10 voorbeelden van gedichten in figuurlijke zin

De gedichten figuurlijk Het zijn die poëtische composities waarvan de woorden een andere betekenis hebben dan de letterlijke. Bijvoorbeeld:

Toegegeven, de winter zal mijn frisheid volgen:
Maar je hebt me niet verteld dat mei eeuwig was!

(Uittreksel uit "In vrede", door Amado Nervo)

Dit gedicht moet geïnterpreteerd worden in figuurlijke zin en niet in letterlijke betekenis. Het woord "winter" heeft bijvoorbeeld geen expliciete betekenis, omdat het niet naar het seizoen verwijst. (letterlijke zin), maar duidt een negatief moment aan dat tegengesteld is aan de vitaliteit van de jeugd (zin figuurlijk).

De gedichten kan worden geschreven in vers of proza en ze drukken meestal gevoelens, emoties, reflecties of gedachten uit. De meeste van deze composities gebruiken taal niet in letterlijke zin, maar in figuurlijke zin, omdat het de bedoeling is dat de woorden een andere dan de gebruikelijke betekenis overbrengen.

Gedichten hebben vaak een verborgen betekenis en de thema's, mensen, gevoelens of voorwerpen waarnaar verwezen wordt, zijn nooit duidelijk. Om dit effect te bereiken,

retorische figuren, dat wil zeggen, literaire apparaten die de betekenis van uitdrukkingen transformeren en verfraaien. Enkele van deze cijfers zijn:

Voorbeelden van gedichten in figuurlijke zin

1. "13", door Alejandra Pizarnik

uitleggen met woorden van deze wereld
dat een schip me achterliet om me mee te nemen

Dit gedicht moet in figuurlijke zin worden geïnterpreteerd, omdat het verwijst naar het feit dat het onmogelijk is om een ​​gevoel of een gedachte over te brengen met woorden van gewone taal.

1. "Casida de la rosa", door Federico García Lorca

De roos
Ik was niet op zoek naar de dageraad:
Bijna eeuwig in je boeket
Ik was op zoek naar iets anders.

De roos
Ik was niet op zoek naar wetenschap of schaduw:
Opsluiting van vlees en dromen
Ik was op zoek naar iets anders.

De roos
Ik was niet op zoek naar de roos:
Roerloos door de lucht
Ik was op zoek naar iets anders!

De figuurlijke betekenis van dit gedicht komt tot stand doordat er sprake is van een personificatie (een toeschrijving van eigenschappen van mensen aan een object) van de roos. Daarnaast is er een verborgen betekenis: wat de roos zoekt is rust, vrede en comfort.

1. Fragment van "Allegorie van de beknoptheid van menselijke dingen", door Luis de Góngora

Leer, bloemen, in mij
Wat gaat van gisteren naar vandaag,
dat ik me gisteren afvroeg,
en ik ben nog niet mijn schaduw,

De dageraad gaf me gisteren een wieg,
de kistnacht gaf me;
zonder licht zou ik sterven, zo niet
de maan zal het me lenen.
Nou, niemand van jullie
stop zo te eindigen,
leer, bloemen, in mij
Wat gaat van gisteren naar vandaag,
dat ik me gisteren afvroeg,
en ik ben nog niet mijn schaduw.

Zoete troost de anjer
het is op mijn jonge leeftijd,
Nou, wie gaf me op een dag
twee gaven hem net,
kortstondig van de boomgaard,
ik paars, hij karmozijnrood,
leer, bloemen, in mij
Wat gaat van gisteren naar vandaag,
dat ik me gisteren afvroeg,
en ik ben nog niet mijn schaduw.

Bloem is jasmijn, ja mooi
niet een van de meest levendige,
het duurt nog een paar uur
Welke stralen heeft het van een ster?
als barnsteen bloeit, is zij dan?
de bloem die hij in zich draagt.
Leer, bloemen, in mij
Wat gaat van gisteren naar vandaag,
dat ik me gisteren afvroeg,
en ik ben nog niet mijn schaduw.

De figuurlijke betekenis van dit gedicht is gemaakt met a allegorie, omdat de bloemen worden genoemd en gekarakteriseerd om te verwijzen naar de korte tijd dat het leven van de mens duurt.

1. Fragment van "Ode aan de vreugde", door Pablo Neruda

Vreugde
groen blad
val op het raam,
kleine letters
helderheid
nieuw geboren,
sonore olifant,
oogverblindend
munteenheid,
soms
scherpe uitbarsting,
maar
liever
blijvend brood,
hoop vervuld,
plicht ontwikkeld.

(…)

Zoals de aarde
zijn
nodig.

als vuur
steun
huishoudens.

zoals brood
je bent puur.

Als het water van een rivier
je bent sonoor.

als een bij
je deelt vliegend honing uit.

De figuurlijke betekenis van dit gedicht wordt bepaald door het gebruik van metaforen (bijvoorbeeld "vreugde / groen blad / uit het raam vallen ") en vergelijkingen (bijvoorbeeld "Als / water uit een rivier / je bent geluid. ").

1. "V", door José Martí

Als je een berg schuim ziet
Het is mijn vers dat je ziet:
Mijn vers is een berg, en het is
Fan van veren.

Mijn vers is als een dolk
Dat bloeit door de vuist:
Mijn vers is een fontein
Dat geeft een koraalwater.

Mijn vers is lichtgroen
En van een vurig karmijn:
Mijn vers is een gewond hert
Dat zoekt in de bergschuilplaats.

Mijn vers behaagt de dapperen:
Mijn vers, kort en oprecht,
Het is van de kracht van staal
Waarmee het zwaard is versmolten.

De figuurlijke betekenis van dit gedicht wordt bepaald met retorische figuren, zoals het beeld en de metafoor, die de auteur gebruikt om zijn poëzie te beschrijven. Bijvoorbeeld in de verzen "Mijn vers is als een dolk / Dat maakt een bloem uit de vuist:" wordt verwezen naar want met poëzie kun je een idee aanvallen of bestrijden, maar je kunt ook iets produceren dat is mooi.

1. "El arte", door Julián del Casal

Wanneer het leven, als een enorme bundel,
weegt op de vermoeide geest
en voor de laatste drijft God verbrand
de laatste korrel geurige wierook;
als we proeven, met intense gretigheid,
van alle bitter vergiftigd fruit
en verveling, met een gemaskerd gezicht,
hij ontmoet ons op de lange weg;
de grote, eenzame en pure ziel
die kleine realiteit minacht,
vindt in de kunst genegeerde uitspraken,
zoals de alcyon, in een koude donkere nacht,
Asiel zoekt in de bemoste rots
die de blauwe zee overspoelt met zilveren golven.

De figuratieve betekenis van dit gedicht wordt bereikt door het gebruik van metaforen en vergelijkingen, die verwijzen naar het contrast tussen de werkelijkheid (zoals verveling en wanhoop) en kunst (als toevluchtsoord).

1. "El canto errante", door Rubén Darío

De zanger gaat de hele wereld over
glimlachen of piekeren.

De zanger gaat op aarde
in witte vrede of in rode oorlog.

Op de rug van de olifant
door het enorme adembenemende India.

In draagstoel en fijne zijde
voor het hart van China;

met de auto in Lutecia;
in een zwarte gondel in Venetië;

over de pampa's en de vlakten
bij Amerikaanse veulens;

de rivier af, gaat hij in de kano,
of wordt gezien op de boeg

van een stoomboot over de uitgestrekte zee,
of in een slaapwagen.

De dromedaris van de woestijn,
schip levend, brengt je naar een haven.

Op de snelle slee klimt hij
in de witheid van de steppe.

Of in de kristalstilte
wie houdt van het noorderlicht.

De zanger loopt door de weilanden,
tussen gewassen en vee.

En voer je Londen in de trein in,
en een ezel naar zijn Jeruzalem.

Met koeriers en met slechte,
de zanger gaat voor de mensheid.

In zang vliegt het, met zijn vleugels:
Harmonie en eeuwigheid.

Dit gedicht moet in figuurlijke zin worden geïnterpreteerd, want het is niet zo dat de zanger, dat wil zeggen de dichter, reist door al die plaatsen, maar is de enige die de ware wereld kan kennen en beschrijven, de wereld van de kunst.

1. "Ongeletterd", door Octavio Paz

Ik hief mijn gezicht naar de hemel
immense steen van versleten letters:
de sterren onthulden mij niets.

De figuurlijke betekenis van dit gedicht wordt bepaald door de beschrijving van de lucht ("immense steen met versleten letters:"), die verwijst naar iets dat niet kan worden gelezen of naar iets dat niets communiceert. Dat is de reden waarom het poëtische zelf analfabeet zou zijn, niet in staat om de tekenen van de hemel te lezen.

1. "Op de korte termijn van het leven", door Francisco de Quevedo

Als mijn handen glijd je uit!
Oh, wat glijd je, mijn leeftijd!
Welke stille stappen je brengt, o koude dood,
Nou, met rustige voet maak je alles gelijk!

Woest van de aarde schalen de zwakke muur,
op wie de weelderige jeugd vertrouwt;
meer al mijn hart van de laatste dag
de vlucht bijwonen, zonder naar de vleugels te kijken.

O sterfelijke toestand! O, pech!
Dat ik morgen niet kan leven
zonder het pensioen om mijn dood te regelen!

Elk moment van het menselijk leven
Het is een nieuwe executie, waarmee het mij waarschuwt
hoe kwetsbaar het is, hoe ellendig, hoe ijdel.

In dit gedicht wordt de figuurlijke betekenis vastgesteld met behulp van verschillende retorische figuren, zoals de metafoor, personificatie en antithese, die een nieuwe associatie tussen concepten. Deze compositie verwijst naar hoe weinig leven en jeugd meegaan.

1. "Un patio", door Jorge Luis Borges

Met de middag
de twee of drie kleuren van de patio waren moe.
Vanavond, de maan, de heldere cirkel,
het domineert zijn ruimte niet.
Patio, gekanaliseerde hemel.
De tuin is de achteruitgang
waardoor de lucht het huis binnenstroomt.
Serena,
De eeuwigheid wacht op het kruispunt van sterren.
Het is prettig om in donkere vriendschap te leven
van een gang, een wijnstok en een stortbak.

De figuurlijke betekenis van dit gedicht komt vooral tot stand door het gebruik van personificatie. Bijvoorbeeld: "de twee of drie kleuren van de patio zijn moe" en "de eeuwigheid wacht op het kruispunt van sterren." De De karakterisering die wordt gemaakt van objecten of abstracte concepten moet worden begrepen als een reflectie op tijd en ruimte.

Het kan u van dienst zijn: