Voorbeelden van surrealistische literatuur

De surrealistische literatuur Het is de reeks literaire werken die aan het begin van de 20e eeuw werden geproduceerd en die, met de uitvinding van nieuwe procedures en technieken, Ze probeerden onbewuste gedachten te weerspiegelen, omdat ze een vrije associatie tot stand brachten tussen ideeën en elementen die geen relatie hadden logica. Bijvoorbeeld:“De fabrieken”, door André Breton en Philippe Soupault.

Het doel van het surrealisme was te breken met de literaire en ideologische traditie van de bourgeoisie, dat wil zeggen met de artistieke regels en met de rationele weergave van de werkelijkheid en de samenleving die in die tijd actueel waren en die de pijlers van het realisme waren geweest naturalisme.

Bovendien waren de surrealisten van mening dat de waarheid van de mens niet voortkomt uit de rede, maar uit zijn onbewuste, zijn verlangens, zijn dromen en zijn verbeelding. Om deze reden hebben deze auteurs de notie van literair werk gewijzigd door thema's, vormen en taalgebruik op te nemen die de droomwereld en irrationele gedachten vertegenwoordigden.

Hoewel in deze beweging werden geschreven romans en verhalen, de poëzie meer de overhand had, omdat in dit type tekst de creatieve vrijheid beter ontwikkeld was, de nieuwe technieken en literaire beelden ontstaan ​​uit onlogische verbanden tussen ideeën en concepten.

• Zie ook: avant-gardistische gedichten

Oorsprong en geschiedenis van het surrealisme

De term 'surrealisme' werd in 1917 bedacht door Guillaume Apollinaire, een Franse dichter, om verwijzing naar wat boven of voorbij het realisme is, dat wil zeggen, het onbewuste, het magische en het irrationeel.

Het surrealisme ontstond echter als beweging in 1920, aangezien in dat jaar André Breton en Philippe Soupault, twee schrijvers Frans, begonnen ze te experimenteren met nieuwe technieken, zoals collectief schrijven en compositie onder de staat van hypnose.

Een paar jaar later, in 1924, nam Breton het concept van Apollinaire over en publiceerde het surrealistisch manifest om de algemene richtlijnen te definiëren die de creatie van een volledig nieuwe en andere literatuur mogelijk zouden maken. Zoals gebeurde met de rest van de avant-garde, verspreidde deze beweging zich na verloop van tijd naar andere kunsten en naar andere landen en continenten.

In 1930 riepen veel van de surrealisten zichzelf uit tot communist, omdat hun doel niet alleen was de literatuur te veranderen, maar ook de wereld, het leven en de opvatting van de mens.

Ten slotte verlieten de meeste surrealisten Europa vanwege de Tweede Wereldoorlog, het fascisme en het nazisme en viel de beweging uiteen.

Kenmerken van surrealistische literatuur

• invloeden. De belangrijkste invloeden van het surrealisme zijn:

• dadaïsme. Het is de artistieke stroming die werd geïnitieerd door Tristan Tzara en die tot doel had antipoëzie te produceren, dat wil zeggen poëzie die onlogisch en moeilijk te begrijpen was.
• psychoanalyse. Het is een psychologische theorie geïnitieerd door Sigmund Freud, die beweerde dat het psychische apparaat uit drie systemen bestond: het bewuste, het voorbewuste en het onbewuste. De surrealisten pakten dit idee op, omdat ze geloofden dat de ware identiteit van de mens in het onbewuste lag. Om deze reden wilden ze in hun werken de werking van deze niet-rationele instantie weerspiegelen.

• Onderwerpen. De thema's waren gratis, maar ze probeerden schokkende thema's aan te pakken of daarmee verband te houden mythen, het onbewuste, het onlogische, het onbekende, het irrationele en het tegenstrijdige.
• Vorm. De vorm was daarom niet eerder bepaald in de poëzie Gratis vers, dat wil zeggen degene die geen aantal lettergrepen of a heeft rijm specifiek. Bovendien werd er in het algemeen naar gestreefd om twee woorden of ideeën naast elkaar te plaatsen die geen logisch verband hadden.
• Taal. Volgens de surrealistische auteurs diende het alledaagse taalgebruik niet om de werkelijkheid over te brengen, en daarom was het dat wel nodig om het te vernieuwen zodat het de absurditeit, de verbeelding, de dromen en de irrationaliteit van zou uitdrukken bewusteloos.
• Technieken. De technieken van de surrealistische literatuur waren niet exclusief, daarom konden er meer dan één worden toegepast om een ​​poëzie te componeren:

• psychisch automatisme. Het bestond uit schrijven met behulp van vrije associatie, dat wil zeggen, inclusief alle gedachten die spontaan in de geest opkwamen.
• Verbeelding. Het bestond uit het creëren van een poëtisch beeld dat twee elementen met elkaar in verband bracht die geen logische verbinding hadden, dat wil zeggen dat ze niet konden worden uitgewerkt met rationeel denken.
• Gebruik van droommateriaal. Het bestond uit het creëren van een poëtisch beeld met elementen uit dromen, aangezien deze onlogisch zijn en in het onbewuste worden gevormd.
• paranoïde methode. Het bestond uit schrijven in een staat van delirium of hypnose.
• Willekeurig. Het bestond uit schrijven met behulp van games of vergelijkbare procedures om willekeurige afbeeldingen te maken. Het voortreffelijke lijk was bijvoorbeeld een methode waaraan verschillende auteurs in opeenvolgende beurten deelnamen; iedereen schreef een deel, maar kon alleen de laatste zin of het laatste woord zien dat de vorige had opgeschreven.
• lyrische verheffing. Het bestond uit het schrijven van gevoelens op een hyperbolische manier.
• Humor. Het bestond uit het satiriseren van burgerlijke waarden, het parodiëren van andere literaire teksten of het opnemen van grappen, Woordspellen of zinnen met dubbele betekenis of onduidelijkheid.

Belangrijkste auteurs en voorbeelden van surrealistische literatuur

André Breton (1896-1966)

Hij was een Franse schrijver die de ideeën van de psychoanalyse en het dadaïsme opnam om het surrealisme te stichten en die voornamelijk poëzie produceerde.

1. "Yves's huis"

Het huis van Yves Tanguy
Waar je alleen 's nachts binnenkomt

Met de stormlamp

Buiten het transparante land
Een waarzegger in zijn element

Met de stormlamp
Met de zagerij zo ijverig dat hij niet meer te zien is

En de patroonstof van de lucht
-Kom op, het bovennatuurlijke naar de grond

Met de stormlamp
Met de zagerij zo ijverig dat hij niet meer te zien is
Met alle sterren in de hel

Gemaakt van stropdassen en platbands
krabkleur in de branding

Met de stormlamp
Met de zagerij zo ijverig dat hij niet meer te zien is
Met alle sterren in de hel
Met de razende trams alleen tegengehouden door hun kabels

De geketende ruimte, de verminderde tijd
Ariana in haar kamerkist

Met de stormlamp
Met de zagerij zo ijverig dat hij niet meer te zien is
Met alle sterren in de hel
Met de razende trams alleen tegengehouden door hun kabels
Met de eindeloze manen van de Argonaut

De dienst is verantwoordelijk voor falenas
Die hun ogen bedekken met een doek

Met de stormlamp
Met de zagerij zo ijverig dat hij niet meer te zien is
Met alle sterren in de hel
Met de razende trams alleen tegengehouden door hun kabels
Met de eindeloze manen van de Argonaut
Met de glanzende meubelen van de woestijn

Daar wordt het gedood, daar wordt het genezen
En zweren openlijk samen

Met de stormlamp
Met de zagerij zo ijverig dat hij niet meer te zien is
Met alle sterren in de hel
Met de razende trams alleen tegengehouden door hun kabels
Met de eindeloze manen van de Argonaut
Met de glanzende meubelen van de woestijn
Met de signalen die geliefden van ver uitwisselen

Dat is het huis van Yves Tanguy.

Philippe Soupault (1897-1990)

Hij was een Franse schrijver die aanvankelijk deel uitmaakte van de dada-beweging en later samen met André Breton het surrealisme oprichtte.

1. "Georgië"

Ik slaap niet Georgia
Ik schiet pijlen in de nacht Georgia
hoop Georgië
Ik denk Georgië
vuur is als sneeuw Georgië
de nacht is mijn buurman Georgië
Ik hoor elk geluid zonder uitzondering Georgia
Ik zie de rook opstijgen en Georgia wegrennen
spoor naar wolventempo in het schaduwgeorgië
Ik ren hier is de straat hier zijn de buurten Georgia
Hier is een stad altijd hetzelfde
en dat ik Georgia niet ken
Ik haast me hier is de Georgia wind
en de kou en de stilte en de angst Georgia
ik ben weggelopen uit Georgië
Ik run Georgië
de wolken zijn laag, ze staan ​​op het punt Georgië te laten vallen
Ik strek mijn arm Georgia uit
Ik sluit mijn ogen niet Georgia
Ik bel Georgië
Georgië schreeuwt
Ik bel Georgië
Ik noem je Georgië
misschien kom je Georgië
Georgië binnenkort
Georgië Georgië Georgië
Georgië
Ik kan Georgia niet slapen
hoop Georgië

Benjamin Peret (1899-1959)

Hij was een Franse schrijver die geloofde dat de werkelijkheid met poëzie kon worden ingegrepen en die in de meeste van zijn literaire producties humor en ironie gebruikte.

1. "Witte Nachten"

Overtrof de camembert-doos
de kleine hommel is verdwaald in de woestijn
waar de ham bijna verhongert
Links en rechts rennen
maar rechts en links ziet hij alleen limoengeblancheerde tomaten
Hij kijkt op en ziet een kapstok.
dat maakt hem belachelijk
oh gelakte kapstok gepolijst door zeekreeften
heb medelijden met een kleine hommel die zijn tong uitsteekt
omdat je niet met het geweer over je sokken kunt schieten
ze zouden een uitstekend diner zijn
Heb medelijden met een kleine hommel die fluit speelt
om je te proberen te charmeren
omdat hij dacht dat je een slang was
Als je geen ratelslang of brilslang was
de hommel zou niet aan zijn fluit hebben geknaagd
in zijn wanhoop
en ik had de dood niet verwacht
achter een stropdas
En de dood zou niet zijn gekomen
als een glazen hark
en de dood zou het niet hebben opgepikt
als een kont

Louis Aragón (1897-1982)

Hij was een Franse schrijver die vond dat de wereld geïnterpreteerd moest worden vanuit een surrealistisch perspectief om het wonder van de werkelijkheid te ontdekken.

1. Fragment van "Broceliande"

2 

Gebed om het te laten regenen dat, aan de rand van Brocélianda, eenmaal per jaar wordt gebeden aan de rand van de Bellenton-fontein

Laat het water uit de lucht verdoven
Het stof van ons haar 
En de droogte die graast 
een verbrand vee 
Dat het water van de lucht de angst verdrijft 
Wiens snuitkevers corroderen 
Het grote hart van de korenvelden 
Zeg het water uit de lucht 
Zeg het water uit de hemel dat ik wil 
Wachten maakt mensen nerveus 
tijd rekt zich uit 
En de nacht is niet donker genoeg 
en de dageraad keert terug 
De gruwel van de heldere dag 
de wereld is een oven 
Daar verlangt de steen naar de voetstappen van de maan
Daar splijt de steen onder de knie van de zon 
Daar de steen die het hart in de verschrikkelijke hand van het kind 
Wat kon ik dan zeggen over mijn ongelukkige mensenhart 
Tijden tijden zijn moeilijk 
Tot welke goden zou ik bidden met jullie smekelingen die zweten 
onder je fedora's
Voor welke goden die niet doof waren, zoals ons eeuwenoude ongeloof 
Het zijn de goden die de sluizen bewaken 
Die de doorgang van de ongeluksschepen vergemakkelijken wanneer de binnenschippers (...)

Paul Eluard (1895-1952)

Hij was een Franse schrijver die de paranoïde methode gebruikte om zijn teksten te produceren en wiens gedichten vooral gingen over liefde, eenzaamheid en vrijheid.

1. "De spiegel van een moment"

de dag verdrijven,
Hij toont mannen beelden los van uiterlijk,
Ontneem mannen de mogelijkheid van afleiding,
Het is zo hard als steen
de vormeloze steen,
De steen van beweging en zicht,
En het heeft zo'n schittering dat al het pantser en alle maskers
ze blijven vervalst
Wat de hand heeft genomen, verwaardigt zich niet eens om vorm te krijgen
hand in hand,
Wat begrepen is, bestaat niet meer,
De vogel is verward met de wind,
De hemel met zijn waarheid
De man met zijn werkelijkheid.

René Char (1907-1988)

Hij was een Franse dichter wiens gedichten elementen van de werkelijkheid vermengden met denkbeeldige en dromerige elementen.

1. Fragment uit "Op de gezondheid van de slang"

Yo
Ik zing de hitte met het gezicht van een pasgeborene, de wanhopige hitte.

II
Het is aan het brood dat de mens breekt om de schoonheid van de dageraad te zijn.

II
Wie op de zonnebloem vertrouwt, zal niet binnenshuis mediteren. Alle gedachten van liefde zullen jouw gedachten zijn.

IV.
In de draai van de zwaluw wordt een storm gemeld, een tuin wordt voorbereid.

V
Er zal altijd een druppel water zijn die langer meegaat dan de zon zonder de ascendant van de zon te beïnvloeden.

ZAAG
Het produceert wat kennis geheim wil houden, kennis met zijn honderd passages.

VII
Wat in de wereld komt om niets te verstoren, verdient aandacht noch geduld.

VIII
Hoe lang zal dit gebrek aan de mens duren, sterven in het centrum van de schepping omdat de schepping hem heeft weggestuurd?

IX
Elk huis was een station. Zo herhaalde de stad zich. Alle inwoners bij elkaar kenden alleen de winter, ondanks hun verhitte lichamen, ondanks de dag die maar niet voorbijging.

X
In wezen ben je constant een dichter, je staat constant op het hoogtepunt van je liefde, constant verlangend naar waarheid en gerechtigheid. Het is zeker een noodzakelijk kwaad dat u niet volhardend in uw geweten kunt zijn.

elfde
Je zult de ziel maken dat er geen betere man is dan zij.

twaalfde
Kijk naar het roekeloze imago waarin uw land is ondergedompeld, dat plezier dat u lange tijd is ontgaan.

XIII
Velen zijn degenen die wachten tot de rots hen optilt, tot de punt hen oversteekt, om zichzelf te definiëren.

veertiende
Bedank degene die niets om je spijt geeft. Jij bent zijn gelijke.

vijftiende
Tranen verachten hun vertrouweling. (…)

César Moro (1903-1956)

Hij was een Peruaanse schrijver en schilder die naar Frankrijk reisde om zich aan te sluiten bij de surrealistische beweging en wiens gedichten vooral gaan over liefde, waanzin en vrijheid.

1. "Nog vroeg"

Berg is onderstreept, de andere woorden hebben water
Dus efemeride grootvader bed goedheid
Het is noodzakelijk om de ogen van de stoel aan te geven
slapende stengels
het bloed van mediteren
De definitieve positie van de aanvrager
Bij het blaffen tegen de opstaande wind
ligt met zijn hele lichaam
Bleek raam tegen de tienden van de afgrond

De lucht bedekken met pailletten was dat niet
De zaak was het eens
Had schaduwen gewond aan het hart
groeit met zijn seizoen
in amberkleurige kooi
Levendigheden die in dromen bevriezen

daar ga ik naar buiten

Juan Sanchez Pelaez (1922-2003)

Hij was een Venezolaanse schrijver en maakte deel uit van La Mandrágora, een groep surrealistische dichters uit Chili die als belangrijkste doel hadden poëzie in verband te brengen met het onbewuste.

1. Fragment van "Waarvoor of nostalgie"

VII

De sneeuw heeft zijn weg gevonden
heeft de uitkomst bespoedigd
zodat we ons op ons gemak voelen
en verblind ons

we werken hoeveel hele dagen
op de achterkant
van grote dieren
en aangekomen
in de onzekere middag
de kleine man met herfstbuik
de knorrige dame met vreemd haar

met vorken
stappen terug
opnames
schermutselingen

onze acties ondersteunen

gouden
scherp

rondhangen in de achterkamer van het hart
hier is het. (…)

Nicanor Parra (1914-2018)

Hij was een Chileense schrijver en professor en was van mening dat humor een centrale procedure was in literaire creatie en dat poëzie procedures uit andere kunsten zou moeten bevatten.

1. "Waarschuwing"

Ik sta niet toe dat iemand het mij vertelt
Dat begrijpt de tegengedichten niet
Iedereen moet hardop lachen.

Daarvoor breek ik mijn hoofd
Om de ziel van de lezer te bereiken.

Stop met vragen stellen.
Op sterfbed
Ze krabben allemaal met hun nagels.

Ook een ding:
ik heb geen probleem
Door een elf-vara-shirt aan te trekken.

Octavio Paz (1914-1998)

Hij was een Mexicaanse schrijver en diplomaat en viel op door het vernieuwen van de taal in de Spaans-Amerikaanse poëzie en door het schrijven van essays over het surrealisme.

1. "Winkelcentrum"

De zon tussen het gebladerte
en de wind overal
plantaardige vlam beeldhouwt je,
ja groen onder het goud
tussen goudkleurig groen
Opgebouwd uit reflecties:
licht gesneden door schaduwen,
schaduw ongedaan gemaakt in het licht.

Interactieve toets om te oefenen

Volgen met:

• Dada gedichten
• Literatuur van het realisme
• modernistische literatuur
• magisch realisme literatuur
• barokke literatuur

Referenties

• Goic, C. (1977). Surrealisme en Latijns-Amerikaanse literatuur. Chileens tijdschrift voor literatuur, 8, 5–34. Beschikbaar in: jst
• Mantecón-vlammen, J. M. (2002). Geschiedenissen van het surrealisme: een state of the art. Kunstbulletin, 23, 439-458. Beschikbaar in: dialnet
• Pellegrini, A. (1961). Bloemlezing van Franstalige surrealistische poëzie. Uitgeverij algemeen productiebedrijf.
• Rust, J. (1991). moderne literatuurconcepten. KEER.