Definitie van levenscyclus (in psychologie)

Augustinus Repetto
Graad in de psychologie

Het levenscyclusperspectief in de ontwikkelingspsychologie is een benadering die zich richt op de processen evolutionaire processen die gedurende het hele leven van een individu plaatsvinden en niet alleen in specifieke stadia van ontwikkeling.

Onderzoekt menselijke ontwikkeling als een continuüm van evolutionaire veranderingen en processen die worden beïnvloed door biologische, sociale, culturele en omgevingsfactoren. In die zin is chronologische leeftijd niet de primaire organiserende variabele van evolutionair werk, aangezien ontwikkeling een multidirectioneel proces is, met meerdere trajecten en mogelijkheden. Hierin verschilt het van het traditionele perspectief van de ontwikkelingspsychologie, dat zich richt op de volgtijdelijkheid, eenrichtingsverkeer en onomkeerbaarheid van ontwikkeling. In plaats daarvan beschouwt de levenscyclusbenadering ontwikkelingsprocessen als continu en niet beperkt tot de vroege levensfasen. Bovendien moet de studie van ontwikkeling rekening houden met de interactie tussen ontogene en bioculturele systemen die in de loop van de tijd veranderen.

Ontwikkelingsprocessen gedurende de levenscyclus: biologische, cognitieve, emotionele, sociale en gedragsveranderingen

De ontwikkelingsprocessen die gedurende de levenscyclus plaatsvinden, zijn divers en kunnen biologische, cognitieve, emotionele, sociale en gedragsveranderingen omvatten. Ze zijn complex, onderling verbonden en kunnen veranderingen in verschillende aspecten van het leven omvatten. Het begrijpen van deze processen is belangrijk voor het begrijpen van menselijk gedrag en voor het ontwerpen van effectieve interventies die het welzijn en de gezondheid gedurende de hele levenscyclus bevorderen. Hier zullen we er een paar zien:

● De lichamelijke en motorische ontwikkeling omvat veranderingen in het lichaam en fysieke vermogens gedurende het hele leven. Bijvoorbeeld de groei en rijping van het lichaam, maar ook de ontwikkeling van motorische vaardigheden zoals lopen, rennen en springen.

● Cognitieve ontwikkeling omvat veranderingen in denkprocessen, geheugen, aandacht en probleemoplossing. De studies van Jean Piaget stellen bijvoorbeeld dat kinderen vier ontwikkelingsstadia doorlopen: de sensomotorische (0 tot 2 jaar), de preoperationele (2 tot 7 jaar), de concrete operatie (7 tot 11 jaar) en de formele operatiefase (11 jaar en ouder).

● De sociaal emotionele ontwikkeling verwijst naar veranderingen in persoonlijkheid, sociale relaties en emoties. Erik Eriksons theorie van psychosociale ontwikkeling suggereert dat persoonlijkheidsontwikkeling gedurende het hele leven plaatsvindt en zo elke ontwikkelingsfase wordt gekenmerkt door een psychosociale crisis die met succes moet worden opgelost om door te gaan naar de volgende fase. Rond het eerste levensjaar is de eerste uitdaging waarmee baby's worden geconfronteerd bijvoorbeeld het leren vertrouwen op degenen die voor hen zorgen. zorg en in de wereld om hen heen, en ga dan verder met de volgende uitdaging die betrekking heeft op het ontwikkelen van onafhankelijkheid en zelfvertrouwen. autonomie.

● De morele ontwikkeling verwijst naar het begrijpen en aannemen van ethische waarden en principes. Zo ontwikkelde Kohlberg een stadiatheorie van morele ontwikkeling die zich richt op hoe kinderen en adolescenten leren differentiëren tussen goed en fout en zich te gedragen volgens ethische waarden en hoe dit gevoel van moraliteit doorheen het leven evolueert kinderen

● De beroepsontwikkeling verwijst naar jobkeuze en jobtevredenheid en hoe dit gedurende de levenscyclus verandert. Jonge volwassenen kunnen bijvoorbeeld een carrière kiezen en zich professioneel ontwikkelen, terwijl oudere volwassenen met pensioen kunnen gaan en voor economische en sociale uitdagingen komen te staan.

Het is belangrijk op te merken dat deze ontwikkelingsprocessen niet geïsoleerd plaatsvinden, maar met elkaar verbonden zijn en elkaar beïnvloeden. Veranderingen in persoonlijkheid kunnen bijvoorbeeld de beroepskeuze beïnvloeden, terwijl cognitieve vaardigheden de emotionele ontwikkeling kunnen beïnvloeden.

Het belang van het levenscyclusperspectief in de klinische praktijk

Het levensloopperspectief heeft fundamentele implicaties voor de klinische praktijk en interventie, zo stelt het Veranderingen in de omgeving, zoals blootstelling aan traumatische ervaringen of sociale tegenslagen, kunnen de ontwikkeling van individuen. Kinderen die opgroeien in gezinnen met veel conflicten en stress blijken bijvoorbeeld veranderingen te ervaren in hun cognitieve en sociaal-emotionele ontwikkeling. Evenzo kunnen oudere volwassenen die eenzaamheid en sociaal isolement ervaren, negatieve veranderingen in hun fysieke en mentale gezondheid ervaren. Daarom is het noodzakelijk om rekening te houden met de sociale en ecologische context waarin elk individu zich ontwikkelt bij het bestuderen van ontwikkelingsprocessen gedurende de levenscyclus.

Bovendien houdt het levenscyclusperspectief op het gebied van psychotherapie in dat de therapeut niet alleen rekening moet houden met de ervaringen van het individu in het huidige moment, maar ook zijn levensverhaal en de ervaringen die hij zijn hele leven heeft gehad. levenscyclus.