beval hij hen om een ​​koninkrijk te stichten op een plaats waar een adelaar een slang op een cactus aan het eten was.

De Mexica liepen en liepen om de plaats te vinden, door andere steden te gaan, totdat ze uiteindelijk de door de god aangegeven plaats vonden en de stad stichtten.

Hoewel mythen gewoonlijk niet in historische tijd voorkomen, vond de oprichting van Tenochtitlan volgens archeologische bronnen plaats in 1325.

1. Stichting Cusco - Manco Cápac en Mama Ocllo (Inca-mythe)

Volgens deze mythe stuurde Inti, de zonnegod, twee van zijn zonen, Manco Cápac en Mama Ocllo, naar de aarde om een ​​stad te stichten. De goden kwamen aan bij het Titicacameer met een gouden stok, die hen zou helpen bepalen waar ze de stad moesten vinden, aangezien de stok alleen op de aangewezen plaats zou worden begraven.

De twee broers liepen door veel plaatsen, waar ze probeerden de gouden stok te begraven, maar aanvankelijk hadden ze geen geluk. Alles veranderde toen ze een vallei in Cusco bereikten, waar ze de stok konden begraven.

Later gingen Manco Cápac en Mama Ocllo op zoek naar mensen om in de stad te wonen en om alle kennis die ze hadden door te geven, aangezien ze hen leerden huizen te bouwen en te cultiveren.

Alle kolonisten die Manco Capac meebracht waren burgers van de eerste orde, omdat hij de eerstgeboren god was, en alle kolonisten die Mama Ocllo meebracht waren burgers van de tweede orde.

1. Stichting van Cusco - De gebroeders Ayar (Inca-mythe)

Volgens deze mythe verschenen na een grote overstroming op aarde vier broers in een grot met hun... echtgenotes: Ayar Manco en Mama Ocllo, Ayar Cachi en Mama Cora, Ayar Uchu en Mama Rahua en Ayar Auca en Mama Huaco. Ze waren op zoek naar vruchtbare grond.

Ayar Cachi had een gouden slinger en daarmee veranderde hij een berg in een ravijn. Zijn broers wantrouwden hem, omdat hij erg sterk was en ze sloten hem op in de grot.

De drie broers en hun vrouwen bleven zoeken naar vruchtbare gronden en op een dag kwamen ze door een stad waar een stenen beeld, ze hechtten er niet veel belang aan, maar toen Ayar Auca er langs liep, werd het... steen.

De twee overgebleven broers en hun vrouwen zetten hun zoektocht voort, maar Ayar Uchu kreeg vleugels en werd de boodschapper van de goden, die in de hemel waren, en de mensen.

Uiteindelijk bleef alleen Ayar Manco over, aan wie Ayar Uchu vertelde dat de goden hem hadden verteld dat hij zijn naam moest veranderen in Manco Capac.

Manco Cápac vervolgde zijn weg met zijn vrouw en de vrouwen van zijn broers, totdat ze de vallei van Cusco bereikten. Hij realiseerde zich dat dit de plaats was waar hij de stad moest stichten, omdat het de enige plaats was waar hij de gouden staf kon begraven (die hij jarenlang had bewaard).

1. Oprichting van Nicea (Griekse mythe)

Nicea was een nimf van de bronnen en was de dochter van Sangario, een riviergod, en Cybele, godin van de aarde, de dieren en de natuur. Deze godin hield van jagen en haatte liefde, dus toen een herder verliefd op haar werd, doodde hij hem.

Eros, de god van de liefde, werd boos op de nimf en liet Dionysus als straf verliefd op haar worden. Ze liep altijd van hem weg, maar Dionisio drong erg aan. Uiteindelijk gaf de nimf gehoor aan de smeekbeden van Dionysus en kregen ze twee kinderen.

Ter ere van zijn geliefde stichtte Dionysus een stad, genoemd naar de nimf.

1. De Eucharistie (christelijke mythe)

In dit geval gaf de mythe aanleiding tot een ritueel dat plaatsvindt tijdens de mis, een katholieke ceremonie. De Eucharistie is het ritueel waarbij mensen een in wijn gedoopte hostie innemen, aangezien de hostie het lichaam van Jezus vertegenwoordigt en de wijn zijn bloed.

Met deze handeling wordt een mythe herdacht, die van het Laatste Avondmaal, waarin Jezus brood en wijn deelde met zijn twaalf apostelen. Bovendien wordt in het evangelie van Johannes verwezen naar het verzoek van Jezus aan zijn volgelingen om dit ritueel uit te voeren, aangezien: in die tekst wordt uitgelegd dat Jezus zou hebben aangegeven dat iedereen die dat brood at en die wijn dronk, zou opstaan ​​in de de hemel.

1. Oorsprong van het balspel (Maya-mythe)

Dit spel werd door de Maya's niet als een sportieve activiteit beschouwd, maar als een ritueel waarin oorlog, vruchtbaarheid, leven, dood en de doorgang naar de onderwereld werden verbeeld.

Volgens de mythe wilden twee goden die broers waren, Xbalanqué en Hunahpú, de dood van hun vader wreken, die was vermoord door de bewoners van de onderwereld.

De heren van de onderwereld daagden de broers uit om een ​​balspel te spelen, de broers stemden toe en gingen op weg naar de onderwereld. Maar op een gegeven moment vielen enkele vleermuizen de broers aan, haalden Hunahpú's hoofd eruit en brachten het naar de heren van de onderwereld. Xbalanqué plaatste een pompoen op het lichaam van zijn broer om zijn hoofd terug te plaatsen totdat hij de echte kon terugkrijgen.

Xbalanqué en Hunahpú kwamen aan in de Onderwereld en begonnen tegen de heren van de Onderwereld te spelen met Hunahpú's hoofd als bal. Maar zonder dat de anderen het merkten, nam Xbalanqué het hoofd van zijn broer, verving het door de pompoen en Hunahpú herstelde zijn hoofd. Het spel ging verder, de pompoen brak en de tweeling wist het spel te winnen.

De heren waren erg boos, ze vielen de broers aan, maar de broers waren in staat om de bewoners van de onderwereld te verslaan. Na het behalen van deze overwinning stegen Xbalanqué en Hunahpú op naar de hemel en veranderden ze in de zon en de maan.

1. Oorsprong van de doop (christelijke mythe)

De doop is een christelijk ritueel waarbij iemand met wijwater wordt gedoopt of besprenkeld. Deze rite is bedoeld om de persoon die zich laat dopen tot het christendom te zuiveren en te bekeren.

Hoewel de doop een ritueel is van veel religies, in de christelijke religie, afhankelijk van hoe het wordt meegeteld het Nieuwe Testament, dit ritueel is ontstaan ​​met de mythe van het doopsel van Jezus, uitgevoerd door Johannes de Baptist. Na dit feit gaf Jezus zijn discipelen te kennen dat ze zich moesten laten dopen om zichzelf te reinigen. Andere dopen worden ook verteld in het Nieuwe Testament, zoals die van Cornelius de hoofdman over honderd, die een Romeinse hoofdman over honderd was en die zich wilde laten dopen om het christelijk geloof aan te nemen.

Het kan u van dienst zijn: