Het belang van de woestijncampagne (1878-1885)

Een uniek proces dat diende om de nationale staat op te bouwen en zijn grenzen af ​​te bakenen, maar dat tegelijkertijd nuttig was om diegenen te elimineren die als een bedreiging werden beschouwd, de Indiaan. Dit proces stond bekend als de Woestijncampagne en werd eind 19e eeuw uitgevoerd door Argentijnse politieke en militaire leiders.

Elk historisch proces heeft zijn raison d'être.

De laatste decennia van de 19e eeuw vonden Argentinië in een zee van onzekerheid, chaos en eindeloze gevechten. In die zin zouden de militaire en politieke leiders die samenkwamen onder de naam "Generation of 80" degenen zijn die de touwtjes in handen zouden nemen. geschiedenis en ze begonnen bepaalde transformaties door te voeren die uiteindelijk de Argentijnse staat zoals we die nu kennen, zouden consolideren.

Maar dat functie Het was niet gemakkelijk en een van de belangrijkste obstakels die deze personages tegenkwamen, was bijna een onbepaald territorium leeg en ongebruikt en in sommige regio's bezet door gemeenschappen van verontwaardiging die niet in het project wilden worden geïntegreerd nationaal. Zo ontstond het idee van de verovering van die woestijn, van de vochtige Pampa maar vooral van de gebieden die tegenwoordig deel uitmaken van het zuiden van de provincie Buenos Aires en Patagonië. Al deze gronden zouden in dienst moeten worden gesteld van de

landbouwproductie om een ​​kapitalistische economie te exporteren en te consolideren, vandaar de wreedheid in de opmars en verovering.

Vernietiging als een manier om de nationale staat te vestigen

Zoals in de geschiedenis van veel moderne landen is gebeurd, is de geschiedenis van de Argentijnse staat gebaseerd op vele onschuldige doden. De campagne naar de woestijn (die duurde van 1778 tot 1885 en diende om Julio Argentino Roca te verheffen tot de hoogste leider van die generatie beleid) was een manier om de fundamenten van Argentijnse instellingen te verstevigen op de vernietiging, de dood en onteigening van de precolumbiaanse volkeren die tegen het einde van de 19e eeuw al nauwelijks leefden XIX eeuw.

Het symbolische aspect van dit proces heeft ook te maken met de manier waarop de Argentijnse staat van dit plan profiteerde om het imago op te bouwen van een vermeende vijand, duidelijk weerloos (hoewel daarom niet minder gevaarlijk) tegenover de militaire capaciteiten van het nationale leger en verwoest van hun land en hun Kracht van zelfbeschikking. Lange tijd werd op die vijand gewezen als de vertegenwoordiging van de barbaarsheid en de uitroeiing ervan werd opgevat als een rechtvaardige reden voor het voortbestaan ​​van de beschaafde staat.

Foto: Fotolia – Laufer