Belang van spelling

Spelling is de basis van een goed begrip. Dit zijn de redenen.- Menselijke taal is een zeer complex fenomeen dat bijna elementen heeft toegevoegd eindeloos tot het punt dat je een set regels en uitleg nodig hebt die het mogelijk maken, wanneer geschreven, begrijp de methodologie, de meest ingewikkelde symbolen en geluiden. Spelling wordt dan geboren als de meest complete set geschreven regels en voorschriften om te begrijpen hoe een het opstellen van gepast. Hoewel deze regels vaak willekeurig lijken, hebben ze een goede reden van bestaan, namelijk differentiëren verschillende klanken die in gesproken taal verward zijn en onderscheiden moeten worden omdat ze op een andere manier geproduceerd worden verschillend. Aan de andere kant is spelling wat iemand in staat stelt te begrijpen wat een ander schrijft, want als Als deze regels niet zouden bestaan, zou het in veel gevallen echt onmogelijk zijn om sommige ervan te begrijpen. woorden. Aangenomen wordt dat een groot deel van de spelling in wezen wordt geleerd door teksten te blijven lezen in plaats van elke regel uit het hoofd te leren.

Spelling als taalverificatiesysteem. Zijn onderdelen en elementen

De juiste overdracht van taal heeft verschillende niveaus van verificatie, met enerzijds een semantisch criterium anderzijds staat bekend als pragmatisch en tot slot een syntactisch criterium, waarmee we het uitgezonden bericht goed kunnen analyseren wees gekend:

Semantisch: puur gerelateerd aan de betekenis van het bericht, in het algemeen gerelateerd aan het juiste taalgebruik.
Pragmatisch: de reactie die de ontvanger van het bericht heeft bij ontvangst ervan, rekening houdend met het juiste gebruik van de taal, de interpretatie ervan en de context ervan.
Syntactisch: Het geordende gebruik van woorden binnen een bericht, het analyseren van de structuur ervan en de manier waarop niet alleen woorden, maar ook woorden worden gecombineerd. Leestekens, om een ​​eenduidige betekenis te geven en niet vrij te zijn voor verschillende interpretaties.

Het is in dit laatste criterium dat we het begrip Spelling ingekaderd vinden, aangezien het juist de Conventies en Regelingen zijn die willekeurig zijn opgesteld voor een systeem van schrijven die tot een bepaalde taal behoren, daarom worden deze regels gewoonlijk spellingregels genoemd. Het is belangrijk op te merken dat de spelling niet altijd statisch is, maar dat alle talen hun regels permanent bijwerken om nieuwe woorden en uitdrukkingen in de taal op te nemen.

De geschiedenis van de spelling en de relevantie ervan voor de constructie van taal

Zoals alles heeft spelling ook zijn geschiedenis. Elk van de belangrijkste en meest gesproken talen ter wereld heeft een academie of instelling die is geaccepteerd om de regels voor taalgebruik vast te stellen. In het geval van de Spaanse taal en de Castiliaanse versies kunnen we zeggen dat de eerste regels en orthografische normen werden gegeven om te weten in het jaar 1727, met de verspreiding ervan door een deel van de Koninklijke Spaanse Academie, kort na de oprichting deze instelling, afgezien van de tekortkomingen die deze tekens moesten aanpassen aan mondelinge uitspraken of aan wat verband hield met de Etymologie van het Woord, wat leidde tot een vrije interpretatie en soms zelfs andere criteria om de boodschap te kunnen interpreteren, met een mismatch tussen zender en ontvanger.

De belangrijkste oprichting vond plaats in het jaar 1854, met de publicatie van La Ortografía de la Lengua Castellana, met zeer weinig wijzigingen sinds dan, rekening houdend met etymologische en fonologische aanpassingen, aangezien de letters in sommige voorbeelden grafisch identieke fonemen kunnen weergeven, verschillen van fonetiek, maar niet om die reden afgezien van het behoud van karakters van dezelfde fonetiek, zoals in het geval van B en V, voor voorbeeld. De Koninklijke Spaanse Academie voert een permanente taak uit om de nieuwe regels of uitdrukkingen die zich kunnen voordoen, opnieuw te accommoderen, waarvan vele soms met nieuwe vormen die spontaan beginnen te verschijnen, massaal worden en in aanmerking moeten worden genomen als vormen van de taal. Deze nieuwe vormen op het moment dat ze door de Koninklijke Spaanse Academie worden geaccepteerd, worden omgezet in officiële versies van de taal.

Als voorbeelden van spellingsregels kunnen we de opname van een tilde in de klinkerletters (A, E, I, O, U) naar beklemtoonde lettergrepen kunnen aangeven, of het opnemen van een umlaut om de sonoriteit van de letter U in de lettergrepen Gui en Gut.