10 voorbeelden van monologen over het leven

EEN monoloog over het leven het is een toespraak waarin een enkele deelnemer reflecteert of met zichzelf praat over zijn eigen bestaan ​​of over dat van de mens.

De monoloog het wordt uitgevoerd door een enkele persoon of door een enkel personage die, door middel van affirmaties, vragen en antwoorden, overdenkt of mediteert over de toestand van mensen, de reden van bestaan ​​van de menselijke soort, het dagelijks leven, hun gedachten, hun gevoelens of hun geschiedenis.

Monologen zijn over het algemeen te vinden in dramatische, poëtische en verhalen en dankzij hen kunnen lezers en kijkers meer te weten komen over de psychologische kenmerken van de personages.

Er zijn drie soorten monologen:

Voorbeelden van monologen over het leven

1. fragment van Het leven is een droom, door Pedro Calderon de la Barca. Het personage reflecteert op zijn bestaan ​​en op de illusie en de droom van het leven.

SEGISMUNDO: Het is waar; dus laten we onderdrukken
deze woeste toestand,
deze woede, deze ambitie
Voor het geval we ooit dromen

instagram story viewer

En ja dat zullen we doen, want dat zijn we
in zo'n unieke wereld,
dat alleen wonen dromen is;
en ervaring leert me
dat de man die droomt
wat is tot wakker worden.
De koning die koning is, droomt en leeft
met dit bedrog commandant,
beschikken en besturen;
en dit applaus krijg je
geleend, in de wind schrijft,
en verandert hem in as
dood (sterk ongeluk!);
dat er mensen zijn die proberen te heersen,
zien dat hij wakker moet worden
in de slaap des doods!
De rijke man droomt van zijn rijkdom
dat meer zorg u biedt;
de arme lijder droomt
hun ellende en hun armoede;
droomt degene die begint te groeien,
droomt degene die streeft en doet alsof,
hij die dromen beledigt en beledigt;
en in de wereld, tot slot;
iedereen droomt wat ze zijn,
Hoewel niemand het begrijpt.
Ik droom dat ik hier ben
deze gevangenissen geladen,
en ik droomde dat in een andere staat
hoe vleiender ik mezelf zag.
Wat is leven? een razernij
Wat is leven? Een illusie,
een schaduw, een fictie,
en het grootste goed is klein;
dat al het leven een droom is,
en dromen zijn dromen.

1. Fragment uit "Het teken aan de muur", door Virginia Woolf. Het personage reflecteert op het bestaan ​​en de kennis van het leven.

Maar als het om het merk gaat, weet ik het niet zeker. Ik denk tenslotte niet dat het een merkteken was dat door een spijker was achtergelaten; het was te groot, te rond. Ik had kunnen opstaan, maar als ik opstond en naar haar keek, was er een kans van tien tegen één dat ik het niet zeker zou weten; want als je iets doet, weet je nooit hoe het is gebeurd. Oh ja, het mysterie van het leven, de onnauwkeurigheid van het denken... De onwetendheid van de mensheid... Om te laten zien hoe weinig controle we hebben over onze bezittingen - hoe toevallig is ons leven, na zoveel beschaving-, sta me toe een paar dingen op te sommen van alles wat we tijdens ons leven verliezen, te beginnen met het verlies dat heeft me altijd het meest mysterieuze van allemaal geleken: welke kat kan kauwen of welke muis kan knagen, drie lichtblauwe boekbindgereedschapskoffers boeken? Toen kwamen de gevallen van vogelkooien, ijzeren hoepels, metalen schaatsen, Queen Anne-stijl houtskoolpot, het trifle board, het draaiorgel... allemaal weg, en ook de juwelen.

1. fragment van Hamlet, Prins van Denemarken, door William Shakespeare. Het personage reflecteert op leven, dood, rede, wraak, geweten en het bestaan ​​van de mens.

HAMLET Zijn of niet zijn, dat is de vraag. Wat is een meer waardige daad van de geest, de doordringende schoten van onrechtvaardig fortuin te ondergaan, of de wapens te weerstaan ​​aan deze stortvloed van rampen en er een einde aan te maken met gedurfde weerstand? Sterven is slapen. Niet meer? En door een droom, zullen we zeggen, zijn de kwellingen voorbij en de pijnen ontelbaar, de erfenis van onze zwakke natuur... Dit is een term waar we gretig naar moeten vragen. Sterven is slapen... en misschien dromen. Ja, en zie hier het grote obstakel, want als we bedenken welke dromen kunnen voorkomen in de stilte van het graf, wanneer we dit stoffelijk overschot hebben achtergelaten, is dat een zeer krachtige reden om ons tegen te houden. Dit is de overweging die ons ongelukkig maken zo lang maakt. Wie zou, als het dit niet was, de traagheid van de rechtbanken, de brutaliteit van de werknemers, de wandaden die de verdienste van de meest onwaardige mannen, de angst van een slecht betaalde liefde, de verwondingen en verwondingen van leeftijd, het geweld van tirannen, de minachting van trots? Wanneer degene die dit lijdt, zijn stilte kon verkrijgen met slechts een dolk. Wie zou zoveel onderdrukking, zweten, kreunen onder het gewicht van een moeilijk leven kunnen verdragen, ware het niet dat de angst dat er iets meer is voorbij de dood (dat onbekende land waarvan geen enkele reiziger terugkeert) brengt ons in verlegenheid met twijfels en laat ons lijden onder het kwaad dat schutting; voordat we op zoek gaan naar andere waarvan we niet zeker zijn? Deze vooruitziende blik maakt van ons allemaal lafaards, dus de natuurlijke tint van moed wordt verzwakt door de bleke vernissen van voorzichtigheid, de bedrijven van groter belang voor deze enige overweging veranderen pad, worden niet uitgevoerd en worden teruggebracht tot ijdele ontwerpen.

1. fragment van Passie volgens G.H.door Clarice Lispector. Het personage reflecteert op het leven, het bestaan, de realiteit en de vertelling.

Gisteren was ik echter urenlang mijn menselijke montage kwijt. Als hij de moed had, zou hij me laten verdwalen. Maar ik ben bang voor wat nieuw is en ik ben bang om te leven wat ik niet begrijp; Ik wil altijd de garantie hebben dat ik tenminste denk dat ik begrijp, dat ik niet weet hoe ik me moet overgeven aan desoriëntatie. Hoe leg ik uit dat mijn grootste angst juist te maken heeft met zijn? En toch is het de enige manier. Hoe verklaar je dat mijn grootste angst juist die is om te leven wat er gebeurt? Hoe verklaar je dat ik het niet kan verdragen om te zien, alleen maar omdat het leven niet is wat ik dacht, maar een ander? Alsof ik eerder had geweten wat het was! Waarom veroorzaakt zien zo'n desorganisatie?

(...) Ik wil weten wat ik door te verliezen heb gewonnen. Voor nu weet ik het niet: alleen door mezelf nieuw leven in te blazen, ga ik leven.

Maar hoe me te doen herleven? Als ik geen natuurlijk woord te zeggen heb. Zal ik mijn woord moeten verzinnen alsof wat er met mij is gebeurd om te scheppen?

Ik zal creëren wat mij is overkomen. Gewoon omdat leven niet kan worden verteld. Leven is niet leefbaar. Ik zal moeten creëren over het leven. En zonder te liegen. Creëer ja, lieg nee. Creëren is geen verbeelding, maar het grote risico lopen om toegang te krijgen tot de werkelijkheid. Begrijpen is een creatie, mijn enige manier. Ik zal met moeite telegrafische signalen moeten vertalen, het onbekende vertalen in een taal die ik niet ken, en zonder zelfs maar te begrijpen waar de signalen voor zijn. Ik zal spreken in die slaapwandeltaal die, als ik wakker was, geen taal zou zijn.

1. fragment van Wachten op godotdoor Samuel Beckett. Het personage probeert de onmogelijkheid te laten zien om te definiëren wat leven en bestaan ​​zijn.

LUCKY: Gezien het bestaan, zoals blijkt uit de recente openbare werken van Poinçon en Wattmann, van een persoonlijke God met een baard witte cuacua uit de ruimte tijd dat vanaf het hoogtepunt van zijn goddelijke apathie zijn goddelijke afasie zijn goddelijke afasie ons heel veel liefheeft met sommigen uitzonderingen...

... het is niet bekend waarom maar dat zal komen en ze lijdt net zoveel als de goddelijke Miranda met degenen die zijn, het is niet bekend waarom, maar men heeft tijd in kwelling in de vuren waarvan de vuren vlammen beetje bij beetje dat ze wat langer meegaan en wie kan twijfelen ze zullen eindelijk de balken in brand steken die de hel naar de wolken zullen brengen, zelfs vandaag zo blauw en zo kalm kalm met een kalmte die niet minder welkom is omdat het intermitterend is, maar we anticiperen en overwegen anderzijds dat als gevolg van de onderzoeken onvoltooid laten we niet vooruitlopen op de onvoltooide zoektochten maar toch bekroond door de Acacacademy of Anthropopopometry van Bern in Bresse de Testu en Conard is opgericht zonder andere foutmogelijkheid dan die welke verwijst naar de menselijke berekeningen die als gevolg van de onvoltooide onvoltooide onderzoeken van Testu en Conard zijn vastgesteld vastgesteld wat...

... volgt dat volgt dat volgt weten maar laten we niet vooruitlopen het is niet bekend waarom als gevolg van de werken van Poinçon en Wattmann het zo duidelijk zo duidelijk is dat in Gezien het werk van Fartov en Belcher onvoltooid onvoltooid is het niet bekend waarom van Testu en Conard onvoltooid onvoltooid blijkt dat de mens in tegenstelling tot de tegengestelde mening dat de man in Bresse de Tus en Conard dat de man in het kort in een woord dat de man in een woord in het kort ondanks de voortgang van de voedsel- en afvalverwijdering staat op het punt af te vallen en tegelijkertijd is het niet bekend waarom ondanks de impuls van de fysieke cultuur van de beoefening van sporten zoals tennis, voetbal, hardlopen en fietsen, zwemmen, paardrijden, luchtvaart, zingen, tennis, roeien schaatsen en verder...

Het kan u van dienst zijn: