Belang van de Cordobazo (1968)

Een van de meest invloedrijke sociale en vakbondsmanifestaties van de tweede helft van de 20e eeuw in Argentinië. Het riep arbeiders en studenten bijeen, op 29 en 30 mei 1969, en had zo motivatie protesteren tegen het besluit van president Juan Carlos Onganía om de salarissen niet bij te werken en de vakbondsonderhandelingen niet te hervatten.

Het strijdplan omvatte een staking van 36 uur en een mobilisatie als uitvloeisel.

De naam is te danken aan het feit dat het werd ontwikkeld in de Argentijnse provincie Córdoba en dat verschillende vakbondsstromingen eraan deelnamen: de Automobile Transport Mechanics and Allied Union (SMATA), geleid door Elpidio Torres, Luz y Fuerza van de General Confederation of Labour (CGT) onder bevel van Luis Tosco, en de Union of Automotive Tramways (UTA) van de CGT, geleid door Atilio López.

Van haar kant sloot de studentenkant zich aan bij de vakbonden om het protest kracht bij te zetten omdat ze al lang protesteren tegen de tussenkomst van de universiteiten.

Afwijzing van de dictatuur van Onganía, tussenkomst van universiteiten en economische crisis

De regering van Onganía voerde een kapitalistisch economisch beleid dat een grote meerderheid van de bevolking van streek maakte de samenleving in Cordoba die vraagtekens zette bij de monetaire devaluatie, de salarissen bevroor, een wet goedkeurde koolwaterstoffen en nog een van verhuur die onder meer speculatie aanmoedigde, en mijnbouw in particuliere handen.

Het punt van maximale spanning met de studenten deed zich voor na een protest dat eindigde met één dode in Corrientes, gevolgd door twee in Rosario.

Aan de kwestie van de economische bezuinigingen werden nog andere redenen toegevoegd: de afwijzing van het hyperautoritaire militaire regime van Onganía en het onrecht dat verschillende sectoren van de samenleving werd aangedaan.

Het onvergetelijke van de demonstratie was dat de arbeiders en studenten het meest meededen nederig en behoeftig die hen hielp de doorgang van de politie te stoppen die hen met verschillende wilde decimeren Acties.

Geweld, doden en politieke verzwakking van Onganía

In ieder geval kon de politierepressie op sommige plaatsen en de daaruit voortvloeiende reactie van de demonstranten niet worden vermeden. die verschillende symbolische plaatsen vernietigde: autodealers, militaire afhankelijkheden en veroorzaakte stroomuitval opzettelijk.

Het saldo was meer dan een dozijn doden en honderden arrestaties.

Het droeg bij tot het verzwakken van de dictatuur van de president die na de presidentsverkiezingen was aangetreden staatsgreep Arturo Illia, en maakte de weg vrij voor de democratische verkiezingen van 1973, die de terugkeer en het einde van het verbod op het peronisme betekenden.
Aan de andere kant werd een revolutionair proces op gang gebracht dat zou escaleren in geweld en vervolgingen zoals belichaamd door de groep extreemrechtse Peronistische Triple A parapolitie, die enkele van haar vertegenwoordigers vermoordde en vervolgde, zoals Atilio López, die werd vermoord door de Driedubbel A.

In die jaren begon de auto-industrie sterk te worden in Córdoba, met veel nieuwe arbeiders die de fabrieken vulden en die zich beetje bij beetje vormden in de vakbondsvraag.

Een onafhankelijk en georganiseerd vakbondswezen dat vandaag niet bestaat, en a beweging student die belangen en vijanden deelde met vakbondsleden en de samenleving van Cordoba verarmd door het kapitalistische profiel van de militaire regering, waren de sleutel tot het bereiken van de doelstelling van uitgave.

Het is vermeldenswaard dat twee van de leiders van Cordobazo, Atilio López en Agustín Tosco, vroegtijdig stierven als gevolg van hun vakbondsstrijd, de voormalige werd vermoord door Triple A, en de tweede stierf aan een hoofdziekte die hij niet goed kon behandelen sinds hij in de geheimhouding.