Belang van lateraliteit

Serena Cuoghi
Titel van hoogleraar biologie

Als ruimtelijk vermogen maakt lateraliteit het volgende mogelijk: 1) de uitvoering van complexere bewegingen; 2) de motorische coördinatie tussen het rechter en het linker lichaamsdeel en vice versa, evenals het onderscheid tussen de bovenste en onderste ledematen; 3) de mogelijkheid hebben om gesynchroniseerde bewegingen te dupliceren, waardoor ze met beide delen van het lichaam worden uitgevoerd; 4) het benutten van het potentieel van bilaterale symmetrie; en 5) het bewust onderscheiden van de acties van de beweging naar een bepaalde plaats of richting en met welk deel van het lichaam deze moet worden uitgevoerd.

Samen met de evolutionaire ontwikkeling van het motorisch vermogen, was het nodig om de mentale vermogens te onderzoeken die elke beweging mogelijk maakten steeds complexer, begeleidend de anatomische dynamiek van de lichamen, beginnend bij de gewrichten, waardoor het maximaal kan worden gebruikt door een deel van de soort, als een evolutionair voordeel bij het zoeken naar de verovering van niches en de benodigde middelen voor hun overleving.

oriëntatie in de ruimte

Dankzij lateraliteit kunnen we activiteiten uitvoeren zoals schrijven, dansen, fietsen en zelfs autorijden, als direct gevolg van de mogelijkheid om onderscheid te maken tussen onze positionering en die van de elementen van de omgeving, een waarnemingsprikkel die op zijn beurt geweldige informatie levert voor de waarneming van een meer complexe ruimtelijke oriëntatie, waardoor we een verbinding kunnen maken met het vectorgevoel van waar we heen moeten of waar we vandaan komen, hoewel in veel mindere mate dan andere zoogdieren en zelfs dat van hun eigen zoogdieren insecten.

Precies weten hoe we onze bewegingen op basis van ruimte moeten sturen, toegevoegd aan de perceptie van scherptediepte, is het grootste voordeel geweest voor de ontwikkeling van activiteiten die een hoge precisie en meer aandacht vereisen, wat zeker een belangrijke stimulans was voor de ontwikkeling van de verantwoordelijke hersencentra beheersing van deze vermogens en daarmee van de mensheid zelf in haar vermogen om zich te verhouden tot de omgeving en nieuwe vermogens en talenten te ontwikkelen om te presteren met de eigen lichaam.

handvaardigheden

Alle vaardigheden die met de handen kunnen worden uitgevoerd, evenals de creatie door middel van kunst en handwerk, moeten vanaf het begin zijn aan het vermogen van onze hersenen om onderscheid te maken tussen de ene kant van ons lichaam en de andere en daarmee de controle over de efficiënte motorische coördinatie. De precisie die een neurochirurg of een goudsmid kan ontwikkelen in de bewegingen van hun handen, terwijl ze tegelijkertijd gereedschappen manipuleren om gedetailleerde taken uit te voeren, klein en uiterst nauwkeurig, onder de druk om maximale aandacht te moeten behouden om onherstelbare fouten te voorkomen, is zonder twijfel een scenario dat niet velen willen doen. Aan de andere kant is er echter een grotere aanleg voor het zoeken naar dit soort activiteiten bij degenen die een hoge band hebben met hun fijne motoriek en het beheer van hun lateraliteit.

redeneren in beweging

Slecht beheer van lateraliteit wordt beschreven als een van de manifestaties die zich kunnen voordoen als generatoren van leerproblemen, zoals dyslexie, aandachtstekortstoornis en autisme, maar hun oorsprong hoeft niet noodzakelijkerwijs verband te houden met een andere cognitieve of gedragsstoornis, maar meer goed product van een lage stimulatie van dit vermogen op neurologisch niveau, in welk geval de versterking ervan zonder veel moeite kan worden begeleid met een grote verscheidenheid aan oefeningen die Ze zijn gericht op fysiek niveau, voor motorische coördinatie, en op mentaal niveau door neurostimulatie met bevordering van de onderlinge verbinding tussen de hersenhelften, door uit het zicht.

Door dit soort oefeningen in dagelijkse routines op te nemen, kunnen niet alleen betere en nieuwe talenten worden ontwikkeld, afhankelijk van lichaamsmanagement, maar ook de kwaliteit van instinctieve reacties en onmiddellijke reacties verhogen door de tijd die de geest nodig heeft om de informatie te verwerken, te verminderen informatie uit verschillende punten in de omgeving, erin slagen de communicatie tussen de bewuste, onbewuste en onderbewuste niveaus te harmoniseren, en nog veel meer efficiënte waarneming door de verschillende zintuigen, voor de productie van motorische reacties op basis van meer bewuste en rationele reflexen dan alleen die instinctief.

Referenties

Bilbao, A., & Ona, A. (2000). Motorische lateraliteit als een trainbare vaardigheid: effecten van leren op de verandering in laterale neiging. European Journal of Human Movement, (6), 7-27.

Spanje, m. D. C. P., & Pellicer, C. (2000). Linkshandige tekeningen: perceptie en lateraliteit (Vol. 3). Publicaties van de Jaume I Universiteit.

Mayolas Pi, M., Villarroya Aparicio, A., & Reverter Masia, J. (2010). Relatie tussen lateraliteit en leren op school. notities. Lichamelijke opvoeding en sport, 2010, nee. 101, blz. 32-42.

Mendez, R. (2010). Lateraliteit beïnvloedt leerproblemen. Digitaal tijdschrift voor onderwijsprofessionals, 2(4), 91-97.