Belang van de tragedie van 1911 die aanleiding gaf tot Vrouwendag

Pauline Pepe was een van de overlevenden van de tragische brand in de Triangle-hemdenfabriek in New York, op 25 maart 1911, en die de dood van 149 arbeiders, de meesten vrouwen.

Ze was een van de arbeiders die stukloon en onder zeer onzekere arbeidsomstandigheden werkte in het Asch-gebouw, op de achtste, negende en tiende verdieping, die het bedrijf bewoonde.

Omdat de eigenaren vreesden dat de werknemers kleding zouden stelen, hadden de beveiligingsbeambten het om de deuren te sluiten als de arbeiders binnenkwamen en ze alleen tijdens werkuren te openen. Uitgang

Nadat op de middag van 25 maart de deuren waren geblokkeerd alsof het een gevangenis was vuur geveegd met de drie verdiepingen waar het bedrijf werkte en waarmee het leven van 149 mensen dat ze daar werkten en dat ze stierven door brandwonden, inademing van koolmonoxide en beknelling na het instorten van sommige delen van het gebouw.

Deze tragedie die de ernstigste van de werd industrie textielindustrie was een van de oorzaken van de massale demonstraties die in verschillende steden plaatsvonden delen van de wereld, tegen het einde van de 19e eeuw en het begin van de 20e, vechtend voor de rechten van vrouwen.

Gelijkwaardigheid salaris met betrekking tot mannen, fatsoenlijke arbeidsomstandigheden, lactatie-uren en het recht op verenigen, waren enkele van de eisen van de mobilisaties van duizenden vrouwen daarvoor tijd.

Al eeuwenlang komen vrouwen uit verschillende vakgebieden samen om de effectieve vervulling van hun verlangen te eisen rechten en om arbeids- en burgerlijke voorwaarden te bereiken die gelijk zijn aan die van mannen, duidelijk en historisch ongunstig voor zij.

De claim was en is niet grillig, maar is eerder het directe gevolg van een systematische wereldwijde onwetendheid over gelijkheid voor de wet, vooral begaan door het mannelijke geslacht, en in de meeste gevallen vergezeld van geweld

En precies de gewelddaden tegen vrouwen, zoals degene die aan de kaak is gesteld, bepaalden de geboorte van een werelddag die uitsluitend gewijd was aan het vieren van Vrouwendag.

In 1975, de organisatie van Verenigde Naties (VN), besloot dat het nodig was om een ​​jaarlijkse dag te institutionaliseren om alle vrouwen te rechtvaardigen en de daadwerkelijke naleving van hun rechten te eisen.

Aangezien de meeste arbeidstragedies waarbij vrouwen betrokken waren in maart plaatsvonden, werd die maand gekozen voor de viering.

Een dag waarop de gendersituatie in de wereld wordt belicht en geanalyseerd, en natuurlijk wordt er ook vurig geprotesteerd tegen elke aanval op hun rechten, iets wat ondanks de evolutie menselijk in veel opzichten was het niet mogelijk om uit te roeien.

Hoewel vrouwen, met betrekking tot het tijdstip waarop de bovengenoemde demonstraties begonnen, opmerkelijke vooruitgang hebben geboekt in hun erkenning en sociale en arbeidspositie, zijn ze nog steeds verschillen in sommige gebieden en culturen, en zelfs huiselijk geweld en moorden op vrouwen door toedoen van hun echtgenoten zijn in veel landen aanzienlijk toegenomen ontwikkeld.

Om deze reden moet de strijd en de viering van deze dag elk jaar doorgaan en zich meer en meer verspreiden.

Fotolia Alexander ansichtkaart