Belang van platentektoniek

De seismische bewegingen veroorzaakt door een aardbeving, de uitbarsting van een vulkaan of bepaalde fenomenen van de klimaat Ze hebben een directe relatie met de geologische structuur van het binnenste van de aarde. Om dit soort verschijnselen te kennen, is het noodzakelijk om een ​​wetenschappelijke theorie te begrijpen, de theorie van de platentektoniek.

Grondbeginselen van de theorie

De theorie van platentektoniek is gebaseerd op twee verschillende bijdragen: 1) de continentale drift voorgesteld door de wetenschapper Alfred Lothar Wegener rond 1910 en de uitbreiding van de oceaanbodem, een verklarend voorstel van de geoloog Harry Hammond Hess in het decennium van 1960. De combinatie van beide veronderstelde een nieuwe opvatting van de aardplaten. Deze theorie verklaart de structuur van de aardkorst. Er wordt dus bevestigd dat de aardkorst wordt gevormd door een reeks stijve platen die constant zijn beweging. Deze blokken of platen rusten op een laag heet, flexibel gesteente dat bekend staat als de asthenosfeer.

Deze theorie stelt ons in staat om de opleiding van bergketens en tegelijkertijd hoe tektonische platen over de vloeibare aardmantel bewegen.

Om aardbevingen en vulkaanuitbarstingen te voorkomen, is het noodzakelijk om te weten hoe tektonische platen bewegen.

Het vernietigende vermogen van vulkanen en aardbevingen heeft in sommige gevallen verwoestende gevolgen. Wetenschappers weten nog steeds niet hoe ze dit soort fenomenen moeten voorspellen. Er wordt echter aangenomen dat de studie van de platentektoniek is essentieel om in de toekomst van tevoren te weten wanneer een vulkaan zal uitbarsten of wanneer de eerste bewegingen van een aardbeving zullen beginnen.

De aarde heeft drie verschillende lagen: aan de buitenkant is de korst, dan de mantel en ten slotte de kern.

De korst en het oppervlakkige deel van de mantel vormen de tektonische platen. Hij warmte vanuit het binnenste van de aarde verwarmt het magma dat zich in de diepte bevindt en stijgt naar het bovenste deel van de mantel waar het weer afkoelt. Dit gebeurt door een convectieproces, waardoor sommige platen groeien en andere krimpen.

In sommige delen van de aarde wordt de ene plaat in de andere geplaatst, waardoor territoria worden geïdentificeerd die bekend staan ​​​​als subductiezones. Dit is wat er gebeurt aan de Chileense kusten of in Midden-Amerika, plaatsen waar de wrijving van tektonische platen de oorzaak is van de meeste aardbevingen. Soms veroorzaken plaatbewegingen scheuren in de aardkorst en deze scheuren staan ​​bekend als fouten.

Fotolia: popaukropa – wolven en schapen