Belang van snaartheorie

Theoretisch natuurkundigen proberen algemene modellen of theorieën te creëren die de verschillende krachten groeperen die het universum beheersen. Het is een conceptuele noodzaak om het universum als geheel te begrijpen. Het meest geavanceerde voorstel in dit opzicht is precies de snaartheorie.

Het is geen absoluut onderschreven opvatting en de bijbehorende bevestigingen. experimenteel, aangezien de mogelijkheid bestaat dat genoemde theorie niet overeenkomt met de waarheid van de feiten.

Aan de andere kant is deze bijdrage gewoon een theoretisch raamwerk of paradigma dat een reeks van begin.

Algemene principes

In 1968 merkte een Italiaanse natuurkundige bij CERN, Gabriele Veneziano genaamd, op dat de sterke kracht die de protonen en neutronen in de kern van het atoom bindt, kan worden verklaard met een vergelijking wiskunde 200 jaar dat was al geformuleerd. Met deze oude vergelijking is het al mogelijk om te bevestigen dat alle deeltjes van het universum verenigd zijn door filamenten van onderwerp, dat wil zeggen, enkele snaren.

De snaren trillen zodanig dat de deeltjes die we kennen worden gegenereerd (in principe protonen, neutronen en elektronen). Deze theoretische visie werd populair in de jaren tachtig.

Met het nieuwe paradigma worden alle deeltjes in het universum begrepen vanuit de trilling van een enkel fundamenteel element, de snaren. Het type trilling daarvan veroorzaakt het ene of het andere gedrag in de toestand van de materie.

In een taal in de volksmond zou je kunnen zeggen dat deze filamenten zijn als de snaren van een viool, die een of andere muzieknoot produceren, afhankelijk van hoe ze bewegen. Op deze manier is de manier om het universum te begrijpen op een zeer significante manier vereenvoudigd.

Een wetenschappelijk model dat het mogelijk maakt om de relativiteitstheorie en de kwantumfysica te verenigen

Snaartheorie is een algemene formulering of Theory of Everything geworden. Het is dus mogelijk om binnen hetzelfde kader elk fenomeen in het universum te beschrijven, van de bewegingen van subatomaire deeltjes tot de bewegingen van planeten.

Ondanks de vooruitgang in het verklaren van de wetten van het universum, heeft deze theorie enkele beperkingen of zwakheden. Om te beginnen zijn snaren oneindig klein en miljarden keren kleiner dan een proton. Dit betekent dat de enige manier om deze deeltjes waar te nemen is via een versneller die speciaal voor dit doel is ontworpen. Dit betekent dat om een ​​snaar te zien, een deeltjesversneller zo groot als het zonnestelsel zelf nodig zou zijn.

Aan de andere kant, om de theorie volledig te laten kloppen, zou het nodig zijn dat de werkelijkheid er in totaal elf heeft dimensies, wat weer betekent dat er verschillende dimensies zijn die we niet zien of kennen, maar die we wel zien bestaan.

Kortom, vanuit String Theory hebben we een verklaring van de mechanismen van het universum, maar het voorstel is nog niet volledig uitgewerkt.

Afbeeldingen Fotolia: Donnasterns, GiroScience