Belang van epigenetica

Serena Cuoghi
Titel van hoogleraar biologie

Epigenetica is een relatief recente tak van wetenschap, gericht op de studie en het begrip van de elementen die tussenkomen in het organisme voorbij wat is zijn eigen DNA dicteert, wordt de term op zijn beurt gebruikt om te verwijzen naar de reeks factoren buiten de eigen genetica van het organisme, die op de een of andere manier de expressie van genen, terwijl deze wetenschappelijke bron grote invloed heeft op het begrip van evolutionaire processen en zelfs op de ontwikkeling van ziektes, de verdedigingsmechanismen van het organisme en het verschijnen en verdwijnen van aandoeningen waarvan men dacht dat ze strikt genetisch van oorsprong waren en daarom onveranderlijk in het individu.

Op basis hiervan verwijst het, wanneer het naar een epigenetische factor verwijst, naar een element dat elk type aard kan hebben, dus in In die zin ligt de waarde van epigenetica voor het begrip van de biologie zelf in het feit dat het de integratie van nieuwe studievariabelen mogelijk heeft gemaakt, gebaseerd op de omgevingsfactoren die het leven bepalen, niet langer aannemen dat alleen DNA verantwoordelijk is voor alles wat er in een organisme gebeurt, en dus ook de sterke band tussen de geest en het lichaam, om eindelijk wetenschappelijke ondersteuning te geven aan wat tot niet zo lang geleden werd gediscrimineerd als louter vermoedens of populaire roddels.

In zekere zin is praten over het belang van epigenetica ook praten over een welverdiende rechtvaardiging van voorouderlijke kennis, die heeft generatie na generatie overleefd, als onderdeel van de empirische kennis die is overgedragen ten gunste van het behoud en de zorg van de gezondheid.

De oudste stammen op aarde kennen al lang het belang van het in stand houden van gewoonten die gebaseerd zijn op respect voor het evenwicht tussen de natuur en de mens echter pas met de ontwikkeling van epigenetica als een wetenschappelijke visie, dat dit feit heeft kunnen aantonen wat bepalend voor dit evenwicht voor de expressie van onze genen, en dus voor het werkelijke verband tussen een stil genotype en het daaruit voortvloeiende waarneembaar fenotype.

gewoonten vs. genen

Menselijke gewoonten worden meestal bepaald door verschillende factoren, de gedeelde cultuur van een sociale groep, formeel onderwijs, de beschikbaarheid van middelen, wat we thuis hebben geleerd en ten slotte leiden onze eigen grillen en persoonlijke smaak ons ​​tot modelgewoonten die op hun beurt uiteindelijk ons ​​modelleren zich.

Dit constante spel dat we tussen goede en slechte gewoonten voeren, heeft zelfs de kracht om onze gezondheidstoestand zodanig te conditioneren dat het een directe vertaler lijkt te zijn van de gedragspatronen in de richting van de taal van de moleculen waaruit DNA bestaat, waardoor uiteindelijk de volgorde van de eiwitten die het moet synthetiseren, wordt herschreven, zowel voor als tegen ons.

In die zin benadrukt het begrip van de ware aard van de oorsprong van de meest kritieke ziekten voor de mensheid het belang van epigenetica op het gebied van gezondheid. Een integraal voorbeeld hiervan is diabetes, een ziekte die tot een paar jaar geleden als genetisch erfelijk werd beschouwd en die bij alle mensen grote angst veroorzaakte. de gezinsomgeving waar een lid het voorlegde, aangezien vroeger zelfs door de gespecialiseerde arts zelf werd bepaald dat iedereen vatbaar was om eraan te lijden, de onderzoeken wezen echter op de mogelijkheid van een epigenetische oorsprong voor deze ziekte, en kunnen momenteel de ware patronen aantonen oorzaken van Diabetes en daarmee de ontwikkeling van een heel aanpaksysteem, vooral gericht op een preventie waar voorheen niet eens rekening mee werd gehouden. rekening.

Het begrijpen van de factoren die de ontwikkeling van diabetes kunnen veroorzaken, is een bijdrage van onbetwistbaar belang die epigenetica heeft geleverd, sinds wat het mogelijk maakt om de benadering van de patiënt voornamelijk te sturen op basis van de gewoonten die hem ertoe hadden kunnen brengen de ziekte te ontwikkelen, en het niet langer als een zin te zien vanwege genetische erfelijkheid binnen een familiegroep, maar als waarschijnlijkheid als gevolg van herhaling van gewoonten, een feit dat ook van invloed is op de emotionele toestand van de patiënt en zijn directe omgeving, die op zijn beurt de metabole reacties van mensen beïnvloedt, zoals is aangetoond door de epigenetica.

niet alles is gezegd

Hoewel de wetenschappelijke vooruitgang in het afgelopen decennium sterk gericht is geweest op het uitbreiden en verdiepen van de rol van epigenetica, is dit gebied van Onderzoek blijkt veel breder te zijn dan de genetica zelf, aangezien er voor elke expressie van hetzelfde gen een onbepaald aantal variabelen kan zijn die invloed hebben op hun activering of onderdrukking, dus dit fascinerende vakgebied heeft niet alleen antwoorden gegeven op de grootste onbekenden die zijn gegenereerd sinds het hele menselijke genoom werd onthuld, maar heeft een duizelingwekkende versnelling mogelijk gemaakt op het gebied van medisch onderzoek, met het oog op het oplossen van grote mysteries zoals die welke nog steeds de meest elementaire processen van het leven verbergen, maar er valt nog veel te begrijpen, zelfs in de veranderlijkheid van de zeer externe factoren die uiteindelijk de "beslissingen" van het DNA bepalen, zodat de ware weg naar het echte begrip van onze genen nauwelijks is begint.

Referenties

BEDREGAL, Paula, et al. (2010). Bijdragen van epigenetica aan het begrijpen van de ontwikkeling van de mens. Chileens medisch tijdschrift, vol. 138, nr. 3, p. 366-372.

GARCIA ROBLES, Reggie; AYALA RAMIREZ, Paola Andrea; PERDOMO VELASQUEZ, Sandra Paola. (2012). Epigenetica: definitie, moleculaire basis en implicaties voor gezondheid en menselijke evolutie. Tijdschrift voor gezondheidswetenschappen, vol. 10, niet 1, p. 59-71.