Openbaarmakingsartikel over de opwarming van de aarde

Opwarming van de aarde en de gevolgen ervan, op een eenvoudige manier uitgelegd

De opwarming van de aarde en klimaatverandering zijn tegenwoordig overal: in de pers, in gespecialiseerde documentaires en in de monden van politici met verschillende ideologische overtuigingen. Maar wat is de opwarming van de aarde precies? Wanneer het begon? Waarom is het zo belangrijk?

Laten we beginnen met te onthouden dat we op een planeet leven die bestaat uit een min of meer rotsachtig oppervlak (de land), overspoeld met water in 70% van zijn totale oppervlakte (de oceanen) en daarboven omringd door een bal van gassen min of meer homogeen (de atmosfeer). Deze drie elementen zijn in voortdurende uitwisseling van materie en energie, in verschillende cycli of circuits die elkaar beïnvloeden.

Laten we als voorbeeld de waterkringloop nemen: het wordt verwarmd door de werking van de zon en verdampt, opstijgend naar de wolken waar het zich bevindt. koelt af en condenseert om terug te vallen als regen, sneeuw of hagel, om terug te stromen in rivieren en grondwater in de

zeeën. Deze cyclus wordt de hydrologische cyclus genoemd, en het is niet de enige die op aarde bestaat: de koolstofcyclus, die andere actoren en andere tijden omvat, is een ander zeer belangrijk circuit.

In de koolstofcyclus is de organisch materiaal met daarin een groot aantal atomen ontleedt bij overlijden levende wezens en verzend uw moleculen aan andere levende wezens die zich met het lichaam voeden, en ook aan de atmosfeer, in de vorm van organische gassen, waarvan er vele worden opgevangen door de planten, zoals koolstofdioxide (CO₂) en gebruikt tijdens fotosynthese om zetmeel en andere te maken organische bestanddelen.

Zoals we kunnen zien, is het een efficiënte recyclingdynamiek, die echter een impact heeft belangrijk in de atmosfeer, aangezien koolstofrijke gassen zware gassen zijn die kunnen vasthouden straling van de zonne energie en voorkomen dat het zich in de ruimte verspreidt. Deze gassen zijn in staat om de atmosfeer te verwarmen, de warmte van de zon vast te houden en te voorkomen dat deze ontsnapt. Iets dat bekend staat als het broeikaseffect.

De overvloed aan deze gassen in de atmosfeer is daarom een ​​belangrijke factor die de hitte van de planeet bepaalt en van invloed is op het soort klimaten dat er bestaat. tot grote temperatuur- planeet, is er meer waterdamp in de atmosfeer en is er minder vriescapaciteit, zodat ijs en sneeuw polaire ijskappen en toppen smelten, waardoor het waterpeil van de zeeën stijgt en hun evenwicht verandert chemisch.

Het leven heeft daarom vanaf het begin een langetermijneffect gehad op het lot van de planeet. Toen bijvoorbeeld de eerste planten ontstonden en de wereld voor het eerst gevuld werd met zuurstof, het klimaat veranderde drastisch, want tot dan toe zat de atmosfeer vol met methaanmoleculen (CH₄), vrijgegeven door het metabolisme van bacteriën anaërobe afbraakproducten (zoals die tegenwoordig in onze eigen darmen voorkomen).

Methaan is een zwaar, koolstofrijk gas, maar oxideert snel onder ultraviolet licht tot koolstofdioxide, een lichter gas. Zo veranderde de atmosfeer en daalde de temperatuur van de planeet, wat duizenden levens kostte soorten die massaal omkwamen, in wat we nu de Paleoproterozoïsche zuurstofcatastrofe noemen (ongeveer 2,4 miljard jaar geleden).

menselijke interventie

Evenzo, iets meer dan twee eeuwen geleden, begon de menselijke soort aan zijn industriële revolutie en veranderde voor altijd de manier waarop we werken, verplaatsen en gereedschappen hanteren. De machine kon dingen veel sneller, gemakkelijker en continu doen dan mensen, maar daar had hij wel energie voor nodig. En de energie moet ook geproduceerd worden.

Vanaf dat moment richtte de mensheid haar inspanningen op het verkrijgen van meer en betere energie om haar talrijke machines te voeden, waardoor ze meer kon produceren voedsel in minder tijd door de lucht, de zeeën of het land bewegen en zelfs, veel later, de ruimte bereiken. De belangrijkste manier om energie te verkrijgen die we hadden, was het verbranden van bepaalde materialen van fossiele oorsprong, van organische oorsprong, die, omdat ze zeer koolstofrijk zijn, een intense vlam produceren tijdens hun verbranding.

De eerste van deze materialen was steenkool, wat niets meer is dan de overblijfselen van gefossiliseerde bomen. Later ontdekten we aardgas en tenslotte olie, licht ontvlambare stoffen waaruit we leerden krachtige brandstoffen te raffineren. Sindsdien gebruiken we ze in verbrandingsmotoren om onze voertuigen aan te drijven, om onze huizen te verwarmen en onze keukens te verlichten, maar vooral om produceren elektrische energie.

Deze revolutie heeft de mensheid voor altijd veranderd. Het stelde ons in staat om te groeien en dat verhoogde op zijn beurt onze behoefte aan voedsel, transport en energie. Maar tegelijkertijd heeft het een cumulatief effect op het milieu.

Aan de ene kant, het verbranden van deze krachtige brandstoffen produceert verschillende soorten gassen, waarvan sommige zeer giftig maar onstabiel zijn, zoals koolmonoxide (CO), maar ze produceren vooral kooldioxide (CO₂), hetzelfde gas dat we uitademen bij het ademen (wat geen probleem zou zijn, aangezien er een koolstofkringloop is die daarvoor zou zorgen). Maar we hebben ook enorm gekapt bossen ja oerwouden om onze landbouwgrond uit te breiden, hebben we vervuild ecosystemen geheel en verkleind biodiversiteit zodat het milieu zijn vermogen heeft verloren om op natuurlijke wijze overtollige koolstof in de atmosfeer op te vangen en te assimileren.

Het gevolg van deze verhoogde koolstof in de atmosfeer is precies het tegenovergestelde van de Paleoproterozoic Great Oxygenation Event: de atmosfeer is verdwenen vullen met zware gassen die warmte vasthouden en de temperatuur op aarde is de afgelopen decennia met iets meer dan anderhalve graad gestegen Celsius.

Dit lijkt misschien iets heel kleins, maar het is niet alleen dat het een beetje warmer is, het is dat we een milieureactie zijn begonnen in keten, die de wereld steeds meer zal verwarmen totdat het een heel andere (en mogelijk wredere) plek wordt dan waar onze soorten.

De gevolgen

De gevolgen van de opwarming van de aarde zijn complex en worden gegroepeerd in wat bekend staat als klimaatverandering: extremere temperaturen (zomers warmere klimaten en drogere, strengere winters), woestijnvorming op droge plaatsen en smelten van gletsjers en permafrost aan de polen, waardoor meer water in de oceanen (die hun niveau verhogen) en op zijn beurt meer koolstofdioxide in de atmosfeer, aangezien dit gas is bevroren en in fysieke vorm in de palen.

Het proces dat we in gang hebben gezet, kan in snelheid toenemen en binnen enkele decennia onomkeerbaar worden, waardoor de planeet verandert in een heel andere versie van degene die bij ons past. Duizenden soorten zullen uitsterven, hun ecosystemen verarmen en onze manier van leven voor altijd veranderen, en de klimaatcrisis zal doorgaan langs paden die we gewoon niet kunnen voorspellen.

De acties om dit te voorkomen zijn duidelijk: we moeten stoppen met het bombarderen van methaan en kooldioxide in de atmosfeer, aangezien de winstgevendheid van hun industrieën het zal ons niet helpen bij het voorkomen van klimaatverandering. We moeten onze energie op een vriendelijkere manier verkrijgen met de atmosfeer, die niet zoveel broeikasgassen genereert, en we moeten sommige van onze gewoonten veranderen om aandacht te besteden aan wat een milieuproces is waarvan we ons bewust moeten worden verantwoordelijk.

Referenties:

• "Wetenschappelijke popularisering" in Wikipedia.
• “Opwarming van de aarde” in Wikipedia.
• "Wat is de opwarming van de aarde?" in National Geographic.
• "Wat is de opwarming van de aarde en wat zijn de oorzaken?" in BBVA.
• "Klimaatverandering voor kinderen - wat is het?" (video) in Glimlach en leer.

Wat is wetenschapspopularisering?

Is genaamd wetenschappelijke popularisering naar de set van Lidwoord, essays ja verklarende studies die een wetenschappelijk onderwerp behandelen, maar dit doen vanuit een oogpunt dat voor alle doelgroepen toegankelijk is, met de bedoeling de lezer over het onderwerp te informeren. Hierin verschilt het van gespecialiseerde wetenschappelijke publicaties, aangezien deze gericht zijn op een ter zake geschoold publiek, dat wil zeggen, begiftigd met bepaalde technische en academische kennis.

Wetenschappelijke verspreiding speelt een zeer belangrijke rol in de massificatie en democratisering van kennis, en is altijd onderdeel van de de noodzaak om wetenschappelijk denken te 'vertalen' in termen die gemakkelijker te begrijpen zijn en die door het grote publiek kunnen worden gehanteerd. Een beroemd voorbeeld van populaire wetenschap was de televisieshow Kosmos: een persoonlijke reis geschreven en uitgevoerd door de Amerikaanse astronoom en astrofysicus Carl Sagan tussen september en december 1980.

Volgen met: