Essay over onderwijs

Essay over onderwijs

Een korte geschiedenis van onderwijs en de missie van lesgeven

Onderwijs heeft altijd een fundamentele rol gespeeld bij de overdracht en het behoud van kennis van generatie op generatie. De mogelijkheid om les te geven, dat wil zeggen opleiden of opleiden, gaat veel verder dan alleen jongeren aanbieden technieken en objectieve kennis om te onthouden en te oefenen om hen in staat te stellen een vak te verwerven. Opvoeden is ook het overbrengen van fundamentele waarden, het aanleren van een visie op de wereld en het consolideren van gedrag en denkwijzen. Het houdt een systeem in stand en zaait tegelijkertijd de zaden van de komende verandering.

Sinds wanneer wordt er gestudeerd?

Een korte geschiedenis van het onderwijs gaat natuurlijk terug tot de oudheid, toen de eerste onderwijsmodellen ontstonden die hand in hand werkten met de religie. De joods-christelijke geboden waren bijvoorbeeld niets meer dan een manier om het volk Israël te ‘opvoeden’: hen overtuigen om bepaalde normen te volgen, bepaalde

waarden, zelfs het uitvoeren van riten. Er zijn veel andere voorbeelden, zoals millennial tradities van China, India en Egypte, waarin de gewone man niet alleen werd geleerd zijn boerentaken uit te voeren - iets wat dat hij leerde door zijn ouders te imiteren - maar ook door de zon en haar vertegenwoordiger op aarde te aanbidden, de Farao.

Lesgeven bestond in die tijd uit het overdragen van een vak (een manier van werken) door de familie of plaatselijke ambtsdragers (de dorpssmid gaf bijvoorbeeld les aan zijn jonge leerlingen); en in een religieuze formatie, die morele waarden, politieke overwegingen, eetgewoonten en rituele mechanismen (zoals bidden of danken voor het eten) bevatte.

Deze leringen werden mondeling en door herhaling onderwezen, wat de aan het leren geheugen en liet overigens de vertekening van de boodschap toe: elke persoon kon dingen op een iets andere manier onthouden.

Voor de opkomst van de school, of van een ruimte die in de verste verte lijkt op wat we er vandaag onder verstaan, zou de uitvinding van het schrift nodig zijn, dat wil zeggen van een technologie die in staat zijn om ideeën langer mee te laten gaan dan de generatie van de persoon die ze heeft bedacht. Zo konden heilige teksten worden onderwezen en verspreid, artistieke werken worden bewaard en onderwijs massaal en complexer worden gemaakt.

Bovendien is schrijven zelf een kennis die moet worden geleerd, dus de eerste onderwijssystemen in India, China en Egypte bestonden precies uit: alfabetisering en het lezen van religieuze teksten, evenals het uitoefenen van fysieke activiteiten zoals gymnastiek, zwemmen of tekenen en geometrie.

Toch ontstond het eerste echte onderwijssysteem in het oude Griekenland. Aanvankelijk was het bestemd voor de kinderen van de adel, maar het werd uiteindelijk beheerd door de staat en dus bestemd voor alle vrije jonge Griekse mannen. Het onderwijs was aanvankelijk in handen van een leraar of retor, die door middel van fysieke straffen discipline, sport en geheugensteuntjes om individuen te vormen die later zouden kunnen worden opgeleid door filosofen, studenten van verschillende natuurlijke, sociale, wiskundige en literaire onderwerpen.

Het onderwijs in het oude Griekenland reageerde echter op verschillende modellen, afhankelijk van de stadstaat waarin het werd ontwikkeld: het Atheense model, gericht op de lezing van Homerus en de kalokagathía, de "opvoeding van lichaam en ziel" of Spartaanse opvoeding, die bijna geheel gewijd was aan voorbereiding op oorlog en burgerlijke en politieke participatie.

Zo was het in de 4e eeuw na Christus. C., tijdens de regering van Alexander de Grote, het concept van Enkiklos betaaldeia (term waar ons woord "encyclopedie" vandaan komt), dat wil zeggen, van de kennis die vereist is van elke beschaafde man, samengesteld uit 7 Wetenschappen verschillend: grammatica, retorica, dialectiek, rekenen, muziek, meetkunde en astronomie. Daarom werd de Griekse cultuur een referentie van verfijning en beschaving voor de Romeinse elites.

Het waren in feite de Romeinen die de Griekse leer hebben gesystematiseerd en er op de juiste manier een proces van maakten, een enorme dynamiek en via de eerste scholen, lyceums (naam ontleend aan het gymnasium in Griekenland waar Aristoteles lesgaf) en academies.

Middeleeuws onderwijs

Traditioneel wordt de Middeleeuwen (de fase die begon na de val van het West-Romeinse rijk) beschouwd als een tijdperk van obscurantisme en onwetendheid, aangezien de christelijke religie zich fanatiek in het Westen opdringt en de rijke klassieke traditie verloochent Grieks-Romeins. Tegenwoordig weten we dat het niet zo was, hoewel deze keer een onmiskenbare breuk betekende met betrekking tot onderwijsmodellen en vooral de inhoud die in de oudheid werd onderwezen.

Middeleeuws onderwijs vond uitsluitend plaats in de religieuze sfeer, dat wil zeggen in kloosters en kloosters, aangezien de geschreven brief bijna strikt voorbehouden was aan de geestelijkheid. Zelfs de middeleeuwse adel was analfabeet en wetenschappelijke en filosofische ontwikkelingen vonden altijd plaats onder a strikte religieuze voogdij, anders lopen ze ketterijen of minachting op en moeten ze gestraft worden voorbeeldig. Latijn was de taal van heilige teksten, zoals de Bijbel, waarmee het werd onderwezen door herhaling en memorisatie, zo niet door herhaaldelijk handmatig kopiëren.

Na de onderwijsvernieuwing van Karel de Grote in de 9e eeuw werden er echter scholen opgericht die openstonden voor niet-religieuzen, hoewel ze de laatsten volledig onder controle hadden. Zo werd een educatief model ontworpen dat slechts in twee gevallen rekening hield: de monastieke school, gewijd aan primaire studies of basisonderwijs, voornamelijk mondeling en gratis, voor het gewone volk; en de bisschoppelijke of kathedraalschool, die verantwoordelijk is voor secundaire studies, die plaatsvond in de kloosters en waar uitsluitend de jonge aristocraten, degenen die werden opgeleid voor de geestelijkheid en degenen die uitzonderlijk waren begaafd.

Wat de syllabus betreft, was het basisonderwijs vooral dat: fundamenteel. De gewone mensen leerden niet eens lezen en schrijven, omdat het vaardigheden waren die ze in de loop van hun leven nooit nodig zouden hebben. Aan de andere kant beschouwde het hoger onderwijs twee soorten kennis: de trivium (grammatica, dialectiek en retoriek) en de quadrivium (rekenkunde, muziek, meetkunde en astronomie). Veel van deze kennis werd geërfd van Griekse filosofen zoals Aristoteles of Ptolemaeus, zolang ze niet in tegenspraak waren met de heersende religieuze overtuiging.

modern onderwijs

Om te komen tot het moderne onderwijs, een opmaat voor het hedendaagse, zouden de 1500 jaar van de Middeleeuwen moeten verstrijken en zou de Renaissance in Europa plaatsvinden. Deze esthetische en filosofische beweging, geboren in Italië, nam de klassieke leringen en het Grieks-Romeinse erfgoed over en brak met de rigide schema's van de middeleeuwse scholastiek. Humanisme, de nieuwe culturele en denktrend, maakte nieuwe vrijheden individuele beslissing om de mens centraal te stellen in de schepping, een plaats die traditioneel door God wordt ingenomen.

Een van de grote pedagogen die het moderne onderwijs heeft opgebouwd, was Juan Amos Comenius (1592-1670), die een model voorstelde school vanaf de vroege kinderjaren, omdat hij niet van mening was dat het gezin een instelling was die waarden kon doorgeven aan de kind. Je berichtje Magna Didactiek was de sleutel in de organisatie van de pedagogische ideeën van het moment, waaronder de noodzakelijke geleidelijkheid leren, dat wil zeggen dat jonge mensen geleidelijk leren in overeenstemming met hun fysieke groei en persoonlijk.

Eeuwenlang werd de klassenstrijd gecreëerd die een einde maakte aan het oude regime en het kapitalisme vestigde en ook de school en het onderwijsproces veranderde. Het nieuwe onderwijsproces was gericht op de versterking van democratische en patriottische waarden, onmisbaar in het tijdperk van natiestaten, en ook in het leren van meer en meer gespecialiseerde en winstgevende beroepen en kennis, dat wil zeggen, in het opleiden van steeds meer arbeiders gespecialiseerd.

Dit werd logischerwijs beïnvloed door de opkomst van de wetenschap en de technologische ontwikkeling, die ten goede en ten kwade de enorme kracht aantoonden die bestaat in verzamelde kennis: door te stoppen Op de schouders van reuzen, zoals Isaac Newton het formuleerde, kunnen we een glimp opvangen van de meest complexe universele waarheden en bijgevolg de natuurlijke krachten die ons ter beschikking staan ​​domineren. voordeel. En onderwijs, alsof dat nog niet genoeg is, zal ons leren om die macht te gebruiken ten behoeve van de soort en niet tot hun zelfzuchtige schade, zolang we maar weten hoe we kunnen leren van de fouten uit het verleden. Ze onthouden, doorgeven en interpreteren: dat is een van de fundamentele taken van het hedendaagse onderwijs.

Referenties:

• "Essay" in wikipedia.
• "Geschiedenis van het onderwijs" in Wikipedia.
• "Lesmodellen" in Wikipedia.
• "De evolutie van het onderwijs in Latijns-Amerika" ​​in Universiteit van de 21e eeuw.

Wat is een essay?

De toets het is een literair genre, waarvan de tekst wordt gekenmerkt door te zijn geschreven in proza ​​en door vrijelijk een specifiek onderwerp te behandelen, gebruikmakend van de argumenten en de waardering van de auteur, evenals de literaire en poëtische middelen die het mogelijk maken om het werk te verfraaien en de esthetische kenmerken ervan te versterken. Het wordt beschouwd als een genre geboren in de Europese Renaissance, vooral vrucht van de pen van de Franse schrijver Michel de Montaigne (1533-1592), en dat het door de eeuwen heen het meest gebruikte formaat is geworden om ideeën uit te drukken in een gestructureerde, didactische en formeel.

Volgen met: