Belang van de god Apollo

Voor de oude Grieken had elke God een specifieke rol in de wereld en a geschiedenis bijzonder. De God Apollo was de zoon van Zeus en de Titan Leto en werd geboren op het eiland Delos. Het is de goddelijkheid die de energie van de zon, muziek, kunst en mannelijke schoonheid symboliseert. In relatie tot zijn imago verschijnt hij meestal als een knappe jonge boogschutter, vergezeld van een laurier en een lier.

Zijn rol in de westerse cultuur

De Pythische Spelen waren een atletisch feest vergelijkbaar met de beroemde Olympische Spelen en ze werden gevierd ter ere van de god Apollo. In die zin worden atleten tegenwoordig gekenmerkt door slanke lichamen, dat wil zeggen Apollinisch.

Apollo wordt beschouwd als de God die staat voor balans en een fundamenteel idee wordt aan hem toegeschreven als leidraad voor het menselijk bestaan: ken jezelf. Dit aforisme werd gegraveerd gevonden in de Delphi-tempel gewijd aan Apollo en werd later opgepikt door de Atheense filosoof Socrates.

Volgens mythologische verslagen werd Apollo veracht door de nimf Daphne omdat Eros eerder twee pijlen had geschoten op elk van hen (Apollo spijkerde een gouden pijl die liefde vertegenwoordigde en Daphne een loden pijl die liefde symboliseerde). een hekel hebben aan). Dit verhaal herinnert ons aan een zeer aanwezig idee: liefde en haat zijn

gevoelens tegengesteld maar tegelijkertijd compatibel. Aan de andere kant is dit verhaal van liefdesverdriet belichaamd in de kunst en het is de moeite waard om Bernini's sculptuur bekend als Apollo en Daphne te vermelden.

In het Homerische verhaal van de Ilias toont de God Apollo zijn krijgersgeest en vecht hij dapper ten gunste van de Trojanen.

Net als zoveel andere goden is Apollo tegenstrijdig, omdat hij soms sympathiek is, maar soms geïrriteerd en wraakzuchtig wordt. Door de tegenstrijdige dimensie ervan herinneren we ons dat mensen ook twee gezichten hebben.

Griekse dichters en waarzeggers keken naar twee godheden voor inspiratie: de Muzen en Apollo. In die zin probeerden de traditionele verzen van de Griekse dichters de Apollinische geest uit te drukken.

Ten slotte is het de moeite waard om het Apollo-programma te herinneren, het ruimtevaartproject geleid door de Verenigde Staten in de periode van Koude Oorlog met de Sovjet-Unie.

De Apollinische en de Dionysische in Nietzsche

In de 19e eeuw redde de filosoof Nietzsche de figuren van Apollo en Dionysus om zijn visie op het leven en de kunst uit te leggen. Zo verwijst het Apollinisch metaforisch naar afgewerkte, mooie artistieke vormen die zoeken perfectie, terwijl de Dionysische het tegenovergestelde symboliseert, namelijk impulsieve kunst en hartstochtelijk. In andere woorden, vertegenwoordigt de Apollonian de rationele visie van kunst en leven en de Dionysian is alles dat de vitaliteit en creatieve energie van de menselijke geest uitdrukt.

Afbeeldingen: Fotolia – nyiragongo / luisfpizarro