Het belang van "saaie" trigonometrie

Alles om ons heen kan gemeten worden. wiskunde. De lijst met kennisgebieden waar metingen worden gebruikt is bijna eindeloos: stedenbouw, astronomie, architectuur, landbouw, topografie, geografie... deze en vele andere disciplines hebben een wiskundig hulpmiddel nodig, trigonometrie. Verre van als saai te worden beschouwd, is het een opwindend veld wanneer men besluit om mee te doen.

Het woord trigonometrie komt uit het Grieks en is samengesteld uit het woord trigono, wat driehoek betekent, en meter, wat maat betekent. Afgezien van de etymologische vraag, richt deze tak van de wiskunde zich op de studie van de hoeken en zijden die driehoeken vormen. Trigonometrie is echter direct of indirect gerelateerd aan andere takken van de wiskunde, met name geometrie. In die zin worden triangulatietechnieken gebruikt in astronomische metingen, in navigatiesystemen of in terrestrische metingen.

Met andere woorden, de driehoeken worden geprojecteerd over de lucht, de zeeën en de aarde zelf.

De geschiedenis van trigonometrie begon meer dan 3000 jaar geleden.

De Babyloniërs en Egyptenaren hadden al precieze kennis over de hoeken van driehoeken en dankzij Zo waren ze in staat om de piramides te bouwen en metingen uit te voeren op het overstroomde land na de overstromingen van de Nijl.

Er wordt gezegd dat Thales van Miletus ooit de hoogte van een piramide heeft gemeten met slechts een kleine staaf en de schaduw van de piramide op de grond. Om deze meting uit te voeren moest hij trigonometrische concepten hanteren.

Met de stelling van Pythagoras was het mogelijk om precies de relatie tussen de zijden en de schuine zijde van een driehoek te specificeren. De vooruitgang op dit gebied van de wiskunde nam toe dankzij Arabische geleerden die in de 10e eeuw begonnen Zij waren degenen die de trigonometrische functies van hoeken definieerden (sinus, cosinus, tangens, cotangens, secans en secans). cosecans).

Het universum kennen door middel van driehoeken

De basisconcepten van trigonometrie werden aanvankelijk toegepast op de studie van sterren en sterrenbeelden. De wijzen uit de oudheid merkten op dat de lijnen die de aarde, de zon en de maan met elkaar verbinden een driehoek vormen. Parallaxtechnieken werden gebruikt om de afstanden tussen de sterren te meten.

Parallax is de schijnbare positieverandering van iets op basis van de observatie vanuit verschillende gezichtspunten.

In de stellaire parallax worden de hoeken gevormd door de sterren en planeten gemeten en deze berekeningen stellen ons in staat om gegevens over de verschillende afstanden te kennen. Uit de berekeningen van elementaire trigonometrie is het mogelijk om de afstand tussen de aarde en elke ster te bepalen.

Afbeelding: Fotolia. yorgosgr, macrovector