Het belang van goddelijk recht

In de geschiedenis van de beleid Er zijn verschillende manieren bedacht en ontwikkeld, elk zeer specifiek, om de macht en hegemonie van bepaalde sociale actoren over anderen te legitimeren. Een van deze vormen is al heel vroeg in de menselijke geschiedenis (en tot op heden) in verband gebracht met de politiek religie, waardoor een interessant concept kan verschijnen en tegelijkertijd centraal staat in het begrip: goddelijk recht.

Uitleg over het idee dat religie met politiek verbindt

Al heel vroeg in de geschiedenis van menselijke samenlevingen hebben zowel politiek als religie een belangrijke plaats verworven. oefening van de macht heel duidelijk. Degenen die het bevel voerden over politiek of religie zijn altijd verantwoordelijk geweest voor het uitoefenen van macht, voor het bevelen en geven van bevelen, voor het vaststellen van gedragspatronen en waarden. Wanneer politiek direct gekoppeld is aan religie, werd die macht de hegemonie van bepaalde sociale sectoren over andere op een absolute manier en zonder enige twijfel.

Tegenwoordig zijn westerse samenlevingen gewend om in ieder geval beide sferen te scheiden in de publieke sfeer en regeringen die die unie nog steeds volhouden, worden vaak gezien als achterlijk, primitief en gevaarlijk. Het zou echter interessant zijn om op te merken dat er tot voor kort in onze geschiedenis ook hetzelfde fenomeen was dat op een gegeven moment alle landen van Europa wist te bezetten en te karakteriseren.

Goddelijk recht in de Europese monarchieën voorafgaand aan de Franse Revolutie

In die historische periode die specialisten het Oude Regime zijn gaan noemen en die in de 16e en 18e eeuw een bijzondere kracht had in Europa, werd een van de belangrijkste kenmerken Het was de aanwezigheid en consolidatie van een aanzienlijk aantal erfelijke monarchieën die hun macht en hun hegemonie over dissidenten legitimeerden op basis van het concept van goddelijk recht.

Wat we hier goddelijk recht noemen, werd opgevat als de legaliteit die religie aan de macht gaf. Deze absolute en zeer machtige monarchieën baseerden hun macht op de legitimering van de band die de in functie zijnde koning met de god zou onderhouden. Een van de meest representatieve gevallen was Lodewijk XIV in Frankrijk, die zichzelf "Zonnekoning" noemde.

De kritiek van de Franse Revolutie op dit soort legitimering van de macht

Nu we het einde van de achttiende eeuw naderen, is een van de meest directe en diepgaande kritieken die denkers van de tijd dat ze de heersende monarchieën in Europa aandeden, was precies het gebruik van dit begrip van erfenis en behoren goddelijk van koningen Ze begrepen dat het een achterlijke en primitieve manier was om de machtsconcentratie te rechtvaardigen en ze drongen aan op de overheersing van rede en in de ontwikkeling van politieke vormen die degenen die aan de macht zijn in staat zouden stellen methoden van controle te vinden eventueel.

Afbeeldingen: Fotolia. satori – crisfotolux