Definitie van fonetiek en fonologie

Indira Ahmed Fernandez | feb. 2022
Bachelor in de Spaanse letteren

Volgens Coseriu's beweringen zijn de twee disciplines onderling afhankelijk en vullen ze elkaar aan. Gezegde gedachte wordt gerechtvaardigd door het feit dat deze, met betrekking tot geluiden, betrekking hebben op twee aspecten die kunnen worden gelijkgesteld met de perceptie die van het taalteken Saussure doet (dat betekenaar en betekende bevat). De fonetiek bestudeert de betekenis van geluiden, hun materialisatie in de menselijke stem, terwijl de fonologie deze als betekenaars behandelt en ze een schriftelijke weergave geeft.

fonologie

Fonologie daarentegen houdt zich bezig met het interpreteren van de waarde van de fonetische eenheden in een systeem en met de internationaal fonetisch alfabet is bedoeld om de grafische tekens waarmee de klinkt.

Als we als voorbeeld de systemen van de Italiaanse taal en de Spaanse taal nemen, is te zien dat het geluid van de "c" wordt weergegeven door hetzelfde spelling en verschillende karakters in het internationale fonetische alfabet. De letter waarmee we de klank (“c”) voorstellen, is het vakgebied van de fonologie.

Het is noodzakelijk om te bedenken dat de hersenen binnen een linguïstisch systeem intrinsieke relaties creëren tussen geluiden en de manier waarop ze worden weergegeven. We weten hoe een "p", een "b", de klinkers klinken. Het Griekse alfabet was in staat om elk geluid na te bootsen met een enkel grafisch teken, dus het impliceert geen verwarring en er zijn geen complexe spellingen. (zoals het Latijnse "ch"): "elk geluid wordt altijd weergegeven door een enkel grafisch teken, en omgekeerd komt elk teken overeen met een eenvoudig geluid". Het is dit teken dat wordt herkend als een foneem.

Fonetiek

fonetiek is dat discipline, complementair aan de fonologie, die geluiden bestudeert in termen van hun articulatie in de menselijke stem. Het gaat erom aan te geven welke kenmerken de fonemen volgens hun klankmaterialisatie hebben.

Het is belangrijk om te weten dat dit nauw samenhangt met de productie van de menselijke stem, die plaatsvindt in het stemapparaat. Dit is de relatie van fonetiek tot fysiologie, relatie waarmee de eerste taalkundigen geen rekening hielden, en die van vitaal belang bleken voor hun studie. Waarom? Nou, omdat elke letter, als foneem (klankweergave) wordt gevormd in een specifiek deel van het stemapparaat en dit bepaalt het type foneem in kwestie.

Neem bijvoorbeeld het Spaanse taalsysteem en het grafeem "c". We weten dat in het Spaans deze letter, gevolgd door "e", "i" klinkt als een "s"; terwijl als het wordt gevolgd door "a", "o", "u", het het geluid van "k" heeft. De eerste is een alveolaire telefoon (/s/), geproduceerd met de tong en het gehemelte; terwijl de tweede een stoptelefoon is (/k/), geproduceerd door een totale obstructie of occlusie van de mondholte, zodat de lucht niet naar buiten komt.

In tegenstelling, in het Italiaanse taalsysteem, kan de spelling "c" twee geluiden vertegenwoordigen: de stop /k/, wanneer deze wordt gevolgd door "a", "o", "u"; en de stemloze alveopalatale fricatieve telefoon /ʃ/ gevolgd door "e", "i" (wat klinkt als de Spaanse digraph "ch").

Ook intonatie valt hier onder, hoewel dit aspect ook verband houdt met dialectologie en sociolinguïstiek.

Door de geschiedenis van de mensheid is de taal, als een levend wezen in constante evolutie, is veranderd, inclusief de geluiden. De fonetische evolutie heeft grammaticale consequenties gehad die ook onderwerp zijn van studie van de taalkunde.

Referenties

- Alarcos Llorach, E.: Methodologie structureel en functioneel in de taalkunde.

- Fernández Pérez, M.: Taalkundige disciplines.

- Navarro Tomás, T.: Handleiding voor de Spaanse uitspraak.

- Saussure, F.: Cursus Algemene Taalwetenschap.