Wat houden ze in en wat zijn de ondeugden van taal?

Aangezien taal een instrument is van communicatie, zal waarschijnlijk min of meer correct worden gebruikt, vermogen of effectiviteit, vooral in informele omstandigheden of gewone spraak. Laten we van zijn kant niet vergeten dat de Grammatica het is de set regels die het gebruik bepalen, dus het begaan van fouten met betrekking tot deze kan heel gewoon zijn. De oorzaken hiervan zijn fundamenteel gerelateerd aan onwetendheid, en dit kan voortkomen uit verschillende sociaaleconomische omstandigheden.

Het feit dat er fouten worden gemaakt, kan het moeilijk maken om: begrip van een boodschap en dictie en vocabulaire zijn betrokken, aangezien communicatie alles omvat

factoren van de natuurlijke stroom van a taal.

Ondeugden van dictie en ondeugden van constructie

Binnen de categorieën fouten kunnen grammaticale fouten en stijlfouten worden geïdentificeerd. De eerste zijn de gebruiken die de fonetische, morfologische en syntactische structuren van de taal schenden, in dit geval is het geschreven gebruik van de gecultiveerde taal van groter belang. De tweede zijn stilistische fouten die niet als elegant of "in goede smaak" worden beschouwd, zelfs als ze de grammaticale constructies respecteren.

De ondeugden van dictie groeperen die onjuiste woordgebruiken, afzonderlijk beschouwd. Het zijn daarom het slechte gebruik van een woord, zonder rekening te houden met de relaties die het genereert met de context. De meest voorkomende hiervan zijn: vulgarisme of barbaarsheid, ultracorrectie en archaïsmen.

de ondeugden van gebouw, aan de andere kant, beschouw de relaties met andere woorden in de context: het zijn de fouten in de constructie of samenstelling van de uitspraken of zinnen. Deze omvatten: solecisme, amfibie, redundantie, dequeïsme en kakofonie.

Barbarismen of vulgarismen

Deze term duidt in algemene zin ook alle ondeugden of fouten in het gebruik van de taal aan. Dit soort fouten worden gemaakt door een gebrek aan kennis van de regel gecultiveerd of niet-gereguleerd gebruik van woorden in het gewone spraakgebruik. De feiten worden verteld: schrijven een woord verkeerd gespeld, onjuiste klemtoon, onjuiste uitspraak of het gebruik van nutteloze neologismen (zoals het huidige geval van de verwoording van eigennamen die in de norm geen werkwoorden zijn: sanitize, budget, enz.)

Voorbeelden van vulgarismen

- vervanging van fonemen: juimos voor "ging", nojotros voor "ons".

- toevoeging of verwijdering van geluiden: fuestes voor "ging", stiefvader voor "stiefvader".

- verandering van uitspraak in het woord: naiden voor "niemand", haiga voor "er is".

ultracorrectie

Onnodige correctie van woorden die al correct zijn vanwege verwarring door vervoegingsregels.

voorbeelden. verwoesten voor "verwoesten, uitweiding voor "uitweiding".

archaïsisme

Gebruik van ouderwetse uitdrukkingen in uitdrukkingen of manieren van zeggen.

voorbeelden. enflacar voor "dun", ijzer voor "ijzer".

Sommige van deze toepassingen maken nog steeds deel uit van de toespraak van sommige Latijns-Amerikaanse regio's. In Mexico is bijvoorbeeld het gebruik van mandil voor "schort" gebruikelijk.

Solecisme

Het is het onjuiste gebruik van uitdrukkingen bij de constructie van zinnen. Doet zich voor wanneer de overeenkomende regels worden geschonden. Het is te zien aan veranderingen van voorzetsels, misbruik van voornaamwoorden en andere deeltjes.

voorbeelden. de pus voor “de pus”, studenten die opdracht kregen voor “studenten die opdracht kregen, de hitte voor “de hitte”.

Amfibologie

Dubbele betekenis van een woord of zin. Dit leidt tot onduidelijkheid van de zin en geeft aanleiding tot verschillende interpretaties, waardoor communicatie niet effectief is.

voorbeelden. Werknemer moest drie mensen koken voor "Werknemer moest voor drie koken" mensen", ongeveer 25 doden veroorzaken tornado's in Tennessee voor "tornado's in Tennessee veroorzaken ongeveer 25" dood".

Ontslag

Gebruik van woorden die de herhaling van een idee vertegenwoordigen.

voorbeelden. ga omhoog voor "naar boven", ga terug om te herhalen voor "herhalen", bloeding voor "bloeding".

dekeïsme

Deze fout bestaat in het gebruik van het relatief voornaamwoord "dat" wanneer dit niet nodig is. De formule "dat" is onjuist in zinnen die zijn opgebouwd met werkwoorden waarin het voorzetsel het idee niet beheerst.

voorbeelden. hij zei dat hij wegging voor "hij zei dat hij wegging, ik denk dat hij niet goed is voor "ik denk dat hij niet goed is".

Kakofonie

Monotone herhaling van hetzelfde geluid, ontmoeting of herhaling van dezelfde lettergreep of letter.

voorbeelden. Het is je gelukt om het Colombiaanse lied te kopiëren voor “je hebt het Colombiaanse lied kunnen schrijven; om te stoppen, ga hier door voor "om te stoppen ga hier door".

Ze bestaan ​​ook uit taalfouten, het overmatig gebruik van vulstoffen (de vullers zijn woorden of uitdrukkingen die worden herhaald) in het discours buitensporig: dat wil zeggen, het is een van de meest voorkomende), het hergebruik van woorden of het gebruik van varianten van woorden. Evenzo worden buitenlands gebruik meedogenloos als fouten beschouwd, hoewel de opkomst van de technologie deze gewoonte heeft teruggegeven aan algemeen gebruik in de dagelijkse spraak.