Wat was en hoe wordt de Slag bij Trafalgar gedefinieerd?

Alsina González
Gespecialiseerde journalist en onderzoeker

Op een snelle en zeer beknopte manier betekende de Slag bij Trafalgar de opkomst van Groot-Brittannië als maritieme macht zou de oceanen en zeeën domineren tot na de Tweede Wereldoorlog (op dat moment zou het worden vervangen door de Verenigde Staten Aangesloten). Dit zou op lange termijn, maar op korte termijn en in het kader van de Napoleontische oorlogen, het einde betekenen van de Franse plannen voor de maritieme invasie van Groot-Brittannië.

Getekend op 21 oktober 1805 in het gebied van Kaap Trafalgar, gelegen tussen de stad Cádiz en de Straat van Gibraltar in de context van de Napoleontische oorlogen en, meer specifiek, van de Derde Coalitie, enerzijds geconfronteerd met een gecombineerde Frans-Spaanse vloot van 33 schepen (respectievelijk 18 + 15), en anderzijds met 27 schepen van de Britse vloot.

De gecombineerde vloot had na de nederlaag tegen Finisterre zijn toevlucht gezocht in de haven van Cádiz en werd in die haven geblokkeerd door de vloot van Nelson. De Franse commandant, vice-admiraal Pierre de Villeneuve, was ongehoorzaam geweest aan de bevelen van Napoleon om naar havens te gaan Fransen om te herstellen en terug te keren om de Britse vloot te rammen, en nu weer ongehoorzaam aan het bevel van Napoleon om naar toe te gaan Napels.

Toen Villeneuve hoorde dat Napoleon had besloten hem te vervangen, besloot hij uit te varen voordat zijn vervanger arriveerde, waardoor hij een confrontatie met de Britse vloot afdwong, wat de beroemde slag zou worden en waarin hij een nederlaag zou lijden besluitvol.

Villeneuve bestelde de voorraad van het Frans-Spaanse squadron in een enkele gebogen lijn (met de binnenkant van die bocht naar de Britse schepen gericht), terwijl de Britten zich op bevel van Nelson vormden in twee evenwijdige lijnen dwars op de curve gemarkeerd door bevelen van Villeneuve.

Met deze regeling braken de twee Britse rangen de opleiding van het gecombineerde squadron in tweeën, en ze waren in staat om de overblijfselen van beide vleugels en de schepen die in het midden los waren geraakt en verloren waren gegaan, te elimineren.

Voor de Britten was het voordeel dat, met een grote uitbreiding van de Frans-Spaanse linie, de twee uiteinden van de formatie elkaar niet konden helpen, naast de moeilijkheden van coördinatie (iets hielp door het feit dat een van de eerste aangevallen schepen die van Villeneuve was).

De Franse vice-admiraal zag de Britse vloot en beval zich om te draaien om zonder te vechten terug te keren naar Cádiz beslissing dat mishaagde de Spaanse commandanten. De draaimanoeuvre werd tegen de wind in uitgevoerd, wat bijdroeg wanorde en ruimte tussen de Frans-Spaanse lijnen.

Een andere factor die ook heeft bijgedragen aan de Britse overwinning is dat terwijl de Spaanse en Franse artilleristen werden getraind om te schieten op de masten en bruggen van vijandelijke schepen met als doel ze te verwijderen en het aan boord gaan te vergemakkelijken, waren Britse artilleristen getraind om vijandelijke schepen tot zinken te brengen door punten aan te vallen van vitaal belang.

Die laatste legt uit hoe de Franse Achille ontplofte door zijn magazijn in brand te steken.

Bovendien stelde de meer bonte formatie van de Britten hen in staat om individueel de schepen van de gecombineerde vloot te 'jagen', wat resulteerde in gevechten van een schip Frans of Spaans, tegen verschillende Britten.

In een tijdsbestek van amper een paar uur waren de belangrijkste schepen van zowel de Franse als de Spaanse vloot, waarop het bevel rustte, in de strijd gesneuveld, vernietigd of buitgemaakt.

Van de 33 schepen waaruit het gecombineerde squadron bestond, werden er tussen de 19 en 20 overgegeven aan de Britten, die Ze brachten ze bij het vallen van de avond naar Gibraltar, hoewel ze niet allemaal de haven zouden bereiken vanwege hun slechte toestand na het lossen van de kanonnen.

Evenzo zouden de overlevende matrozen die met de Franse en Spaanse schepen door de Engelsen waren gevangengenomen, krijgsgevangenen worden. oorlog.

Vandaag kunnen we zijn gevangenis in Gibraltar bezoeken, evenals de begraafplaats waar enkele Britse matrozen zijn gesneuveld in de strijd. Het belangrijkste slachtoffer, zowel aan de ene als aan de andere kant, was vice-admiraal Horatio Nelson.

Een van de meest centrale en drukste punten in Londen is Trafalgar Square (Vierkant Trafalgar), precies genoemd ter ere van de strijd die Groot-Brittannië meer dan een eeuw lang zijn maritieme hegemonie zou geven. Op dit plein vinden we, op een prominente plek, Nelson's Column, opgedragen aan de commandant die het mogelijk maakte.