Takken van de wetenschap

Als je het hebt over de takken van wetenschap, wordt verwezen naar de manier waarop wetenschappelijke kennis is georganiseerd of geclassificeerd, op basis van hun gemeenschappelijke kenmerken, dat wil zeggen, op het soort kennis waarmee elke kennis te maken heeft. Binnen elke tak bevinden zich dus de subtakken of disciplines waarnaar we normaal verwijzen, zoals wiskunde, sociologie of aardrijkskunde.

Deze classificatie is echter niet altijd hetzelfde geweest en is in de loop der eeuwen aanzienlijk veranderd, aangezien het concept van wetenschap.

De hedendaagse classificatie van de wetenschappen maakt onderscheid tussen vijf grote takken of wetenschappelijke afdelingen belangrijkste, maar het is belangrijk om te benadrukken dat geen van hen een kennisgebied vormt dat geïsoleerd is van de de rest.

In feite zijn er binnen elke afdeling verschillende subtakken die zijn gewijd aan meer specifieke onderwerpen (bijvoorbeeld binnen de chemie zijn de organische chemie en de anorganische scheikunde), en tegelijkertijd hele disciplines die voortkomen uit de kruising van disciplines van dezelfde tak (zoals astrofysica of

biochemie, vrucht van de kruising van respectievelijk astronomie en natuurkunde, en biologie en scheikunde) of zelfs van disciplines die tot verschillende takken behoren (zoals de psychologie van de kunst).

1. formele wetenschappen

De formele wetenschappen zijn degenen die zijn gewijd aan de studie van abstracte objecten en mentale systemen, die, hoewel niet bestaan ​​in de fysieke wereld, ze beschrijven relaties en verhoudingen die van toepassing zijn op begrip realiteit. Met andere woorden, deze wetenschappen houden zich bezig met relaties en mentale vormen op zich, en dienen dus als basis voor de studie van de fysieke of natuurlijke werkelijkheid.

Het is een verzameling zuiver deductieve wetenschappen, die noch inductie noch ontvoering toelaten, en wiens object van studie ideaal is (dat wil zeggen, het behoort tot de wereld van ideeën), uitgedrukt in termen van waarheid logica. Voor de formele wetenschappen is de validatie van hun redeneringen als definities belangrijk, proposities ja axioma's, dat wil zeggen, als formele systemen die op een logische en coherente manier reageren op hun eigen regels.

De belangrijkste formele wetenschappen zijn:

1. Natuurwetenschap

De Natuurwetenschappen of natuurwetenschappen (ook bekend als natuurwetenschappen, 'zuivere' wetenschappen of 'exacte' wetenschappen) zijn de erfgenamen van de natuurfilosofie of natuurlijke historie van de oudheid, wier studieobject de fysieke en reële wereld is van natuur. Deze wetenschappen houden zich bezig met het beschrijven en begrijpen van de wereld om ons heen: haar wetten, haar elementen constitutief, zijn fundamentele principes, gaande van de meest basale en abstracte tot de meest concrete en tastbaar.

De natuurwetenschappen hebben een nauwe relatie met de formele wetenschappen, aangezien de abstracte systemen van laatstgenoemde dienen als een systeem om de werkelijkheid te meten, te beschrijven en te begrijpen. Dit is de reden waarom de natuurkunde bijvoorbeeld sterk afhankelijk is van wiskunde om de wetten te beschrijven die het universum beheersen.

Aan de andere kant worden de natuurwetenschappen beheerst door de empirisch-analytische methode, dat wil zeggen de wetenschappelijke methode, ontworpen om demonstratie en replicatie in een gecontroleerde omgeving van de bestudeerde verschijnselen mogelijk te maken.

De belangrijkste natuurwetenschappen zijn:

1. de sociale wetenschappen

De sociale wetenschappen zijn die disciplines die in de negentiende eeuw zijn ontstaan ​​uit de wens om de wetenschappelijke methode en de strengheid van de studie van de natuurlijke wereld toe te passen op de menselijke samenleving. Om dit te doen, moesten ze de conceptuele instrumenten van de wetenschappen aanpassen aan de veranderende, onvoorspelbare en complexe aard van de mensheid. natuurlijk, en in die zin gebruiken ze in plaats van experimenten in laboratoria kwalitatieve (en kwantitatieve) instrumenten zoals enquêtes, Sollicitatiegesprekken, studies van toespraak en andere soortgelijke, waarmee rekening kan worden gehouden met het belangrijkste aspect dat de mensheid onderscheidt van dierlijke populaties: subjectiviteit.

De sociale wetenschappen zijn echter objectieve wetenschappen, gewijd aan de studie van materiële en immateriële manifestaties van de mensheid, maar het moeilijke object van studie duw in de richting van de Beschrijving en interpretatie, en niet op het formuleren van starre en empirische theorieën, zoals in het geval van de zogenaamde "exacte wetenschappen". Zijn benadering door middel van formele talen het lijkt nog veel meer op dat van de natuurwetenschappen dan op dat van de geesteswetenschappen of de menswetenschappen.

De belangrijkste sociale wetenschappen zijn:

1. de menswetenschappen

De menswetenschappen o Geesteswetenschappen zijn een reeks disciplines die de mens bestuderen in zijn strikt culturele dimensies, dat wil zeggen zonder zijn biologische of populatieaspecten te behandelen. Dit betekent dat het object van studie de menselijke cultuur is, begrepen als taal, denken en de verschillende en talrijke vormen van artistieke expressie. Het is een concept dat tegengesteld is aan dat van de natuurwetenschappen, maar het tegelijkertijd aanvult.

De menswetenschappen zijn zo oud als de natuurwetenschappen: ze hebben een lange en rijke klassieke traditie, en tegelijk een middeleeuwse met de systemen van de Trivium en Quadrivium (dat wil zeggen, de vrije kunsten van de middeleeuwen). Vanaf de 19e eeuw werden ze "culturele wetenschappen" of "wetenschappen van de geest" genoemd.

De belangrijkste menswetenschappen zijn:

1. toegepaste wetenschappen

De Toegepaste wetenschap het zijn een reeks wetenschappelijke disciplines die de werkelijkheid bestuderen met het vooraf bepaalde doel een probleem op te lossen of een hulpmiddel te ontwikkelen om op een behoefte te reageren. Over het algemeen zijn ze tegen het idee van fundamentele wetenschappen (die geen praktische toepassing nastreven) en wijken ze ervan af, zowel op het gebied van formele, natuurlijke of sociale kennis.

Toegepaste wetenschappen worden gekenmerkt door hun praktische, toepasbare dimensie, die altijd tot op zekere hoogte probeert de stand van zaken te veranderen. Daarom zijn het disciplines die door de samenleving zeer gewaardeerd worden, aangezien hun vooruitgang op een zeer concrete en onmiddellijke manier wordt waargenomen. Dit betekent niet dat er geen belangrijke bruggen zijn tussen de andere wetenschappen en de wetenschappen toegepast, in feite hangt het hele idee van het bestaan ​​ervan af van het bestaan ​​van theoretische kennis die Van toepassing zijn.

De belangrijkste toegepaste wetenschappen zijn:

Referenties:

• "Wetenschap" in Wikipedia.
• "Takken van de wetenschap" in Wikipedia.
• "Classificatie van wetenschappen" in de Galicisch bord (Spanje).
• "Wetenschap" in De Encyclopedia Britannica.

Volgen met: