Belang van het Antarctisch Verdrag van 1959

Antarctica is een volledig bevroren landmassa. Het bevindt zich in het uiterste zuiden van de planeet en heeft 14 miljoen vierkante kilometer (als het een land was, zou het na Rusland het op één na grootste ter wereld zijn). In dit gebied zijn de temperaturen extreem koud en met zeer intense winden, waardoor de opleiding van menselijke nederzettingen. Desondanks zijn er wetenschappelijke bases uit meer dan dertig landen.

Het Antarctisch Verdrag heeft tot doel de milieubescherming van dit gebied te garanderen

In 1959 tekenden in totaal twaalf landen een overeenkomst over Antarctica. De ondertekenende landen waren Australië, Argentinië, België, de VS, Chili, Japan, Frankrijk, Noorwegen, Nieuw-Zeeland, Groot-Brittannië, Zuid-Afrika en Rusland. In het eerste artikel van het verdrag staat dat dit gebied uitsluitend voor vreedzame doeleinden mag worden gebruikt.

Wetenschappelijke samenwerking tussen onderzoeksteams bevorderen onderzoek er is een toezegging om informatie uit te wisselen. Een belangrijk onderdeel is het verbod op elk experiment of nucleaire explosie. Ook militaire oefeningen van welke aard dan ook zijn verboden.

Landclaims komen niet aan de orde in de richtlijnen

Dit immense gebied is in geen enkele natie politiek geïntegreerd. Er zijn echter verschillende landen die een deel van het grondgebied van Antarctica claimen (onder andere Nieuw-Zeeland, Groot-Brittannië, Frankrijk, Australië, Chili en Argentinië). Deze claims hebben een duidelijke geostrategische waarde, aangezien het in veel opzichten een gebied is met een groot potentieel: voor waterreserves, vanwege de nabijheid van interoceanische routes of de mogelijkheden om nieuwe energiebronnen te vinden.

Het meeste onderzoek gaat over klimaatverandering

Op het witte continent, onderzoeken van natuur zeer divers. De verantwoordelijke wetenschappelijke instantie is het Wetenschappelijk Comité voor Antarctisch Onderzoek, beter bekend onder het acroniem SCAR (deze organisatie werd een jaar voor het Antarctisch Verdrag zelf opgericht).

De wetenschappelijke gemeenschap onderzoekt de relatie tussen atmosferische veranderingen en de oceanen, de verschillende ecosystemen, de geologische processen van de ijskap en de waterreserves drinkbaar. Het geleidelijke verlies van ijs en de gevolgen daarvan is een van de problemen waar specialisten in de wereld zich het meest zorgen over maken klimaatverandering.

Afgezien van deze problemen zijn er specifieke programma's om dieren tegen te beschermen ecosysteem Antarctica, zoals de keizerspinguïn, de fossiele zeehond, de jagers of de blauwe vinvis (in de oceaan Op Antarctica is er een kleine schaaldier die bekend staat als krill, de voedselbasis van velen soort).

Fotolia-afbeeldingen. a7880ss, fietser3