Definitie van transformationele generatieve grammatica

Theorie volgens de uitleg van linguïstische vragen, die het aangeboren vermogen tot taalverwerving verhoogden, de grammaticale autonomie over andere cognitieve systemen, het bestaan ​​van wat een "taalorgaan" werd genoemd en een grammatica universeel.

Citaat (APA)

Indira Ahmed Fernandez | juli. 2022
Bachelor in de Spaanse letteren

Binnen linguïstische studies werd syntaxis belangrijk in termen van de studie van de positie van elk element in de zin zinvol te maken, en zo de communicatieve functie van zowel mondelinge taal als taal te vervullen. geschreven. Noam Chomsky plaatste dit discipline in de schijnwerpers van taalstudies. Daarvoor was de taalkunde het concentreerde zich op de structuur, beschouwd als de realiteit, onafhankelijk van de mogelijkheden van het onderwerp.

Chomsky's Transformational Generative Grammar bracht een revolutie teweeg in verschillende belangrijke punten in de taalkunde en riep de volgende vragen op:

- Hoe is het mogelijk om een ​​oneindig aantal zinnen te bouwen als je een eindig aantal morfemen en fonemen hebt?

Taalvaardigheid en taalprestaties

Voor Chomsky heeft elk individu met een taalvermogen het vermogen om zich in zijn eigen taal uit te drukken. op een zodanige manier dat hij wordt begrepen, naast het begrijpen en interpreteren van wat een ander individu in zijn gemeenschap kan communiceren. In dit geval verwijst het dat we allemaal in staat zijn om de taal te kennen, door deze kennis niet het wetenschappelijke aspect ervan te begrijpen, maar de noodzakelijke mechanismen voor communicatie.

Dit proces is intern, maar het wordt in elke taalhandeling geëxternaliseerd (als zodanig elke handeling van spreken of schrijven). Deze schijnbare tegenstelling is het eerste dat de auteur in overweging neemt voor zijn theorie, die nauw verband houdt met de Saussureaanse differentiatie van taal/spraak.

De wedstrijd Taalkunde is het vermogen om geluiden en betekenissen te associëren volgens onbewuste en automatische regels. Van zijn kant is de uitvoering of linguïstische manifestatie de interpretatie en het begrip van zinnen in overeenstemming met competitie, maar gereguleerd door extralinguïstische principes zoals de regulatie van het geheugen of zelfs overtuigingen. Chomsky laat zien dat het niet mogelijk is om de Onderzoek taalkunde van psychologisch onderzoek, omdat in de manifestatie van taal of competentie van elk individu kan een beslissende invloed hebben op hun systeem van overtuigingen en omstandigheden sociaal.

Geschiedenis van de GGT en verzet tegen Bloomfield

Noam Chomsky bouwt een sterke kritiek op de gedragstheorie van Leonard Bloomfield, die alleen gebaseerd is op teksten om relaties aan te gaan. Voor Bloomfield hield de taalkundige methode in: observatie, orden de waarnemingen, verkondigen hypothese, bereken en voorspel en controleer voorspellingen. Dit maakt een hoge mate van abstractie en generalisatie mogelijk.

Voor Chomsky is de taalkundige analyse echter voorlopig (voor hem zijn de algemene theorie en de grammatica's niet definitief en aan herziening onderhevig). Deze eerste opvatting stemt ook overeen met de waarneming dat taal is als een levend wezen, dat het varieert met de tijd, de gebruik en de omstandigheden van de sprekers - een feit blijkt uit de opvallende verschillen tussen archaïsch Spaans en Spaans modern. Hij is ook van mening dat voor het zoeken naar gegevens hypothesen nodig zijn.

De dynamische visie van deze theorie bestaat er voor de taalkundige in het vinden van het praktische systeem dat deze competentie impliceert (communicatief) en dat tot uiting komt in de vorm van regels (grammatica). Hiermee maakt de generatieve grammatica het mogelijk om elk van de manifestaties van een taal te bouwen, door middel van een reeks regels.

Met betrekking tot de theorie van generatieve grammatica waren er drie formuleringen: I, II en III.

De eerste formulering stelt het bestaan ​​van een "taalverwervingsapparaat" (LAD) voor. Engels), die "elke zin uit elke natuurlijke taal kan genereren door geluiden en betekenissen". Dit is mentaal en abstract en komt voor in het boek Syntactische structuren (Chomsky, 1957).

Hoewel dit "apparaat" niet kan worden toegepast, omdat het automatisch reageert op taalprikkels, stelt vast dat de verwerving van de moedertaal bij jonge kinderen onbewust en oncontroleerbaar gebeurt.

In de tweede formulering verwijst de auteur naar de structuur van zinnen, die hij beschrijft als het representatieniveau van de grammaticale zinnen van een taal. Zinnen zijn een reeks tekenreeksen vertegenwoordigd door a diagram die ze structureel beschrijft.

Voor het derde moment valt het bestaan ​​van een oppervlakkige structuur en een diepe structuur op. Omdat het de syntactische, semantische en fonologische componenten van taal beschrijft, genereert de eerste de diepe structuur, die het semantische niveau moet interpreteren. Bijvoorbeeld:

Sara heeft een kat is een onderliggende structuur die overeenkomt met de oppervlaktestructuur: Sara's kat.

De GGT is zelfs toegepast in verschillende gebieden van wetenschappelijk onderzoek, aangezien de concepten op elke vorm van taal kunnen worden toegepast (bijvoorbeeld: scripttaal). programmeren). Hoewel er op enkele beperkingen kan worden gewezen, zoals het verwijzen naar geïdealiseerde sprekers-luisteraars (die de taal perfect spreekt, en dat ze nooit fouten maken), vormen Chomsky's studies een gigantische vooruitgang in de studies taalkundig.

Tot het moment van de formulering van deze theorie werd grammatica opgevat als een element dat, in plaats van de prestaties van de sprekers te helpen, het vertraagde en de ontwikkeling ervan verhinderde. Het hielp ook, zoals eerder vermeld, de opvatting van taal als iets levends dat groeit en zich ontwikkelt met het vrije gebruik van de gemeenschap. Het stelde ook als onbetwistbaar de competentie van de mens om te communiceren vast.