Het belang van de hoofdzonden

In alle religies zijn, naast de richtlijnen van het geloof, richtlijnen opgesteld die te maken hebben met het gedrag van de gelovigen en aanbevelingen om het universum om ons heen te begrijpen. In het geval van Christendom, moraliteit en zuiverheid waren lange tijd de waarden die aan andere voorafgingen en die daarom belangrijker waren. In deze context van idealen ontwikkelt het zich heel vroeg (begin van de Middeleeuwen) de notie van hoofdzonden, die handelingen die uiterst gevaarlijk en verachtelijk zijn voor de samenleven gemeenschappen gezond.

Het concept van hoofdzonden volgens de ogen van de christelijke religie

Alvorens het belang van dit type concept te bepalen, is het essentieel om het correct te kunnen begrijpen. In alle geschriften, getuigenissen en documenten die tot ons komen vanaf de vroege dagen van de christelijke religie, vinden we een eindeloos aantal metaforen, allegorieën en tekens die dienen om bepalen ons gedrag als goede christenen, met respect voor vormen en dogma's en verantwoordelijk genoeg om bepaalde gewoonten te vermijden schadelijk.

Dus we hebben de 10 geboden, een eenvoudige en zeer concrete lijst van attitudes om te respecteren. In dezelfde lijn loopt het idee van hoofdzonden, die worden opgevat volgens de christelijke religie, als de maximale zonden die een persoon kan begaan en die tegelijkertijd sterk moet zijn gestraft.

Over wat voor zonden hebben we het?

Zoals gezegd, impliceert het concept van hoofdzonden een veel directer en duidelijker niveau van ernst dan andere zonden van de mens. Het is interessant om te verduidelijken dat deze categorie van zonden is gecreëerd en bepaald door zonden of daden die in sommigen moment werden ze gezien als zeer immoreel, schadelijk voor de goede geest en gevaarlijk voor samenleven ethiek. Deze zonden zijn zeven en zijn de volgende: woede, gulzigheid, lust, hebzucht, luiheid, afgunst en trots of ijdelheid. Op zichzelf impliceren al deze daden in de ogen van de christelijke religie een ernstige immorele houding die moet worden beheerst en daarom uit het menselijk gedrag moet worden verwijderd.

Het nut van zonden in elke religie

Als het concept van hoofdzonden eenmaal is begrepen, kunnen we verder gaan met te zeggen dat alle monotheïstische religies er deel van uitmaken in meer of mindere mate een ontwerp van sociale controle om de samenleving ertoe te brengen bepaald gedrag boven anderen te ontwikkelen.

In het specifieke geval van het christendom, de noodzaak om morele gedragsrichtlijnen op te leggen en Ethiek is altijd erg belangrijk en essentieel geweest om trouw te zijn aan een bepaald type geest. Het is geen toeval dat al deze praktijken zijn ontwikkeld in een tijd waarin de kerk de mensen controleerde en veel meer macht had, zelfs over hun intieme leven.

Afbeeldingen: iStock. Lise Gagne-vandervelden