Belang van multigrade scholen

Het klassieke schoolmodel kent iedereen: een onderwijscentrum waarin leerlingen zijn ingedeeld naar leeftijd en met voor elke groep andere docenten. Dit systeem is het meest wijdverbreid en wordt gewoonlijk een afgestudeerde school genoemd. In sommige gebieden is het echter schaars bevolking de leerplichtige leeftijd en de spreiding van de bevolking maken dat de school op een andere manier georganiseerd moet worden. Het is in deze context dat het fenomeen van multi-grade schools, ook wel multi-age of single teachers genoemd, zich voordoet.

De pedagogische aanpak van deze scholen is eenvoudig: leerlingen van verschillende leeftijden en opleidingsniveaus delen hetzelfde klaslokaal met één leraar.

Een educatief alternatief dat een goede formule zou kunnen zijn

Multigrade scholen zijn een realiteit in veel landen. Normaal gesproken wordt deze pedagogische aanpak negatief gewaardeerd, omdat ze wordt geassocieerd met kansarme gemeenschappen en zonder middelen. In feite wordt meestal gezegd dat het een school is voor de armen en voor de armen. Ondanks dit

In de eerste plaats bevordert het de samenwerking tussen studenten, aangezien er de figuur is van de student-tutor die zijn jongere klasgenoten helpt.

Evenzo wordt individueel zelfleren aangemoedigd. Tegelijkertijd brengt het systeem de onderwijswereld dichter bij de sociale omgeving.

Als multigrade-scholen enkele methodologische veranderingen doorvoeren, kunnen ze een succesvol onderwijsvoorstel worden.

Om de tekortkomingen te corrigeren, moeten twee substantiële wijzigingen worden aangebracht:

1) verbeter de opleiding van de leraar in relatie tot het lesgeven aan heterogene groepen en

2) voorzie scholen van meerdere leeftijden van voldoende infrastructuren en de nodige technische middelen (nieuwe technologieën bieden meerdere technische mogelijkheden die het mogelijk zouden maken om de traditionele tekortkomingen van deze scholen te verhelpen).

Het model geeft in sommige landen goede resultaten

Bovenstaande innovaties zijn in sommige landen al met succes geïmplementeerd. Om deze reden zijn sommige specialisten van mening dat deze optie een toekomst heeft en dat het niet nodig is dat ze worden gekoppeld aan armoede en onderontwikkeling. Kortom, wat historisch gezien als een probleem werd beschouwd, kan een oplossing worden.

De instellingen die adequaat worden beheerd en over voldoende pedagogische middelen beschikken, zouden sommige geïsoleerde en toekomstloze gebieden een tweede kans geven. Het is niet zomaar een voorstel, maar het is al realiteit in sommige landen, zoals Ecuador, Costa Rica, Mexico of Cuba.

Afbeelding: Fotolia. Rudall30