Belang van literatuur

Literatuur is een van de oudste en meest effectieve communicatiemiddelen en verspreiders van cultuur en kennis in de geschiedenis, en fungeert als een verslag ervan. Gecensureerd of misbruikt op basis van hun eigen belangen om de publieke opinie, wordt dit waardevolle instrument ook -en is- tegen de samenleving gebruikt, en het is binnen dit kader dat talrijk politieke leiders gaan tegen de stroom in van geletterdheid en algemeen onderwijs, om een ​​volk te laten onderdompelen in hun bedrog.

Bron van wijsheid, amusement en popularisering van de wetenschap

Kortom, het regelmatig lezen van literaire producties van verschillende genres of thema's is een uitstekende bron van kennis en illustratie, maar draagt ​​ook doorslaggevend bij aan de ontwikkeling van ons denken en persoonlijkheid, oefent onze hersenen en stelt ons in staat alles beter te interpreteren en te begrijpen, de informatie, de samenleving waartoe we behoren en de rest.

Aan de andere kant is literatuur bij veel gelegenheden een bron van afleiding en plezier, een positief en verrijkend tijdverdrijf in alle opzichten, en wetenschappelijke verspreiding, vooral Die boeken die wetenschappelijk onderzoek behandelen en bekend maken, met een hechte en toegankelijke taal, zodat het gewone volk ze kan kennen en die niet beperkt zijn tot een groep van elite.

Gegroepeerd in diversiteit van genres zoals: tekst, drama, verhalen, romans, komedies, literatuur, voldoet dan aan de vraag naar kennis, cultuur en vrije tijd, uiteraard in overeenstemming met ieders interesses en voorkeuren lezer.

esthetische vooruitgang

Ondertussen, net zoals de mens in veel aspecten is geëvolueerd, is de literatuur ook met hem mee geëvolueerd en dit heeft natuurlijk de relevantie ervan in het leven van mensen vergroot.

In het begin minder delicaat en meer elementair, tot vandaag een bewonderenswaardige esthetische verfijning bereikt. bij het vertellen van de menselijke ervaring, geschiedenis, of het uiten van gedachten en conclusies over verschillende onderwerpen.

Aan de basis van deze evolutie vallen natuurlijk de verschillende literaire stromingen op, die niet alleen opdringen een originele en unieke esthetiek, maar ook een punctuele filosofische visie op de gebeurtenissen die ze observeren.

Censuur en indoctrinatie om tegenstanders het zwijgen op te leggen en het vrije denken te onderdrukken

Maar deze discipline heeft ook een duistere geschiedenis, die heeft voortgebracht, en nog steeds, niet ophoudt met het produceren van negatieve gevolgen tegen het vrije denken en kennis.

Gelukkig zijn momenteel zowel de vrijheid van meningsuiting en publicatie zijn echter onschendbare en gerespecteerde rechten, zowel in het verleden als in het heden, in sommige landen en culturen oefent censuur uit om stemmen het zwijgen op te leggen en pijnlijke en verwerpelijke realiteiten te verbergen, inclusief geweld in welke vorm dan ook uitdrukkingen.

Religieuze en politieke redenen kunnen we noemen als de belangrijkste oorzaken van het verbod op sommige boeken door de geschiedenis heen.

De katholieke kerk wist hoe ze een grote censor van auteurs en hun werken moest zijn, omdat ze ze als amoreel beschouwde en zo spraken hun dogma's tegen, onder andere kunnen we noemen: Montesquieu, Copernicus Descartes, Sartre, Kant, Victor Hugo…

En natuurlijk veroorzaakte politiek op het hoogtepunt van de macht ook censuur tegen andersdenkenden.

Het is dus dat met het duidelijke doel om de eigen ideeën op te dringen vanuit sectoren van de politieke macht en vanuit de kerk, de praktijk van indoctrinatie die Haar missie is om mensen waarden en manieren van denken bij te brengen, dat wil zeggen hen te begeleiden om te denken zoals zij, en koste wat kost onenigheid te neutraliseren.

Over het algemeen wordt deze praktijk vooral beoefend door groepen met extremistische standpunten en wordt ze in principe voorgesteld schenden de autonomie van persoonlijk oordeel en kritisch denken en bevorderen anderzijds blind geloof in wat deze zijn ze zeggen.