Bedreigde Dieren Advies Artikel

We moeten ethisch nadenken over de groeiende lijst van dieren die met uitsterven worden bedreigd

Uitsterven, zoals we weten, is een veel voorkomend en frequent fenomeen in de natuur. We hebben hun sporen gezien in het fossielenbestand dat de geografie ons onthult: in zeer oude tijden waren er catastrofale gebeurtenissen die, door de omgeving radicaal te veranderen, de verdwijning van een groot percentage van de soorten die op een bepaald moment bestond. En we hebben het in onze tijd ook op veel kleinere schaal zien gebeuren: talloze soorten zijn verdwenen door het effect van de dominante soort op de planeet, de mensheid.

Er zijn tal van gevallen te melden, van de beroemde Dodo-vogel, uitgestorven in de 17e eeuw, tot de noordelijke witte neushoorn wiens laatste mannelijke exemplaar stierf in Soedan in 2018. Vroege zorgen over de impact van menselijke ambitie op bevolking van de soort ontstond in het midden van de 16e eeuw, toen duidelijk werd dat de voortdurende jacht op dieren had geleid tot het verdwijnen van de meest gewaardeerde soorten. Maar de eerste verboden en jachtreservaten kwamen in de 19e eeuw, toen er al veel endogene soorten waren die in Europa met uitsterven was uitgeroeid: de Europese bizon, het Euraziatische paard en de Europese stier, voor voorbeeld.

Het uitsterven van soorten op mondiaal niveau is sindsdien versneld, aangezien de schade veroorzaakt door jacht en visserij wordt opgeteld bij de schade veroorzaakt door vervuiling en de vernietiging van leefgebieden natuurlijk. De huidige snelheid waarmee soorten verdwijnen is tussen de 10 en 100 keer hoger in de afgelopen 150 jaar dan in enige andere periode van massale uitsterving in het geologische verleden. De mens veroorzaakt een verarming van de biodiversiteit planeet en als er snel niets verandert, kan het aantal uitgestorven soorten in de miljoenen lopen.

Wat eraan te doen? Hoe over dit dilemma nadenken? Is het echt onze taak om het leven van andere soorten te beschermen of moeten we dit beschouwen als het donkerste deel van de evolutie? Wat is het ethische perspectief dat we daarbij moeten aannemen?

Achter de survival of the fittest

Miljoenen jaren geleden, toen de eerste fotosynthetische cellulaire organismen ontstonden, dat wil zeggen, toen de... fotosynthese begon de atmosfeer zich te vullen met een nieuw element dat tot dan toe schaars was: zuurstof. En zo vond de Grote Oxidatie plaats, die destijds een massale uitsterving veroorzaakte onder levende wezens. Totdat op de een of andere manier de eersten opstonden die wisten hoe te ademen: profiteer van het nieuwe overvloedige materiaal om energie te verkrijgen.

Dit was een sleutelgebeurtenis in de evolutie van het leven, ook al kostte het een verschrikkelijke prijs: het uitsterven van duizenden hele soorten. Maar zonder dat zou de wereld zoals we die kennen niet kunnen bestaan. Moeten we daarom dankbaar zijn voor het uitsterven van die soorten? Gebeurt hetzelfde niet met het uitsterven van 75% van het bestaande leven aan het einde van de Jura-periode, waarbij de dinosauriërs en hun grote verwanten werden uitgeroeid?

Uitsterven is zonder twijfel een amorele gebeurtenis, iets dat gewoon gebeurt, maar dat onvoorspelbare gevolgen met zich meebrengt. Zeker als het gaat om een ​​radicale verandering in de levensboom, zoals in de voorbeelden gebeurde vorige, of zoals degene die wij mensen creëren door onze industriële activiteit en onze manier van doen van het leven. Dat wil zeggen, uitsterven is de kracht die de minst geschikte wezens elimineert en ruimte opent voor de best aangepaste om te komen, aangezien het leven op de een of andere manier altijd zijn weg lijkt te vinden.

Dus misschien is de kwestie van de verarming van de bioom de wereld zou onder die blik kunnen worden begrepen, maar niet om onze schouders op te halen en ergens anders te kijken, maar om de risico's te begrijpen die het leven dwingen om andere wegen te kiezen. Kunnen we de soort voorspellen van dieren, groenten, paddestoelen of micro-organismen die erin slagen zich aan te passen aan de door plastic vervuilde wereld die we creëren? Zijn we in staat afstand te doen van de biologische, medische en fysiologische schatten die het verdwijnen van zoveel soorten met zich meebrengt? Laten we niet vergeten dat we slechts een percentage kennen van het totaal aan bestaande soorten, maar zelfs die onbekende soorten lijden onder onze aanwezigheid.

De risico's van de komende wereld

Vanuit dit perspectief is het uitsterven van bekende soorten niet alleen een dilemma voor hen, die voorbestemd zijn om te verdwijnen het gezicht van de aarde, maar voor onze eigen toekomstige generaties, onderworpen aan een adaptieve druk die we niet kunnen voorspellen. Met welke pandemieën zullen ze te maken krijgen? Welke nieuwe gevaarlijke soorten? Zal de mensheid zich kunnen aanpassen aan de wereld die we creëren?

We hebben het antwoord op die vragen niet, maar we hebben er wel genoeg. wetenschappelijke kennis om erover na te denken, en het antwoord moet daarom de ethische kern van ons gedrag zijn. Het uitsterven van diersoorten is onder meer immoreel omdat het onthult dat de wereld die ons heeft voortgebracht, dat wil zeggen, de wereld waarin we als soort zijn ontstaan, een andere wordt die niet per se compatibel is met onze bestaan.

Aan de andere kant lijkt het ons misschien niet veel dat sommige soorten insecten verdwijnen, maar het is onmogelijk om de staart te voorzien die zijn leegte zal verlaten. Er zullen ongetwijfeld vroeg of laat nieuwe soorten hun plaats innemen, maar we weten niet welke en ook niet hoe ze zullen reageren op selectieve druk, of hoe onze relaties met zij.

Daarom moet het uitsterven van dieren worden beschouwd als een zorgwekkend symptoom van een wereld die aan het verdwijnen is en een andere, onbekende, die eraan komt en waarin we misschien geen veilige plek hebben. Wie garandeert ons immers dat wij de sterkste zijn? En hoe lang kunnen we deze vraag negeren?

Referenties:

• "Opiniejournalistiek" in Wikipedia.
• "Bedreigde soorten" in Wikipedia.
• "12 dieren die in 2021 met uitsterven worden bedreigd"in BBVA.
• "Bedreigde dieren" in National Geographic.

Wat is een opiniestuk?

EEN opiniestuk is een soort van journalistiek schrijven, gebruikelijk in de geschreven pers, waarin de standpunten en overwegingen van een auteur worden uitgedrukt ondertekenaar, die gewoonlijk een persoon is met gezag over de kwestie of wiens perspectief wordt gewaardeerd binnen de samenleving.

Opinieartikelen zijn van subjectieve, persoonlijke en argumentatieve aard, aangezien de auteur erin zoekt promoot uw standpunt onder lezers, dat wil zeggen, overtuig hen om de realiteit ervan te interpreteren wijze.

Volgen met: