Definitie van sociale inclusie

lilen gomez | april 2022
Professor in de filosofie

Inclusie als antwoord op sociale uitsluiting

Om het concept van sociale inclusie te begrijpen, is het noodzakelijk het te situeren als een manier om te reageren op een situatie van uitsluiting. Wanneer wordt verwezen naar contexten van sociale uitsluiting, is dit niet alleen bedoeld om rekening te houden met scenario's van ongelijkheid maar ook van een diepe breuk van de sociale band die tot uiting komt in de onmogelijkheid systematische —en steeds acutere — toegang tot de arbeidsmarkt en burgerrechten (huisvesting, Gezondheid, opleiding, cultuur, naast werk). Met andere woorden, het bestaat uit een soort sociale relatie van structurele aard — niet indirect —, die wordt de stigmatisering van een bepaalde groep wiens leven in meerdere opzichten precair is dimensies.

Sociale uitsluiting is een begrip dat is ontstaan ​​na de Tweede Wereldoorlog, maar grotere relevantie vanaf de jaren zeventig, met de opkomst van neoliberale staatsmodellen door de jaren heen planeet.

Inclusie als integratie

Het begrip integratie is bedacht vanuit de sociologie als indicator, volgens verschillende variabelen, van de niveaus van sociale inclusie en uitsluiting. Integratie wordt gemeten op basis van de relatie tussen sociale groepen en instellingen. Culturele integratie wordt dus gegeven door het samenvallen tussen de geïnstitutionaliseerde normen van de samenleving en het gedrag dat wordt gevolgd door de leden van een bepaalde groep; normatieve integratie vindt plaats wanneer mensen rollen vervullen in overeenstemming met genoemde institutionele normen; communicatieve integratie wordt bepaald door een gedeeld gezond verstand binnen de sociale groep; en functionele integratie vindt plaats wanneer er een zekere harmonie is in de arbeidsverdeling.

Het probleem met dit idee is dat uitsluiting, van deze benadering, de neiging heeft om: identificeren met afwijking van geïnstitutionaliseerde normen, zodat het de mogelijkheid van conflict als motor van sociale transformaties. In die zin staat het niet toe dat de sociale relaties waardoor ze worden uitgesloten worden gewijzigd, maar wijst het er in plaats daarvan op dat de groepen die als "afwijkend" worden gekenmerkt, ondergeschikt zijn aan de regel opgericht, als een vorm van inclusie.

Opname als mogelijkheid tot persoonlijke vervulling

Een andere vorm van reactie op uitsluiting die is voorgesteld, is het garanderen van inclusie in termen van a welzijn dat individuen hun persoonlijke vervulling mogelijk maakt binnen de sociale systemen waartoe ze behoren. zij behoren tot. Het concept van uitsluiting dat aan deze opvatting ten grondslag ligt, gaat ervan uit dat uitsluiting een obstakel vormt voor individuen om hun ambities te verwezenlijken. Het probleem met dit alternatief is dat het uitgaat van de ethische premisse dat individuen die een bepaalde functie niet bekleden dat wel zouden moeten doen; zodat de verantwoordelijkheid valt op degenen, in plaats van op de sociale of structurele voorwaarde die de toegang tot die positie configureert.

Inclusiebeleid niet gericht op aanpassing

In de mate dat inclusiebeleid geen structurele transformatie inhoudt, is het moeilijk voor hen om een ​​scenario van sociale uitsluiting te wijzigen. Vanuit dit perspectief is de inzet van uitgesloten sociale groepen bij het ontwerp van inclusiebeleid is doorslaggevend, zodat deze niet beperkt blijven tot een mandaat om zich aan te passen aan bepaalde structuren. Om sociale inclusie effectief uit te voeren, moet deze in de praktijk worden gebracht met respect voor de diversiteit van persoonlijke belangen; op hun beurt rekening houdend met het feit dat dergelijke belangen ook maatschappelijk uitgewerkte doelen zijn.

De voorwaarde van de mogelijkheid tot persoonlijke vervulling, vanuit dit perspectief gedacht, is de garantie van de fundamentele rechten van de mens. Tegelijkertijd mag men niet uit het oog verliezen dat processen van sociale inclusie niet lineair verlopen, maar veeleer meerdere kanten hebben, evenals complexe dynamiek die met elkaar in tegenspraak kan komen (bijvoorbeeld wanneer grotere toegang tot onderwijs, als tegenhanger, minder toegang tot onderwijs betekent) functie).

Bibliografische verwijzingen

Chuaqui, J., Mally, D., & Parraguez, R. (2016). Het concept van sociale inclusie. Tijdschrift voor Sociale Wetenschappen, (69).

Hopenhayn, M. (2008). Inclusie en sociale uitsluiting bij Latijns-Amerikaanse jongeren. Ibero-Amerikaans denken, (3), 49-71.