Het belang van de Armorer-tragedie

Het was een verwoestende aardbeving die plaatsvond op 25 januari 1999, geclassificeerd als 6.4 in de de schaal van Richter, die 1.900 dodelijke slachtoffers en indrukwekkende materiële schade veroorzaakte, met als epicentrum: de Colombiaanse departementen Quindío en Risaralda, in de regio die bekend staat als Eje Koffie, omdat de gebieden waaruit het bestaat gewijd zijn aan de economische exploitatie van koffie, aangezien dit de belangrijkste commerciële activiteit is en de ondersteuning hierbij aspect.

Een natuurramp die staten en steden verwoestte en chaos zaaide

Hoewel het hele gebied de angstaanjagende beving voelde die 28 seconden duurde, leed de stad Armenië in alle opzichten het meest: menselijke slachtoffers en materiële schade.

Zoals het geval is met zware aardbevingen, werden er zo'n 14 naschokken geteld, dezelfde dag was er een 5.2, ook zeer schadelijk, en de volgende dagen andere van minder intensiteit.

Angst maakte zich meester van de bewoners van het gebied die niet ophielden alert te zijn totdat de dreiging verdween.

Naar de zwaartekracht van de zaak, vanwege de duizenden doden, gewonden en materiële schade, was het noodzakelijk om de moeilijkheid van de taken van redding en hulp in geval van instorting van de gebouwen van de veiligheidstroepen, gezondheid en civiele bescherming, onder anderen.

De tragedie ging in crescendo door vanwege de heersende wanorde die ontstond door de passiviteit van de genoemde organismen.

Overvallen, plunderingen en zelfs confrontaties tussen de overlevenden om voedsel, water en onderdak te krijgen, die schaars waren, ontketenden een situatie en een reeks schade die jaren kostte om te herstellen en opgelost worden.

De chaos bereikte zo'n punt dat veel overlevenden verloren gingen door shock en de onmogelijkheid om hun volledig verwoeste huizen te herkennen.

Alles verliezen: een regio verlamd en bang

Communicatie die in deze gevallen zo essentieel is, werd volledig opgeschort vanwege de schade aan hun systemen.

Ook de regionale economie stortte in door de bijna totale vernietiging van koffieplantages; ook de bijna enige economische pijler werd verwoest door de aardbeving.

Banken, magazijnen en alle winkels en organisaties die het leven in die afdelingen goed lieten functioneren, lagen lange tijd lam. tijd.

De meest getroffen gebouwen waren de oudste en de gebouwen die enige wijziging hadden ondergaan zonder de juiste bescherming en controle van een gespecialiseerde agent.

Een andere oorzaak die de ramp meer aanmoedigde, was dat het epicentrum zich heel dicht bij de regio bevond en dat maakte de impact meer voelbaar.

Het gebied had te lijden gehad van bevingen, maar verder weg, wat deze onmiddellijke verwoesting niet veroorzaakte.

Herrijs een stad uit het puin

De wederopbouw vergde veel menselijke en economische inspanning.

Zoals altijd, vriendelijkheid en altruïsme van een groot deel van de lokale en internationale gemeenschap waren doorslaggevend voor de taken van de wederopbouw en dankzij de oprichting van een herstelfonds dat de komst van geld en humanitaire hulp vergemakkelijkte.

Hoewel deze natuurrampen in de meeste gevallen moeilijk te voorzien zijn, kan men zich wel zo goed mogelijk voorbereiden.

En dat deed de meest aangevallen stad ook, gebouwen renoveren en alles wat verbeterd kon worden, herstellen.

Helaas hadden de gebouwen op het moment dat het gebeurde niet de juiste voorbereiding om dit soort natuurrampen het hoofd te bieden en daarom was de schade enorm.

De tragedie diende zodat de staat debatteren en regels opstellen die deze onverwachte gebeurtenissen beschermen en anticiperen, en oplossingen voorstellen.

Na het feit werd een effectievere aardbevingsbestendige code opgesteld dan de code die van kracht was en dateerde uit het jaar 1983.