Belang van de eed van Hippocrates

Elke medische professional weet dat er zoiets belangrijks is als de eed van Hippocrates. Het begint met een zeer intieme en ethische persoonlijke beslissing die de professional ertoe brengt zijn werk te wijden aan het dienen van zijn patiënten en om zichzelf in zijn praktijk met moraliteit en ethische waarden om te gaan. Op sommige plaatsen is de eed meer aanwezig of verplicht en op andere is deze optioneel.

Het verhaal achter de eed van Hippocrates voert ons terug naar het oude Griekenland en de ontwikkeling van medicinale praktijken die toenam

We weten dat het oude Griekenland van oudsher de bakermat is geweest van veel van de elementen die we in ons dagelijks leven tegenkomen. Een daarvan is ook geneeskunde geweest, hoewel het al werd beoefend in het Nabije en Verre Oosten, was het in Griekenland waar het een nooit eerder vertoonde pracht kreeg.

Hippocrates was een Griekse arts uit de 5e eeuw voor Christus. C. die zijn beroep uitoefende op het eiland Cos, in Griekenland. Deze dokter was een high-end professional, die grotendeels een geheel oprichtte

filosofie complex over de voeding van het lichaam en ook veel van de huidige praktijken van hygiëne en gezondheid van de geneeskunde. De eed die door deze Griekse gezondheidswerker is afgelegd, wordt verondersteld een erfenis van hem te zijn geweest discipelen om hen te stimuleren een medische praktijk uit te oefenen rond ethische waarden en moraal.

Het werk van een gezondheidswerker moet permanent verwijzen naar de verschillende verklaringen van deze eed

De huidige officiële tekst van de eed van Hippocrates is uitgebreid en is in de loop van de tijd op de een of andere manier gevarieerd. Terwijl de document origineel (en ook nog lang daarna) gezworen door enkele Griekse goden als Apollo, richt het zich tegenwoordig vooral op de morele plichten van een medische professional. In die zin is een van de belangrijkste dingen die worden genoemd de aanleg van de arts die zich inzet voor het uitvoeren van zijn taak zonder onderscheid te maken tussen zijn patiënten naar ras, huidskleur, religie, partij of herkomst.

Deze ethische structuur zorgde er grotendeels voor dat geneeskunde uiteindelijk een zeer nobele activiteit werd, omdat het naast wat het inhoudt (eigenlijk levens redden) ook vertegenwoordigt de noodzaak om gepast te handelen volgens ethische parameters, angst of onzekerheid niet te laten winnen en altijd het algemene welzijn van het publiek als einddoel te hebben. geduldig.

Afbeeldingen: Fotolia. Antonio Diaz / Lenets_tan