Betekenis van de parkrevolutie (1890)

Gewapende opstand, gepromoot en geleid door burgers, soldaten en politieke leiders van de onlangs gevormde Unión Cívica-groep, tegen de kritieke economische en politieke situatie waarin de regering door Miguel Juarez Celman.

Kiem van de UCR

De belangrijkste nieuwigheid die deze opstand teweegbracht, was dat de inwoners van de stad voor het eerst in opstand kwamen tegen de regering en veranderingen eisten die hen meer welzijn zouden brengen.

Aan de andere kant bedacht hij de geboorte van een nieuwe politieke partij: Radical Civic Union (UCR), die tot op heden en samen met de Justicialista Party (PJ) degenen zijn die het leven domineren beleid Argentinië in de afgelopen 100 jaar.

Het politieke geschil was niet langer een kwestie van caudillos, maar werd een sociale kwestie waarin alle sociale actoren van die tijd tussenbeide kwamen: arbeiders verzamelden zich vakbonden, de middenklasse en de oppositie.

Juárez Celman, een president in de problemen

De diepe financiële crisis die werd veroorzaakt door de speculatieve zeepbel die door de regering van Celman werd gepromoot, veroorzaakte het Argentijnse faillissement, de faillissement van de Nationale Bank en een reeks complicaties in de arbeidsrealiteit met loondaling, stakingen en werkloosheid in groei.

En om het chaotische scenario compleet te maken, kwam daar nog de afwijzing van het duidelijke autoritarisme van Juárez Celman bij, en de systematische en oncontroleerbare verkiezingsfraude gepleegd door de conservatieve Nationale Autonomistische Partij (PAN), die sinds het midden van de eeuw vrijwel zonder tegenstand regeerde XIX.

Hoewel de promotor van een liberale ideologie, was de PAN in de praktijk een conservatieve partij die beleid voerde zeer twijfelachtig om aan de macht te blijven: verkiezingsmanipulatie, cliëntelisme, inperking van vrijheden.

Het buitensporige autoritarisme dat Celman opliep, impliceerde niet alleen de afwijzing van zijn politieke tegenstanders, maar ook die van zijn eigen tegenstanders. partij in de figuur van zijn voorganger en zwager, generaal Roca, en van de katholieke kerk zelf, die hij strafte met zijn beslissingen.

Burgerunie: nieuwe namen en politieke initiatieven

Om hiermee om te gaan staat van dingen sloten verschillende jonge leiders zich aan: Aristóbulo del Valle, Bartolomé Mitre, Juan B. Justo, Bernardo de Irigoyen, onder anderen, en onder leiding van Leando N. Alem, die het eens was met de noodzaak van een absolute verandering in de institutionele, politieke en economische omstandigheden van het land.

Van daaruit ontstond een kortstondige en cruciale politieke partij genaamd Unión Cívica, die de rebellie van het park promootte en die het zaad was van de legendarische Unión Cívica Radical.

De rel duurde drie dagen, van 26 tot 29 juli, en de Plazas Lavalle en Vrijheid Ze waren de centra van confrontaties, waaraan onder andere de opstand van de militaire academie, verschillende regimenten en de marinevloot werden toegevoegd.

Een nederlaag die triomf werd en het conservatieve verval

Hoewel de PAN-regering ongedeerd bleef omdat ze de uitvoerende macht bleef leiden, en de opstand werd neergeslagen, dwong de context de abrupte verandering met de het aftreden van Juárez Celman en de aanname van zijn plaatsvervanger Carlos Pellegrini, die met een reeks maatregelen de politieke en economische storm wist te temmen effectief.

De "overwinning" van de PAN op de revolutionairen betekende echter het begin van het einde en het langzame verval van de conservatieven aan de macht.

Ook onder de onruststokers in het park ontstond een crisis omdat er een scheur ontstond die de partij in tweeën splitste: de Burgerunie Nacional die het enerzijds eens was met de PAN en de Unión Cívica Radical, geleid door Alem, die absoluut tegen was zei overeenkomst.

In ieder geval probeerde niets tegen de vooruitgang en verbetering in het politieke systeem dat zich in de volgende eeuw en van de radicale hand manifesteerde.

Fotolia Arts: adonis_abril, johan10