Kritisch essay over sociale netwerken

Kritisch essay over sociale netwerken

Sociale netwerken en infodemic: kill the messenger

In het kader van de COVID-19-pandemie die aan het begin van de 21e eeuw plaatsvond, heeft de Wereldgezondheidsorganisatie bedacht een noodzakelijke term om de chaotische en schadelijke stroom van samenzweringsinhoud op sociale media te beschrijven en Diensten van inhoudsoverdracht.

Deze nieuwe term geeft een naam aan een probleem dat al heel lang bestaat, maar zijn grootste omvang heeft bereikt in de context van de gezondheidscrisis, vooral in de opkomst van minderheden die zijn georganiseerd voor de afwijzing van de vaccinatie. Maar het virus van samenzwering en ongewenste inhoud, ontworpen om de aandacht van het publiek op de slechtst mogelijke manier te trekken. internetgebruiker, circuleert al een paar jaar op sociale netwerken, zonder dat iemand ooit de stem om het te melden.

In principe is dit tolerantie of zelfs medeplichtigheid aan Bedrijf van sociale netwerken met dit soort inhoud is te wijten aan het feit dat er geen mogelijkheden waren om te verifiëren wat, maar het zou voor iedereen die oplet duidelijk zijn geweest: dat deze inhoud een radicaliserend effect heeft op belangrijke segmenten van de

bevolking, en duwt ze naar posities dicht bij paranoia, haat en intolerantie.

Vaak treden de effecten van deze inhoud op door onschadelijke invoerinhoud, beschermd door vrijheid van meningsuiting en de schijnbare Vrijheid om hun eigen inhoud te kiezen. Ik zeg "schijnbaar" omdat die vrijheid niet bestaat: een programmeeralgoritme kiest voor ons en bestookt ons met aanbevelingen die, hoewel niet zijn verplicht, verdoezelen alle andere inhoud die een ander gezichtspunt kan bieden, en duwen ons meer en meer in de richting van de uitersten. En ik zeg "om te beginnen ongevaarlijk", want naarmate dit radicaliseringsproces plaatsvindt, wordt de gebruiker van sociale netwerken wordt steeds vatbaarder voor standpunten en ideologieën die, in het ergste geval, relevant zijn voor een gezond samenleven en de democratie.

Het gevaar van ongewenste inhoud

Bijna alle inhoud van complotten is ontworpen en gestructureerd om een ​​menselijk instinct te bevredigen: nieuwsgierigheid, nieuwsgierigheid, een fascinatie voor het vreemde en het nieuwe. Veel van degenen die toegang hebben tot een video over platte aarde (de overtuiging dat de aarde plat is en dat er een samenzwering om het te verbergen) doen dat met een zekere gezonde scepsis, maar verleid door de mogelijkheid om overtuigd.

Maar wat velen echter niet zien, is dat het verhaal over de platte aarde niet uitsluitend gaat over: de planeet plat of rond is, maar dat er een samenzwering is die ons van de waarheid probeert te verwijderen.

De flat-earth credo bevat de overtuiging dat, simpelweg door het bekijken van een video van tien minuten, of twee of drie, wordt “onderzocht”, dat wil zeggen, er wordt vooruitgang geboekt in de richting van de ontdekking van een waarheid. En dit is op verschillende manieren een probleem: aan de ene kant, omdat het de cultuur van anti-wetenschappelijk onderzoek bevordert, onwetendheid verspreidt en voedt kunstmatig het ego van het slachtoffer, die voortaan de inhoud van zijn "ontdekking".

Het andere fundamentele probleem:

Aan al het bovenstaande moeten de dilemma's worden toegevoegd die inherent zijn aan het formaat van sociale media: verslaving en het gebrek aan inhoudsregulering. Dit is niet alleen zorgwekkend voor zover ze mensen voortdurend (op het alomtegenwoordige mobiele telefoonscherm) blootstellen aan de giftige inhoud, wat op zich al een probleem is, maar ook omdat er niemand is om te claimen vóór de verspreiding van soortgelijke inhoud.

Het socialemediabedrijf wast bijvoorbeeld zijn handen vaak met de argument van vrijheid van meningsuiting: het zijn de gebruikers, niet de werknemers, die deze inhoud genereren en verspreiden. Ze dienen gewoon als tussenpersonen, als boodschappers. En het is een slechte smaak om de boodschapper te doden. Bovendien is inhoud op sociale netwerken meestal anoniem, dus er is geen specifieke gebruiker om voor de rechter te brengen; hoogstens kan een account worden gesloten, waardoor de gebruiker gedwongen wordt een nieuwe te openen om zijn schadelijke gedrag te hervatten.

Vanwege de desastreuze gevolgen die hun algoritmen hebben gehad bij het omgaan met privégegevens, hebben deze bedrijven beloofd om te nemen Brieven over het onderwerp: het verminderen van de frequentie waarmee deze inhoud wordt gepromoot, het toevoegen van waarschuwingen aan potentieel schadelijke inhoud, of zelfs informatie verstrekken over hulplijnen voor het geval een gebruiker denkt dat een contactpersoon van hen een kabel nodig heeft om Aarde. Maar het valt nog te bezien wat de effectiviteit van dergelijke maatregelen is, evenals de mate van verantwoordelijkheid die deze bedrijven willen nemen voor de rol die hun diensten spelen in de samenleving.

Referenties:

• "Essay" in Wikipedia.
• "Sociale netwerkdienst" in Wikipedia.
• "Gevangen in sociale netwerken" in kritisch tijdschrift.
• "De impact van sociale netwerken op jongeren" in Andrómaco Laboratoria.
• "De risico's van sociale netwerken voor de geestelijke gezondheid van adolescenten" in KOPLAMPEN.

Wat is een essay?

De repetitie is een literair genre waarvan de tekst wordt gekenmerkt door te zijn geschreven in proza ​​en door een specifiek onderwerp vrijelijk te behandelen, gebruik makend van de argumenten en waarderingen van de auteur, evenals de literaire en poëtische bronnen die het mogelijk maken om het werk te verfraaien en de kenmerken ervan te verbeteren stijlvol. Het wordt beschouwd als een genre geboren in de Europese Renaissance, vooral vrucht van de pen van de Franse schrijver Michel de Montaigne (1533-1592), en dat het door de eeuwen heen het meest gebruikte formaat is geworden om ideeën uit te drukken in een gestructureerde, didactische en formeel.

Volgen met: